اسلام دین خشونت و جنگ و غارت: تفاوت میان نسخه‌ها

پیامبران الهی پیوسته از سوی زورگویان و مستکبران در معرض تهدید قرارگرفته و حتی از سوی آنان به قتل می‌رسیده‌اند. حضرت مسیح (ع) نیز در معرض تهدید مشرکان و یهودیان زورگو قرارگرفته و به همین دلیل نتوانست حکومتی تشکیل دهد تا با دشمنان خود بجنگد. پیامبر اسلام (ص) نیز در همین راستا قرار داشته و  تمام جنگ‌های آن حضرت دفاعی بوده و هیچ خدشه‌ای بر آن وارد نیست و مقایسه نمودن پیامبر اسلام (ص) با حضرت مسیح (ع) بی‌مورد است. پیامبر اسلام (ص) هرگز برای غارت اموال و باهدف کنیز گیری و برده گیری دشمنان جنگ نکرده است. دفاع و خشونت در جنگ و کشتن دشمن یک امر معقول و پذیرفته‌شده در نزد عقلا است. پیامبر اسلام (ص) هرگز پیمان‌شکن نبوده است بلکه این دشمنان آن حضرت بوده که پیمان‌شکنی می‌کرده‌اند.

با توجه به اینکه پیامبر اسلام (ص) و حضرت مسیح (ع) هردو از پیامبران اولوالعزم هستند، در دین اسلام هرگز بین این دو پیامبر بزرگ قیاس انجام نمی‌گیرد. بنابراین هیچ پیامبری از پیامبران الهی ازجمله پیامبر اسلام (ص) و حضرت مسیح (ع)  برای جنگ و خونریزی مبعوث نگردیده، بلکه وظیفه داشته‌اند مردم را به‌سوی حق هدایت نموده تا به سعادت دنیوی و اخروی برسند. اما این دشمنان حق و سردم داران زر، و زور و تزویر بوده‌اند که جنگ را علیه پیامبران تحمیل می‌کرده‌اند. بنا بر نقل قرآن کریم تمام پیامبران از طرف ستمگران و سرمایه‌داران مورد معارضه قرارگرفته و به آنان ایمان نمی‌آورده‌اند. در داستان حضرت صالح (ع) می‌فرماید: «اشراف متكبر قوم او، به مستضعفانى كه ایمان آورده بودند، گفتند: آیا (به‌راستى) شما یقین دارید كه صالح از طرف پروردگارش فرستاده‌شده است؟ آن‌ها گفتند: ما به آنچه او بدان مأموریت یافته، ایمان آورده‏ایم».<ref>سوره اعراف، آیه 75- 76</ref>؛ در داستان حضرت شعیب می‌فرماید: «اشراف زورمند و متكبّر از قوم او گفتند: اى شعیب! به‌یقین، تو و كسانى را كه به تو ایمان آورده‏اند، از شهر و دیار خود بیرون خواهیم كرد، یا به آیین ما بازگردید».<ref>سوره اعراف، آیات 88 و 90</ref>  

تاریخ پیامبران الهی گویای این واقعیت است که حتی پیامبران از سوی آنان تهدید گردیده و کشته‌شده‌اند. به همین علت اکثر پیامبران نتوانستند، حکومتی به وجود آورده تا در مقابل زورگویان و ظالمان عرض‌اندام نمایند. حضرت مسیح (ع) نیز به همین دلیل قادر به تشکیل حکومت نگردید، تا بتواند با دشمنان خود بجنگد؛ بلکه آن حضرت از سوی یهودیان و بت‌پرستان در معرض کشته شدن قرار گرفت که خداوند او را از کشته شدن نجات داد.<ref>سوره نساء، آیه 157.</ref> در همین راستا مشرکان قریش با توطئه‌ای خواستند پیامبر اسلام را نیز به قتل برسانند که موفق نشدند.<ref>رک: ابن هشام، عبدالملک، السیرة النبویة، ج1، ص482، بیروت،دارالمعرفة، بی تا.</ref>

هرچند جنگ پدیده ناخوشایند است؛ اما با توجه به اینكه همیشه افراد زورمند و خودكامه و فرعون‌ها و نمرودها و قارون‌ها كه اهداف انبیاء را مزاحم خویش مى‏دیده‏اند، در برابر آن ایستاده و جز به محو دین و آیین خدا راضى نبودند، روشن مى‏شود كه دین‌داران راستین در عین تکیه ‌بر عقل و منطق و اخلاق باید در مقابل این گردنكشان ظالم و ستمگر بایستند و راه خود را با مبارزه و در هم كوبیدن آنان به‌سوی جلو باز كنند، اصولاً جهاد یكى از نشانه‏هاى موجود زنده است و یك قانون عمومى در عالم حیات است، تمام موجودات زنده اعم از انسان و حیوان و گیاه، براى بقاى خود، با عوامل نابودى خود در حال مبارزه‏اند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر،  تفسیر نمونه، ج‏2، ص26، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چ1، 1374ش.</ref>

اینکه ادعا می شود که پیامبر اسلام (ص) دشمنان خود را اسیر نموده و سپس آنان را سربریده و یا اینکه باهدف غارت اموال و یا تجاوز به ناموس دشمن جنگ می‌کرده است، حتی یک دلیل ضعیف هم بر آن وجود ندارد. پیامبر اسلام (ص) نمی‌تواند برخلاف آیات قرآن و آموزه‌های آن عمل کند. قرآن کریم حتی ظلم در جنگ با دشمن را جایز نمی‌داند: «و درراه خدا، باکسانی كه با شما مى‏جنگند، نبرد كنید! و از حدّ تجاوز نكنید، كه خدا تعدّی کنندگان را دوست نمى‏دارد!»<ref>سوره بقره، آیه 190</ref>

