سؤال از ماهی کرکره در جنگ صفین: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
'''سؤال از ماهی کرکره''' '''در جنگ صفین''' روایتی است افسانه‌آمیز که در هیچ یک از منابع روایی شیعه از جمله بحار الانوار مجلسی نیامده است. این داستان غلوآمیز در منابع اهل حق نقل و تفسیر شده است. برخی روشنفکران سکولار دورهٔ مشروطیت ایران این روایت را به بحارالانوار علامه مجلسی منسوب کرده اند و آن را در کنار برخی روایات دیگر مبنایی برای سنجش ارزش بحارالانوار قرار داده اند و به علامه مجلسی به دلیل ترویج خرافات ضد  انتقاد کرده اند.     
'''سؤال از ماهی کرکره''' '''در جنگ صفین''' روایتی است افسانه‌آمیز که در هیچ یک از منابع روایی شیعه، از جمله بحار الانوار مجلسی، نیامده است. این داستان غلوآمیز در منابع اهل حق نقل و تفسیر شده است. روایاتی شبیه به این روایات در برخی منابع روایی شیعه، از جمله بحارالانوار، آمده است که مجعول از سوی غلات خوانده شده است.   
 
برخی روشنفکران سکولار دورهٔ مشروطیت ایران این روایت را به بحارالانوار علامه مجلسی منسوب کرده‌اند و آن را، در کنار برخی روایات دیگر، مبنایی برای سنجش ارزش بحارالانوار قرار داده‌اند و به علامهٔ مجلسی به دلیل ترویج خرافات انتقاد کرده‌اند.     


== محتوای داستان ==
== محتوای داستان ==
آغاز این داستان بر اساس یکی از منابع اهل حق از آنجا آغاز می شود که پیرزنی در شهر یثرب (مدینة النبی) فرزندی پرهیزگار به نام نُصیر دارد. امام علی(ع) نصیر را برای خدمتکاری خود از پیرزن طلب می کند و پیرزن به این شرط که پسرش از مرگ در امان باشد می پذیرد. در سفری به مصر بر لب رود نیل امام علی(ع) و همراهانش راه عبور را گم می کنند. امام از نصیر می خواهد تا او مسیر را از ماهی به نام قرقره سؤال کند. پس از صدا زدن قرقره توسط نصیر هزاران هزار ماهی به نام قرقره از آب سر بر می آورند و پاسخ می گویند. نصیر نزد امام باز می گردد و سؤال می کند که با کدام قرقره کار دارید. امام می گوید که با قرقره فرزند مرمره ای کار دارم که یک چشم است. باز گشت و سؤال نصیر موجب می شود که قرقره مورد نظر پیدا شود و نصیر را سرزنش کند که کسی که از وجود من با چنین خصوصیات و نسبی در چنین دریایی اطلاع دارد برایش بسیار راحت است که گذرگاه را پیدا کند. پس از این گفتگو نصیر نزد امام (ع) بازمی گردد و ادعای خدایی امام (ع) را مطرح می کند. امام (ع) او را از این سخنان منع می کند و نصیر از ادعای خود بازنمی گردد. امام (ع) به سبب این سخنان گردن نصیر را می زند و پس از کشته شدن او عهد خود با مادر نصیر را به یاد می آورد. به سبب همین یادآوری او را دوباره زنده می کند و این حیات بعد از مرگ نصیر را در اعتقاد باطل خود راسخ تر می کند. پس از این از سوی خدا پیامی به امام (ع) می رسد و از او خواسته می شود که مانع نصیر نشود. این موضوع باعث می شود که نصیر و پیروانش (نصیریه) در باب این ادعای شرک آمیز بازخواست نشوند.<ref>جیحون‌آبادی، نعمت‌الله، حق الحقایق یا شاهنامهٔ حقیقت، مصحح محمد مکری، تهران: کتابخانهٔ طهوری، ۱۳۶۱، ص ۲۳۶-۲۳۹.</ref>
آغاز این داستان براساس یکی از منابع اهل حق، از آنجا آغاز می‌شود که پیرزنی در شهر یثرب (مدینة النبی) فرزندی پرهیزگار به نام نُصیر دارد. امام علی(ع) نصیر را برای خدمتکاری خود از پیرزن طلب می‌کند و پیرزن به این شرط که پسرش از مرگ در امان باشد می‌پذیرد. در سفری به مصر، بر لب رود نیل، امام علی(ع) و همراهانش راه عبور را گم می‌کنند. امام(ع) از نصیر می‌خواهد تا او مسیر را از ماهی به نام قرقره سؤال کند.  
 
پس از صدا زدن قرقره توسط نصیر هزاران‌هزار ماهی به نام قرقره از آب سر بر می‌آورند. نصیر نزد امام(ع) باز می‌گردد و سؤال می‌کند که با کدام قرقره کار دارید. امام(ع) می‌گوید با قرقره فرزند مرمره‌ای کار دارم که یک چشم است. بازگشت و سؤال دوبارهٔ نصیر موجب می‌شود که قرقره مورد نظر پیدا شود و نصیر را سرزنش کند که کسی که از وجود من با چنین خصوصیات و نسبی در چنین دریایی اطلاع دارد برایش بسیار راحت است که گذرگاه را پیدا کند.
 
