trustworthy
۲٬۴۶۳
ویرایش
(اضافه کردن آدرس) |
(اضافه کردن پاورقی) |
||
(۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
خط ۵: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
اندیشمندان زبان عربی در مورد کلمات عربی قاعدهای دارند که بر اساس آن تمامی کلمات عربی به منزله مذکر هستند، مگر آنکه دلیلی بر مؤنث بودن آنها وجود داشته باشد.<ref>أشمونی، نور الدین علی بن محمد، شرح الأشمونی علی الالفیة، قم، منشورات الرضی، ۱۳۶۳ش، ج ۴، ص ۹۵.</ref> از همینروی کلمهای که نشانهای بر مؤنث بودن آن نباشد، مذکر آورده میشود.<ref>مدنی، علیخان بن احمد، الحدائق الندیة فی شرح الفوائد الصمدیة، قم، ذویالقربی، چاپ اول، بیتا، ص۹۰.</ref> | |||
استفاده کردن قرآن از دستور زبان عربی به این معنی | طبق این قاعده عربی [[فهرست اسماء الهی|نامهای خدا]] در [[قرآن]] چون نشانههای مؤنث را ندارند، مذکر بهشمار میآیند و ضمیرهایی هم که در قرآن به خدا برمیگردد مطابق دستور زبان عربی مذکر آورده میشود. | ||
استفاده کردن قرآن از دستور زبان عربی هم به این معنی نخواهد شد که خدا بین زن و مرد فرق گذاشته و خود را با لفظ یا ضمیر مذکر آورده است تا برتری جنس مذکر را بر مؤنث ثابت کند. در منطق قرآن معیار برتری تقوای الهی است نه مذکر و مؤنث بودن و نه قوم و نژاد: {{قرآن|یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثی وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ|ترجمه= ای مردم، ما همهٔ شما را از زن و مرد آفریدیم و آنگاه شعبههای بسیار و فرقههای مختلف گردانیدیم، تا بدانید که اصل و نژاد، مایهٔ افتخار نیست و بزرگوارترین شما نزد خدا کسی است که با تقواتر است، خداوند به کار نیک و بد مردم آگاه است.|سوره=حجرات|آیه=۱۳}} | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | ||
| شاخه فرعی۱ = نص قرآن | | شاخه فرعی۱ = نص قرآن | ||
| شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:قواعد عربی]] |