automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۵٬۸۱۶
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[پرونده:آرامگاه دانیال نبی.jpg|بندانگشتی| عکسی از آرامگاه دانیال نبی در شوش در سال ۱۹۸۹م.]] | [[پرونده:آرامگاه دانیال نبی.jpg|بندانگشتی| عکسی از آرامگاه دانیال نبی در شوش در سال ۱۹۸۹م.]] | ||
حضرت دانیال(ع) از پیامبران بنیاسرائیل است که ۶۰۶ سال پیش از میلاد [[حضرت مسیح(ع)]] به اسارت بُخت النصر درآمد.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۳۷۵؛ محمد حرزالدین، مراقد المعارف، نجف، مطبعه الاداب، چاپ اول، ۱۳۸۹، ج۱، ص۲۸۴.</ref> قبر حضرت دانیال(ع) در شوش خوزستان [[زیارتگاه]] مردم است.<ref>شمس الدین سامی افندی، قاموس اعلام ترکی، استانبول، ۱۳۰۸ق، بی جا، ج۳، ص۲۱۰۴.</ref> مورخان اتفاق نظر دارند که جسد حضرت دانیال(ع) تا سده اول اسلامی، در همان نقطهای که اکنون مرقدش قرار دارد، در بقعهای روی تختی قرار داشت و هر وقت در آن منطقه قحطی پدید میآمد، پیکر این پیامبر را از بقعه بیرون میبردند و در زیر آسمان قرار میدادند، بلافاصله باران فرو میبارید.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت دار صادر، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۵۵۲.</ref> به هنگام فتح شوش توسط مسلمانان، ابو موسی اشعری وارد بقعهای میشود که جسد دانیال(ع) در آنجا بود،<ref>خواندمیر، حبیب السیر، تهران، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۱۳۵.</ref> که به هنگام مشاهده جسد، خون تازه در رگهایش بود، ابوموسی مشروح این داستان را به عمر بن خطاب گزارش میکند و او دستور میدهد که جسد آن حضرت را [[غسل]] داده، کفن کرده و دفن نماید تا قبر شریفش پنهان بماند.<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ پنجم، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۳۷ و ۳۸.</ref> | حضرت دانیال(ع) از پیامبران بنیاسرائیل است که ۶۰۶ سال پیش از میلاد [[حضرت مسیح(ع)]] به اسارت بُخت النصر درآمد.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۳۷۵؛ محمد حرزالدین، مراقد المعارف، نجف، مطبعه الاداب، چاپ اول، ۱۳۸۹، ج۱، ص۲۸۴.</ref> قبر حضرت دانیال(ع) در شوش خوزستان [[زیارتگاه]] مردم است.<ref>شمس الدین سامی افندی، قاموس اعلام ترکی، استانبول، ۱۳۰۸ق، بی جا، ج۳، ص۲۱۰۴.</ref> مورخان اتفاق نظر دارند که جسد حضرت دانیال(ع) تا سده اول اسلامی، در همان نقطهای که اکنون مرقدش قرار دارد، در بقعهای روی تختی قرار داشت و هر وقت در آن منطقه قحطی پدید میآمد، پیکر این پیامبر را از بقعه بیرون میبردند و در زیر آسمان قرار میدادند، بلافاصله باران فرو میبارید.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت دار صادر، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۵۵۲.</ref> به هنگام فتح شوش توسط مسلمانان، ابو موسی اشعری وارد بقعهای میشود که جسد دانیال(ع) در آنجا بود،<ref>خواندمیر، حبیب السیر، تهران، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۱۳۵.</ref> که به هنگام مشاهده جسد، خون تازه در رگهایش بود، ابوموسی مشروح این داستان را به عمر بن خطاب گزارش میکند و او دستور میدهد که جسد آن حضرت را [[غسل]] داده، کفن کرده و دفن نماید تا قبر شریفش پنهان بماند.<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ پنجم، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۳۷ و ۳۸.</ref> | ||
بقعه دانیال نبی در شهر شوش، بر کرانه رود شاوور قرار دارد و از مهمترین زیارتگاههای خوزستان است. در منابع جغرافیایی، به قبر دانیال نبی در بستر رود کرخه یا شاوور اشاره شده، اما نشانه یا کتیبهای که این موضوع را اثبات کند، بهدست نیامده است.بهنظر برخی باستانشناسان، بنای اولیه بقعه متعلق به قرن نهم است. بنای فعلی بقعه پس از وقوع سیل و تخریب بنای قدیمی، در ۱۲۸۷ زیرنظر ملاحسین معمار و شیخ جعفر شوشتری ساخته شدهاست<ref>صادقزاده دربان فیروزه، ارجح اکرم، «بقعه دانیال»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دایره المعارف فارسی، ج۱۷، ذیل واژه.</ref> | |||
== چهار انبیاء == | == چهار انبیاء == |