نماز جماعت: تفاوت میان نسخه‌ها

نماز جماعت علاوه بر واجبات نماز فرادی دارای واجبات مخصوص به‌خود است. بر خلاف نماز فرادی، که نمازگزار حمد و سورهٔ نماز را خودش می‌خواند، در نماز جماعت، حمد و سوره را امام جماعت قرائت می‌کند و افرادی که به او اقتدا کرده‌اند به قرائتش گوش می‌دهند. مأموم خود حمد و سوره را نمی‌خوانند، ولی سایر ذکرهای نماز را می‌خوانند. مأموم در نماز جماعت نباید پیش از امام تکبیرة الاحرام بگوید بلکه بنابر احتیاط واجب بعد از تمام شدن تکبیرِ امام، آن را بگوید و باید پیش از امام به رکوع و سجده نرود و احتیاط آن است که مأموم پیش از امام سلام ندهد؛ ولی گفتن ذکرهای دیگر نماز پیش از امام جماعت اشکالی ندارد اگرچه احتیاط مستحب آن است که آنها را نیز پیش از امام نگوید.<ref>منتظری، حسینعلی، معارف و احکام نوجوان، تهران، تفکر، سرایی، ۱۳۸۲، ص۲۶۷.</ref>

# امام جماعت در وسط صف بایستد و اهل علم، کمال و تقوی در صف اول قرار گیرند.

# صف‌های نماز جماعت منظم باشد و بین کسانی که در یک صف ایستاده‌اند فاصله نباشد و شانه‌های آنها در یک ردیف باشد.

# پس از گفتن «قد قامت الصلاة» مأمومین برای اقامهٔ جماعت برخیزند.

# امام جماعت حال ضعیف‌تر فرد حاضر در نماز را رعایت کند و در انجام اعمال نماز عجله نکند تا افراد ناتوان به او برسند. همچنین، قنوت، رکوع و سجود را طول ندهد.

# امام جماعت در حمد و سوره و ذکرهایی که بلند خوانده می‌شوند به‌قدری صدای خود را بلند کند که مأمومین آن ذکرها را بشنوند، ولی بیش از اندازهٔ معمول نباید صدایش را بلند کند.

# هنگام رکوع اگر امام جماعت متوجه شد فردی تازه رسیده است و می‌خواهد اقتدا نماید رکوع را دو برابر همیشه طول دهد و سپس سر از رکوع بردارد.<ref>منتظری، حسینعلی، معارف و احکام نوجوان، تهران، تفکر، سرایی، ۱۳۸۲ش، ص ۲۶۷ و ۲۶۸.</ref>