شیخ عبدالکریم حائری و رضاشاه: تفاوت میان نسخه‌ها

شیخ عبدالکریم معتقد بود گفتار او بر شاه اثر ندارد و تنها سبب می‌شود که شاه کار را شدیدتر کند. با این حال اندک دخالت‌هایی در امور سیاسی داشت که برخی از آن‌ها به اصرار دیگران بوده که حتی نقل شده، برخی به شیخ بی‌احترامی نیز کردند

شیخ عبدالکریم که حاج شیخ نیز خوانده می‌شد، حفظ [[حوزه علمیه قم]] را مهم‌ترین اولویت خود می‌دانست و همین مسئله دلیل اجتناب او از ورود در رویدادهای سیاسی، بود. او در مسئله با اصرار شاگردان و برخی مردم، به شاه تلگراف زد و «اوضاع حاضره که بر خلاف قوانین شرع مقدس و مذهب جعفری(ع) است، موجب نگرانی داعی و عموم مسلمین است».

آیت‌ﷲ شیخ عبدالکریم حائری یزدی در سال ۱۳۱۲ش در نامه‌ای به پادشاه از او می‌خواهد در مورد هجوم یهودیان به [[فلسطین]] و [[بیت المقدس]] عکس‌العملی داشته باشد «تا غائله مرتفع گردد».  این حادثه پیش از واقعه کشف حجاب بوده و متن آن کاملا با احترام است.

{{درگاه|حوزه و روحانیت}}حائری یزدی را از عالمانی دانسته‌اند که هیچگاه در مسائل سیاسی فعال نبوده، بلکه از حوادث سیاسی گریزان بوده است.<ref>شکوری، ص۱۱۶ به بعد؛ امینی، اهتمام…، ص۱۹۱.</ref> او به جهت شرکت نکردن در داستان مشروطه، نجف را به مقصد کربلا ترک کرد.<ref>کریمی جهرمی، علی، آیة اللّه مؤسّس: مرحوم آقای حاج شیخ عبدالکریم حائری، قم، دارالحکمة، ۱۳۷۲ش، ص۵۵.</ref> شیخ عبدالکریم در اعتراض عالمان شیعه به حضور نیروهای اشغالگر خارجی در سال ۱۳۳۰ق در عراق از [[نجف]] و [[کربلا]] به [[کاظمین]] رفتند و حدود سه ماه در آنجا ماندند، شرکت نکرد.<ref>نظام الدین زاده، ص۱۵۴–۱۵۵.</ref>

{{جعبه نقل قول|امام خمینی:{{سخ}} «درباره بزرگی او (شیخ عبدالکریم حائری) همین مقدار بس که توانست در آن زمان سخت که رضاشاه تصمیم داشت، حوزه و روحانیت را نابود کند، حوزه‌ها، بلکه روحانیت را حفظ کند و این امانت را به ما داد تا ما به دیگران رد کنیم».<ref>ستوده، امیر رضا، رجب زاده، شهرام، پا به پای آفتاب؛ گفته‌ها و ناگفته‌ها از زندگی امام خمینی(س)، تهران: پنجره، ۱۳۹۱، ج۴، ص۱۶۰</ref>}}اما شرایط به گونه‌ای پیش رفت که حائری در اواخر عمر، ناچار شد به خاطر جایگاه اجتماعی‌اش، در امور سیاسی دخالت کند. مهم‌ترین چالش حائری در آن سال‌ها، نحوه تعامل و مناسباتش با [[رضاشاه]] بود. در دورانی که رضاخان سردار سپه بود روابط نسبتاً خوبی با یکدیگر داشتند.<ref>دولت‌آبادی، ج۴، ص۲۸۹.</ref> از زمان تثبیت سلطنت رضاشاه تا پیش از طرح مسئله [[کشف حجاب]]، مناسبات میان آن‌ها نه حسنه نه تیره بود.<ref>حائری یزدی، مهدی، ص۶۴.</ref>

