برخاستن هنگام شنیدن نام امام زمان(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}

{{شعر|خُرُوجُ إِمَامٍ لَا مَحَالَةَ خَارِجٌ‏|یَقُومُ عَلَی اسْمِ اللَّهِ وَ الْبَرَکَاتِ‏|به یقین امامی خروج می‌کند| و با نام خدا و برکات الهی قیام می‌نماید.}}

امام رضا(ع) به شدت گریست و به دعبل فرمود: {{نقل قول|ای دعبل خزاعی شعری که درباره امام غائب بیان کردی چیزیست که روح القدس به زبان تو انداخته است.}} سپس دست بر سر خود گذاشته و با تواضع بلند شد و برای فرج حضرت حجت(ع) دعا کرد.<ref>علامه امینی، الغدیر، بیروت، دارالکتاب العربی، چاپ چهارم، سال ۱۳۹۷ق، ج۲، ص۳۶۱.</ref> آیت‌الله خوئی از مراجع تقلید در خصوص گذاشتن دست بر سر و بلندشدن هنگام ذکر امام زمان(ع) به همین روایت استناد کرده است.<ref>خوئی، ابو القاسم، صراط النجاة (تعلیق المیرزا التبریزی)، دفتر نشر برگزیده، چاپ اول، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۴۶۵</ref>

== منابع ==