استدلال اهل‌بیت(ع) به حدیث غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام علی(ع)]] در موارد زیادی برای خلافت خود بعد از [[رسول الله(ص)]] به حدیث غدیر استلال کرده است. [[حضرت فاطمه(س)|حضرت زهرا(س)]] بعد از رحلت رسول الله(ص) انصار و مهاجر را مورد خطاب قرار می‌داد که چرا حادثه غدیر را به فراموشی سپرده‌اید؟! [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] نیز بارها برای [[اثبات امامت]] و حقانیت اهل بیت(ع) به [[حدیث غدیر]] استدلال نموده‌اند.

'''استدلال به حدیث غدیر در جلسه شورای شش نفره برای تعیین خلیفه بعد از عمر بن خطاب:''' حضرت برای اولویت خود بر دیگران بعد از استدلال‌های فراوانی که با اهل شوری داشتند، فرمود: {{نقل قول|أَنشُدكم باللَّه أَ منكُمْ من نصبه رسول اللَّه يوم غدير خُمّ للولاية غيري؟» قالوا: اللّهمّ لا<ref>ابن مردویه اصفهانی، احمد بن موسی، مناقب علي بن أبي طالب وما نزل من القرآن في علي، قم، دار الحدیث، چاپ دوم، ۱۴۲۴ق/۱۳۸۲ش، ص۱۳۲.</ref> آیا غیر از من کسی هست که رسول الله او را در غدیر خم به ولایت نصب کرده باشد؟ همه گفتند: به خدا قسم نه.}}

ابن جزری از علمای اهل سنت در روایتی آورده است که حضرت زهرا(س) فرمود: {{نقل قول|انسیتم قول رسول‌الله(ص) یوم غدیر خمّ: من کنت مولاه فعلی مولاه، و قوله: انت منی بمنزله هارون من موسی<ref>ابن جزری، محمد، أسنى المطالب فى مناقب الإمام على، بی‌جا، بی‌نا، بی‌تا، ج۱، ص۵۰.</ref> آیا بیان [[رسول خدا(ص)]] را در [[روز غدیر]] فراموش کرده‌اید که فرمود هر کس من مولای او هستم، علی مولای اوست و فرمود یا علی تو نسبت به من، به منزله هارون  نسبت به موسی(ع) است.}}

امام حسن(ع) در سال ۴۱ هجری و در جریان صلح با [[معاویه]] در اینکه پس از پیامبر اکرم(ص) چه کسی شایسته مقام امامت بود، به حدیث  غدیراستدلال کرد و فرمود: {{نقل قول|و قد رأوه و سمعوه حین أخذ بید ابی بغدیر خمّ و قال لهم: من کنت مولاه فعلی مولاه، اللهم وال من والاه، و عاد من عاداه، ثم امرهم أن یبلّغ الشاهد الغائب؛<ref>قندوزی حنفی، سلیمان بن ابرهیم، ینابیع الموده لذوي القربى، بی‌جا، دار الأسوة للطباعة والنشر، چاپ اول، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۳۶۹.</ref>

و همه دیدند و شنیدند هنگامی که پیامبر(ص) دست پدرم را در غدیر خم گرفت و به مردم گفت: هر کس من مولای اویم، علی مولای اوست، خدایا دوست بدار کسی که او را دوست می‌دارد و دشمن بدار کسی که او را دشمن می‌دارد و سپس فرمود: حاضران به افراد غایب برسانند.}}

امام حسین(ع) در سال ۵۸ یا ۵۹ هجری قمری، قبل از مرگ معاویه در سفر به [[مکه]] برای [[حج]]،  بنی‌هاشم و [[شیعیان]] را در [[سرزمین مِنا]]، دور خود جمع کرد و با سخنانی معاویه را غصب کننده خلافت دانست و برای فضیلت امیرمومنان(ع)، به حدیث غدیر خم استناد کرد و از مردم پرسید: {{نقل قول|أَنْشُدُكُمُ اللَّهَ أَ تَعْلَمُونَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص نَصَبَهُ‏ يَوْمَ‏ غَدِيرِ خُمٍّ فَنَادَى لَهُ بِالْوَلَايَةِ وَ قَالَ لِيُبَلِّغِ الشَّاهِدُ الْغَائِبَ قَالُوا اللَّهُمَّ نَعَم‏<ref>مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوار، بيروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۳۳، ص۱۸۳. امینی، عبدالحسین، الغدیر، ج۱، ص۳۹۸.</ref> شما را به خداوند سوگند می‌دهم آیا می‌دانید همانا رسول خدا(ص)، پدرم علی را در روز غدیر خم به عنوان ولی نصب کرد و گفت: حاضران به افراد غایب برسانند؟ همگی گفتند: آری ما گواهی می‌دهیم.}}

  | شناسه = -

  | تیترها = -