automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
←فضیلت نماز
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
=== شکر و یاد خداوند === | === شکر و یاد خداوند === | ||
آيه شريفه «أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِي»كه فلسفه نماز را ياد خدا مى‌شمارد و آيه شريفه «لَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ» كه بعد از جمله «إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ» آمده، نشان مى‌دهد كه ريشه اصلى فلسفه نماز در ياد خدا نهاده شده است زيرا سرچشمه همه گناهان حبّ دنيا و دنياپرستى است كه ذكر اللّه، انسان را از آن بازمى‌دارد.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، پيام امام امير المومنين(ع)، تهران، دار الكتب الاسلاميه، ۱۳۸۶، ج۷، ص۷۳۱.</ref> | |||
أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِکْرِی آیه ۱۴ طه. نماز براى اين است كه بندگانم در ياد من باشد. <ref>محسنى، شيخ محمد آصف، انوار هدايت، کابل، مركز حفظ و نشر آثار حضرت آيت الله العظمى محسنى، ۱۳۹۴، ج۳، ص۳۲۰.</ref> | أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِکْرِی آیه ۱۴ طه. نماز براى اين است كه بندگانم در ياد من باشد. <ref>محسنى، شيخ محمد آصف، انوار هدايت، کابل، مركز حفظ و نشر آثار حضرت آيت الله العظمى محسنى، ۱۳۹۴، ج۳، ص۳۲۰.</ref> | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۲: | ||
امام رضا درباره حکمت نماز می‌فرماید حکمت نماز، اقرار به ربوبیت خداوند عز و جل و شریک نگرفتن برای اوست. ایستادن در پیشگاه جبروت الهی، با خواری و بیچارگی، افتادگی و اعتراف و درخواست بخشش گناهان گذشته است. صورت نهادن بر خاک در هر روز برای بزرگداشت خداوند جلّ جلاله است، تا به یاد او نه فراموشکار و گردنکش که فروتن و خوار و خواهان و مشتاق فزونی دین و دنیای خود باشد. افزون بر این‌ها، نماز، ذکر خداوند عز و جل و دوام آن در شب و روز است تا بنده، مالک و مدبّر و آفریدگارش را از یاد نبرد وگرنه سرکشی و طغیان می‌کند و این در یاد کردن پروردگار عز و جل و ایستادن در پیشگاهش نهفته است، که او را از سرپیچی نهی می‌کند و از انواع فساد بازمی‌دارد.<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، الصلاة فی الکتاب و السنة، ترجمه عبدالهادی مسعودی، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، ۱۳۷۷، ص۱۹.</ref> | امام رضا درباره حکمت نماز می‌فرماید حکمت نماز، اقرار به ربوبیت خداوند عز و جل و شریک نگرفتن برای اوست. ایستادن در پیشگاه جبروت الهی، با خواری و بیچارگی، افتادگی و اعتراف و درخواست بخشش گناهان گذشته است. صورت نهادن بر خاک در هر روز برای بزرگداشت خداوند جلّ جلاله است، تا به یاد او نه فراموشکار و گردنکش که فروتن و خوار و خواهان و مشتاق فزونی دین و دنیای خود باشد. افزون بر این‌ها، نماز، ذکر خداوند عز و جل و دوام آن در شب و روز است تا بنده، مالک و مدبّر و آفریدگارش را از یاد نبرد وگرنه سرکشی و طغیان می‌کند و این در یاد کردن پروردگار عز و جل و ایستادن در پیشگاهش نهفته است، که او را از سرپیچی نهی می‌کند و از انواع فساد بازمی‌دارد.<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، الصلاة فی الکتاب و السنة، ترجمه عبدالهادی مسعودی، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، ۱۳۷۷، ص۱۹.</ref> | ||
امام رضا: نماز وسيله تقرّب هرپرهيزگارى است.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، پيام امام امير المومنين(ع)، تهران، دار الكتب الاسلاميه، ۱۳۸۶، ج۷، ص۷۲۶.</ref> | |||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||