دین اسلام بر عطوفت و مهربانی تأکید داشته و کشتن یک انسان را مساوی با کشتن همه انسان‌ها می‌داند. خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «هر كس انسانى را جز به قصاص یا به كیفر فساد در زمین بكشد پس چنان است كه گویى همۀ‏ مردم را كشته است، و هر كه انسانى را زنده كند (و از مرگ یا انحراف نجات دهد) گویا همۀ‏ مردم را زنده كرده است».<ref>سوره مائده، آیه 32</ref>  

طبق فرموده خداوند پیامبر اسلام (ص) پیامبر رحمت برای همۀ انسان‌ها است:«و ما تو را جز رحمتى براى جهانیان نفرستادیم»(سوره انبیاء، آیه 107.) و رحمت بودن او برای همه عالمیان مقتضای رسالت است.<ref>رک: طباطبایى سید محمد حسین‏، المیزان فى تفسیر القرآن، ج14ص331، قم، دفتر انتشارات اسلامى جامعه‏ى مدرسین حوزه علمیه قم، چ5، 1417ق.</ref> و بر طبق حدیثی از ابن عباس او رحمت برای خوب و بد و مؤمن و کافر است.<ref>طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فى تفسیر القرآن، ج7 ص 107، تهران، ناصر خسرو، چ3، 1372ش. تحقیق: با مقدمه محمد جواد بلاغى.</ref> به همین دلیل در صدر اسلام از کارکرد و رفتار انسانی پیامبر اسلام(ص) و اصحاب گرامی آن حضرت، ارزش و تعالی اسلام و حقانیت آن برای حق جویان کشف می‌گردید و بسیاری از کفار با رفتار و کردار پسندیده آنان به اسلام روی آورده، مسلمان می‌شدند. ازاین‌رو خداوند خطاب به پیامبر اسلام می‌فرماید: به (بركت) رحمت الهى، در برابر آنان [مردم‏] نرم (و مهربان) شدى! و اگر خشن و سنگدل بودى، از اطراف تو، پراكنده مى‏شدند».<ref>سوره آل عمران، آیه 159.</ref>

خشونت و تروریسم در دین اسلام کمترین جایگاهی ندارد مگر خشونت معقول که در جبهه  جنگ با دشمنان انجام می‌گیرد؛ چه اینکه جنگ بدون اعمال خشونت و کشتن دشمن امکان‌پذیر نیست. اما خشونت در غیر جبهه جنگ خشونت غیرمعقول است که اسلام از آن بیزاری می‌جوید و حتی دعوت به‌سوی دین اسلام نیز باید با عطوفت و مهربانی و مبتنی بر حکمت، برهان، موعظه و جدال احسن باشد. خداوند به پیامبرش دستور می‌دهد: «(اى پیامبر! مردم را) با حكمت (و گفتار استوار و منطقى) و پند نیكو، به راه پروردگارت بخوان و (با مخالفان) به شیوه‏اى كه نیكوتر است جدال و گفتگو كن، همانا پروردگارت به كسى كه از راه او منحرف شده آگاه‏تر است و (همچنین) او هدایت یافتگان را بهتر مى‌‏شناسد.»<ref>سوره نحل، آیه 125.</ref>  

==نفی پیمان‌شکنی از پیامبر اسلام (ص)==

در تاریخ 23 ساله زندگی پیامبر اسلام (ص) حتی یک مورد پیمان‌شکنی با دشمنان انجام نگرفته است چه اینکه پیمان‌شکنی در دین اسلام از گناهان بزرگ است. قرآن کریم به‌صراحت می‌فرماید: «اى كسانى كه ایمان آورده‏اید! به پیمان‌ها (و قراردادها) وفا كنید!»(سوره مائده، آیه 1.)  اما این دشمنان مسلمانان بودند که پیمان‌شکنی می‌کردند. پیمان‌شکنی یهود بنی قریضه باعث گردید که بر طبق مفاد پیمان‌نامه مجازات شوند و هیچ حرکتی از سوی پیامبر اسلام (ص) برخلاف پیمان‌نامه علیه آنان انجام نگرفته است.<ref>رک:  استاد جعفر سبحانی، فروغ ابدیت، ج1، ص 466، انتشارات دفتر تبلیغات، چاپ دهم، 1374.</ref>

افزون بر همه اینها به دستور قرآن کسی حق ندارد بر کفاری بتازد که هیچ ضرری از ناحیه آنان به مسلمانان نمی‌رسد بلکه به نیکی و رفتار خوب در برابر آنان توصیه‌شده است. خداوند می‌فرماید: «خدا شمارا از نیكى كردن و رعایت عدالت نسبت به كسانى كه درراه دین با شما پیكار نكردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهى نمى‏كند چراکه خداوند عدالت‏پیشگان را دوست دارد. تنها شمارا از دوستى و رابطه باکسانی نهى مى‏كند كه در امر دین با شما پیكار كردند و شمارا از خانه‌هایتان بیرون راندند یا به بیرون راندند شما كمك كردند و هر كس با آنان رابطه دوستى داشته باشد ظالم و ستمگر است!»<ref>سوره ممتحنه، آیات 8- 9.</ref>

بر اساس محتوای اسلام حتی اگر مشرک و بت‌پرستی به مسلمانی پناه ببرد باید به او پناه بدهد. قرآن می‌فرماید: «و اگر یكى از مشركان از تو پناهندگى بخواهد، به او پناه ده تا سخن خدا را بشنود (و در آن بیندیشد)! سپس او را به محل امنش برسان، چراکه آن‌ها گروهى ناآگاه‌اند!»<ref>سوره توبه، آیه 6.</ref>