۱۱٬۹۱۳
ویرایش
←مطالعه بیشتر
بدون خلاصۀ ویرایش |
برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
امام رضا(ع) حکمت نماز را اقرار به ربوبیت خداوند و شریک نگرفتن برای دانسته‌اند. نماز، ذکر خداوند و دوام آن در شب و روز است تا بنده، مالک و مدبّر و آفریدگارش را از یاد نبرد وگرنه سرکشی و طغیان می‌کند؛ و این در یاد کردن پروردگار و ایستادن در پیشگاهش نهفته است، که او را از سرپیچی نهی می‌کند و از انواع فساد بازمی‌دارد.<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، الصلاة فی الکتاب و السنة، ترجمه عبدالهادی مسعودی، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، ۱۳۷۷، ص۱۹.</ref> | امام رضا(ع) حکمت نماز را اقرار به ربوبیت خداوند و شریک نگرفتن برای دانسته‌اند. نماز، ذکر خداوند و دوام آن در شب و روز است تا بنده، مالک و مدبّر و آفریدگارش را از یاد نبرد وگرنه سرکشی و طغیان می‌کند؛ و این در یاد کردن پروردگار و ایستادن در پیشگاهش نهفته است، که او را از سرپیچی نهی می‌کند و از انواع فساد بازمی‌دارد.<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، الصلاة فی الکتاب و السنة، ترجمه عبدالهادی مسعودی، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، ۱۳۷۷، ص۱۹.</ref> | ||