انس با قرآن در سیره و گفتار عالمان دین: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}انس با قرآن، فضیلتی است که بسیاری از عالمان دینی بدان اهتمام جدی داشتند و سفارش زیادی به این امر می‌کردند. عالمان دینی در طول زندگی خود با قرآن مأنوس بودند و دیگران را به انس و تلاوت و تفکر در آن توصیه می‌کردند. بسیاری از عالمان به ختم قرآن در طول یک ماه و قرائت هر روزه مبادرت داشتند. عالمان معمولا چند جزء از قرآن را حفظ داشتند و روزانه آن را تلاوت می‌کردند. از آیت‌الله گلپایگانی نقل است که در ماه یک یا دو بار ختم قرآن داشتند. آیت‌الله مرعشی توصیه کرده است که هر روز یک جزء قرآن خوانده شود. از سلوک علامه طباطبایی گفته شده که عادت به تلاوت قرآن داشتند. آیت‌الله اراکی در ماه رمضان روزی سه جزء قرآن را می‌خواندند.

 

عالمان در کنار تلاوت قرآن، توصیه داشتند که به معنا و موضوعات و محتوای قرآن بسیار اندیشیده شود. و انس با قرآن را در واقع همین تدبر و تأمل و تلاوت مستمر می‌دانستند که برکات زیادی برای انسان دارد. عبدالکریم حائری یزدی موسس حوزه علمیه قم گفته است همانطور که اهل‌سنت از عترت دور شده‌اند، شیعیان هم از قرآن فاصله گرفته‌اند.

نقل است که [[آیت‌الله اراکی]] با قرآن و [[تفسیر جوامع الجامع]] انس عجیبی داشته است و پنج جزء اول قرآن را حفظ بودند. هر روز یک جزء قرآن و در [[ماه رمضان]] روزی سه جزء تلاوت می‌کردند. ایشان طلاب علوم دینی را به خواندن قرآن با تفکر و تأمل توصیه می‌کردند و می‌فرمودند: اگر کسی در آن تدبّر بکند، حالش منقلب می‌شود و از کسالت و بی توفیقی روحی نجات پیدا می‌کند.<ref>مطلّبی، ابو الحسن، کتاب شرح حال آیت الله اراکی (ره)، مؤسسه در راه حق، ص۲۳.</ref>

== آیت‌الله بهجت ==

[[آیت‌الله بهجت]] می‌فرمایند: اگر به قرآن عمل بکنیم دیگران را به اسلام و قرآن جذب می‌کنیم زیرا قرآن جامع کمالات همه انبیاء الوالعزم است. اگر چشم بصیرت داشته باشیم سخن خدا را قدر می‌دانیم ولی ما همچنان نشسته‌ایم و هوای نفس بر ما غالب گشته که این گونه کرامات و معجزات قرآن را مانند دور و تسلسل محال می‌دانیم؛ خدا می‌داند حفظ قرآن چقدر در استفاده از این منبع رحمت الهی مدخلیّت دارد ما آن گونه که باید و شاید از قرآن استفاده نمی‌کنیم.<ref>رخشاد، محمد حسن، کتاب در محضر آیت الله بهجت، ناشر مؤسسه فرهنگی سماء، ص۱۱۴–۱۱۲.</ref>

آیت‌‌الله مرعشی نجفی با قرآن انس و ممارست دائم داشتند و از هر فرصتی برای تلاوت قرآن مجید و تفکر در آیات الهی استفاده می ­کردند؛ چنانچه بر اثر این ممارست، نیمی از قرآن را حفظ بودند؛ به‌ ویژه سنت حسنه­‌ای داشتند و آن تلاوت قرآن پیش از خواب شبانگاهی و پس از خواب بود؛ به این ترتیب که شب­ها قبل از استراحت، حتماً آیاتی از قرآن را تلاوت می­‌کردند. همچنین پس از آن­ که در نیمه­‌های شب و سحرگاهان به نماز شب می‌‌ایستادند، تا اذان صبح به راز و نیاز و عبادات می­‌پرداختند؛ سپس نماز صبح را به‌ جا می‌ آوردند. بعد با صدای بلند و آهنگین قرآن تلاوت می­ کردند. در حقیقت آغاز و انجام کارهایشان با یاد خدا و تلاوت آیات الهی بود و هیچ­گاه این سنت مبارک را ترک نکردند. ایشان در پایان روزهای درسی به مناسبت­ های مختلف، مانند ماه رمضان یا ایام تابستان، مقداری مطالب اخلاقی و نصیحت­ آمیز برای شاگردان بیان می­‌کرد و در نهایت می­‌فرمود: «طلاب عزیز و فضلا! اگر می­‌خواهید توفیق از شما سلب نشود، به قرآن نزدیک شوید و فاصلۀ خود را با آن کم کنید. هر روز یک جزء از قرآن را بخوانید یا هر اندازه‌‌ای که می­‌توانید از آیات آن تلاوت کنید؛ زیرا قرائت قرآن باعث آرامش خاطر می­‌شود و به شما امنیت می‌‌دهد.»<ref>علی اکبر مومنی، [https://www.balagh.ir/content/6090 انس علما با قرآن]، سایت بلاغ،‌ تاریخ درج مطلب:۱۳۹۴، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱.</ref>

گفته شده است که [[علامه طباطبایی]] وقتی برای معالجه به لندن رفته بود اواخر شب که می‌خواستند استراحت کنند، مقدار قابل ملاحظه‌ای قرآن می‌خواندند و یکی از عادات ایشان بود. و هشت جزء آخر قرآن مجید را حفظ بودند و روزها می‌خواندند؛ حتی اواخر عمرشان که از مریضی رعشه، رنج می‌برد تلاوت قرآن را ترک نمی‌کردند.<ref>انصاریان خوانساری، محمدتقی، در پیشگاه قرآن، قم، انصاریان، ۱۳۹۴،‌ ص۲۶.</ref>