شیخ عبدالکریم معتقد بود گفتار او بر شاه اثر ندارد بلکه او کار را شدیدتر می‌کند. نقل شده آیت الله سیدمحمدتقی خوانساری خطاب به شیخ گفت: می دانید که پهلوی می خواهد ایران را نصرانی کند؟! آیت‌الله مؤسس فرمود: می‌دانم، ولی شما می‌خواهید که من کاری کنم که او زودتر چنین بکند.<ref name=":2">عفتی، قدرت‌الله، «[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/130/6200/65835/%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D9%85%D8%A4%D8%B3%D8%B3%D8%8C%D8%AD%D8%A7%D8%A6%D8%B1%DB%8C-%DB%8C%D8%B2%D8%AF%DB%8C%D8%8C-%D8%B4%DB%8C%D8%AE-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%DA%A9%D8%B1%DB%8C%D9%85 آیت الله مؤسس،حائری یزدی، شیخ عبدالکریم]»، سایت حوزه، تاریخ بازدید:۱۰آذر ۱۴۰۱ش.</ref> اندک دخالت‌های شیخ در امور سیاسی نیز به اصرار دیگران بوده که حتی نقل شده، برخی به شیخ بی‌احترامی نیز کردند.<ref name=":2" />

حفظ [[حوزه علمیه قم]] را مهم‌ترین اولویت شیخ عبدالکریم حائری دانسته‌اند که دلیل اجتناب او از ورود در رویدادهای سیاسی، همین مسئله بوده است. به نظر محققان، حائری آگاهانه به مسائل مرتبط با حکومت وارد نمی‌شد؛ زیرا بر این باور بود که موضع‌گیری در برابر رضاشاه پهلوی در آن اوضاع و احوال، نتیجه‌ای جز برچیده شدن حوزه نخواهد داشت.<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲–۱۳۵۴ش، ج۱، ص۲۹–۳۰، ۵۳–۵۴؛ امینی، اهتمام…، ص۱۹۸.</ref>

آیت‌الله مرعشی نجفی از مراجع تقلید شیعه و از شاگردان آیت‌الله حائری معتقد بود «آن شداید و کوران‌هایی که در دوره آن پهلوی (رضاشاه) پیش آمد همه را با حُسن خُلق و کفایت نگهداری کرد. حوزه و اهل علم را نگهداری کرد».<ref name=":0">«[https://www.tasnimnews.com/fa/news/1400/11/10/2653382/تلگرافِ-توهین-رضاشاه-به-آیت-الله-حائری-در-ماجرای-کشف-حجاب-مرجعی-که-بخاطر-اعمال-رضاخان-دِق-کرد تلگرافِ توهین رضاشاه به آیت‌الله حائری در ماجرای کشف حجاب]»، خبرگزاری تسنیم، تاریخ بازدید:۳ آذر ۱۴۰۱ش.</ref>

از امام خمینی درباره اهمیت کار حاج شیخ عبدالکریم نقل شده که «اگر مرحوم حاج شیخ در حال حاضر بودند، کاری را انجام می‌دادند که من انجام دادم و تأسیس حوزه علمیه در آن روز، از جهت سیاسی، کم‌تر از تأسیس جمهوری اسلامی در ایران امروز نبود».<ref>امام و روحانیت: مجموعه سخنان و دیدگاه‌های امام خمینی درباره روحانیت، تهران: سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ۱۳۶۲، ص ۱۷۳</ref>

البته شاه کلام شیخ را نپذیرفت و با تندی به آن پاسخ داد.<ref name=":1" /> از آن پس، مناسبات آنها به کلی قطع شد و حتی آمد و شدهای نزد حائری به شدت تحت نظر بود.<ref>حائری یزدی، مهدی، ص۶۵.</ref>

آیت‌ﷲ شیخ عبدالکریم حائری یزدی در سال ۱۳۱۲ش در نامه‌ای به پادشاه از او می‌خواهد در مورد هجوم یهودیان به [[فلسطین]] و [[بیت المقدس]] عکس‌العملی داشته باشد «تا غائله مرتفع گردد» <ref name=":3">منظورالاجداد، مرجعیت در عرصه اجتماع و سیاست، ۱۳۷۹ش، ص۳۵۵.</ref> این حادثه پیش از واقعه کشف حجاب است. متن این نامه کاملا با احترام است. این نامه توسط آیت‌ﷲ سید محمد بهبهانی به رضاشاه ارسال شد.