۱۱٬۹۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
پرداخت دیه بر عهده فردی است که جنایت را انجام داده است. مسئول قراردادن بیت المال برای پرداخت دیه، خلاف اصل و استثناء است. مواردی مانند زمانی که فرد در اثر ازدحام جمعیت کشته شده باشد؛ یا جایی که عاقله{{یادداشت|عاقله، نزدیکان هر فرد از طرف پدر است. عاقله شامل برادران، عموها و پسرعموها است. دیه قتل خطا در میان این افراد تقسیم می‌کند تا پرداختن آن آسان شود.(«[https://makarem.ir/main.aspx?typeinfo=21&lid=0&catid=644&mid=260981 تعریف عاقله]»، سایت آیت‌الله مکارم شیرازی.)}} قدرت پرداخت دیه را نداشته باشد، دیه را از بیت‌المال می‌گیرند. | [[پرداخت دیه]] بر عهده فردی است که جنایت را انجام داده است. مسئول قراردادن بیت المال برای پرداخت دیه، خلاف اصل و استثناء است. مواردی مانند زمانی که فرد در اثر ازدحام جمعیت کشته شده باشد؛ یا جایی که عاقله{{یادداشت|عاقله، نزدیکان هر فرد از طرف پدر است. عاقله شامل برادران، عموها و پسرعموها است. دیه قتل خطا در میان این افراد تقسیم می‌کند تا پرداختن آن آسان شود.(«[https://makarem.ir/main.aspx?typeinfo=21&lid=0&catid=644&mid=260981 تعریف عاقله]»، سایت آیت‌الله مکارم شیرازی.)}} قدرت پرداخت دیه را نداشته باشد، دیه را از بیت‌المال می‌گیرند. | ||
قانون مجازات اسلامی، [[دیه]] را چنین تعریف کرده است: «دیه مالی است که از طرف شارع برای جنایت، تعیین شده است»<ref>قانون مجازات اسلامی ماده ۱۵.</ref> بنابراین دیه در مقابل جنایتی است که فرد جنایتکار انجام داده و او مسؤل پرداخت آن است.<ref>زراعت، عباس، شرح قانون مجازات اسلامی، تهران، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۷، ج۲، صص۴۵–۳۵، بخش دیات.</ref> با این حال مواردی به‌صورت استثناء وجود دارد؛ زیرا از امام علی(ع) نقل شده که خون مسلمان نباید هدر رود و باید به نوعی جبران شود.<ref>کلینی، الکافی، ج۷، ص۳۰۸.</ref> از موارد استثناء «هر گاه شخصی در اثر ازدحام کشته شود یا جسد مقتولی در شارع(خیابان) عام پیدا شود و قرائن ظنّی برای قاضی بر نسبت قتل او به شخصی یا جماعتی نباشد، حاکم شرع باید دیه او را از بیت‌المال بدهد …».<ref>ماده ۲۵۵ قانون مجازات اسلامی.</ref> موارد دیگری نیز در قانون برای پرداخت دیه توسط بیت‌المال ذکر شده است.<ref name=":0" /> | قانون مجازات اسلامی، [[دیه]] را چنین تعریف کرده است: «دیه مالی است که از طرف شارع برای جنایت، تعیین شده است»<ref>قانون مجازات اسلامی ماده ۱۵.</ref> بنابراین دیه در مقابل جنایتی است که فرد جنایتکار انجام داده و او مسؤل پرداخت آن است.<ref>زراعت، عباس، شرح قانون مجازات اسلامی، تهران، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۷، ج۲، صص۴۵–۳۵، بخش دیات.</ref> با این حال مواردی به‌صورت استثناء وجود دارد؛ زیرا از امام علی(ع) نقل شده که خون مسلمان نباید هدر رود و باید به نوعی جبران شود.<ref>کلینی، الکافی، ج۷، ص۳۰۸.</ref> از موارد استثناء «هر گاه شخصی در اثر ازدحام کشته شود یا جسد مقتولی در شارع(خیابان) عام پیدا شود و قرائن ظنّی برای قاضی بر نسبت قتل او به شخصی یا جماعتی نباشد، حاکم شرع باید دیه او را از بیت‌المال بدهد …».<ref>ماده ۲۵۵ قانون مجازات اسلامی.</ref> موارد دیگری نیز در قانون برای پرداخت دیه توسط بیت‌المال ذکر شده است.<ref name=":0" /> | ||
همه ساله ردیف بودجه‌ای برای آن در اختیار وزارت دادگستری قرار می‌گیرد.<ref name=":0">زراعت، عباس، قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه، تهران، انتشارات ققنوس، ۱۳۸۰، ص۲۶۶.</ref> برای پرداخت دیه جراحت‌ها، در جایی که امکان دسترسی به جایی نباشد، مسؤلیتی متوجه بیت‌المال وجود ندارد؛ زیرا پرداخت دیه از بیت‌المال در روایات تنها به قتل است.<ref>زراعت، عباس، شرح قانون مجازات اسلامی، تهران، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۷، ج۲، ص۲۳۸، بخش دیات.</ref>{{پایان پاسخ}} | همه ساله ردیف بودجه‌ای برای آن در اختیار وزارت دادگستری قرار می‌گیرد.<ref name=":0">زراعت، عباس، قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه، تهران، انتشارات ققنوس، ۱۳۸۰، ص۲۶۶.</ref> برای پرداخت دیه جراحت‌ها، در جایی که امکان دسترسی به جایی نباشد، مسؤلیتی متوجه بیت‌المال وجود ندارد؛ زیرا پرداخت دیه از بیت‌المال در روایات تنها به [[قتل]] است.<ref>زراعت، عباس، شرح قانون مجازات اسلامی، تهران، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۷، ج۲، ص۲۳۸، بخش دیات.</ref>{{پایان پاسخ}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||