پس از این گفت‌وگو، نصیر نزد امام(ع) باز می‌گردد و ادعای خدایی امام علی(ع) را مطرح می‌کند. امام(ع) او را از این سخنان منع می‌کند و نصیر از ادعای خود دست نمی‌کشد. امام(ع) به‌سبب این سخنان گردن نصیر را می‌زند. پس از کشته‌شدن او، امام(ع) عهد خود با مادر نصیر را به‌یاد می‌آورد. به‌سبب همین یادآوری، نصیر را دوباره زنده می‌کند. این حیات بعد از مرگْ نصیر را در اعتقاد باطل خود راسخ تر می کند. پس از این از سوی خدا پیامی به امام (ع) می رسد و از او خواسته می شود که مانع نصیر نشود. این موضوع باعث می شود که نصیر و پیروانش (نصیریه) در باب این ادعای شرک آمیز بازخواست نشوند.<ref>جیحون‌آبادی، نعمت‌الله، حق الحقایق یا شاهنامهٔ حقیقت، مصحح محمد مکری، تهران: کتابخانهٔ طهوری، ۱۳۶۱، ص ۲۳۶-۲۳۹.</ref>


در برخی دیگر از نقل های این داستان، زمان رخداد این حادثه در جریان جنگ صفین برشمرده شده است. در این نقل ها امام علی (ع) در پی راهی برای عبور از فرات است و از شخصی به نام نصیر بن هلال می خواهد که از ماهی به نام کرکره سؤال می کند.<ref>کرمانی، میرزا آقا‌خان، سه مکتوب، به‌کوشش و ویرایش بهرام چوبینه، اسن آلمان: انتشارات کتاب نیما، ۲۰۰۰م، ص ۱۸۸.</ref>       
در برخی دیگر از نقل های این داستان، زمان رخداد این حادثه در جریان جنگ صفین برشمرده شده است. در این نقل ها امام علی (ع) در پی راهی برای عبور از فرات است و از شخصی به نام نصیر بن هلال می خواهد که از ماهی به نام کرکره سؤال می کند.<ref>کرمانی، میرزا آقا‌خان، سه مکتوب، به‌کوشش و ویرایش بهرام چوبینه، اسن آلمان: انتشارات کتاب نیما، ۲۰۰۰م، ص ۱۸۸.</ref>       
خط ۲۳: خط ۲۹:


== ارتباط این داستان با بحارالانوار ==
== ارتباط این داستان با بحارالانوار ==
این داستان با این صورت و جزئیات در منابع روایی شیعه، از جمله بحار الانوار علامه مجلسی، نیامده است. همچنین، در منابع رجالی صحابی به نام نصیر برای امام علی (ع) ثبت نشده است. در منابع تاریخی هم در جریان جنگ صفین به چنین رخدادی اشاره نشده است.     
این داستان با این صورت و جزئیات در منابع روایی شیعه، از جمله بحار الانوار علامه مجلسی، نیامده است. همچنین، در منابع رجالی صحابی به نام نصیر یا نصیر بن هلال برای امام علی (ع) ثبت نشده است. در منابع تاریخی هم در جریان جنگ صفین به چنین رخدادی اشاره نشده است.     


در منابع روایی شیعه، از جمله در بحار الانوار، روایتی در باب معجزات ائمه(ع) نقل شده که بر اساس آن امام علی(ع) در جریان جنگ صفین قنبر غلام خود را می فرستد تا از جمجمهٔ جُلَندی بن کِرکِر، فردی که سه هزار سال قبل از دنیا رفته بود، مسیر را بپرسد و جمجمه در جواب می گوید که علی(ع) بهتر از من راه عبور را می داند.
در منابع روایی شیعه، از جمله در بحار الانوار، روایتی در باب معجزات ائمه(ع) نقل شده که بر اساس آن امام علی(ع) در جریان جنگ صفین قنبر غلام خود را می فرستد تا از جمجمهٔ جُلَندی بن کِرکِر، فردی که سه هزار سال قبل از دنیا رفته بود، مسیر را بپرسد و جمجمه در جواب می گوید که علی(ع) بهتر از من راه عبور را می داند.
خط ۲۹: خط ۳۵:
قدیمی ترین منبعی که این روایت در آن نقل شده است کتاب مناقب آل ابی طالب ابن شهر آشوب مازندرانی (متوفای ۵۸۸ق) است. ابن شهرآشوب در ابتدای نقل خود این روایت را به غلات منسوب می کند. در برخی دیگر از منابعی هم که بعداً این روایت را نقل کرده اند به اینکه این روایت منسوب به غلات است اشاره شده است.<ref>برای نمونه ن.ک: البحرانی، السید هاشم، مدینة معاجز الأئمة الاثنی عشر و دلائل الحُجَج علی البشر، قم، مؤسسة المعارف الإسلامية، ۱۴۱۳ق، ج ۱، ص ۲۵۴-۲۵۵.</ref> در سایر منابعی که این نقل در آنها آمده و به غلات نسبت داده نشده است روایت به صورت مرفوع از عمار بن یاسر نقل شده است.<ref>برای نمونه ن.ک: ابن‌شاذان القمی، شاذان بن جبرائیل، الفضائل، قم: منشورات الرضی، ۱۳۶۳، ص ۱۴۰.</ref>
قدیمی ترین منبعی که این روایت در آن نقل شده است کتاب مناقب آل ابی طالب ابن شهر آشوب مازندرانی (متوفای ۵۸۸ق) است. ابن شهرآشوب در ابتدای نقل خود این روایت را به غلات منسوب می کند. در برخی دیگر از منابعی هم که بعداً این روایت را نقل کرده اند به اینکه این روایت منسوب به غلات است اشاره شده است.<ref>برای نمونه ن.ک: البحرانی، السید هاشم، مدینة معاجز الأئمة الاثنی عشر و دلائل الحُجَج علی البشر، قم، مؤسسة المعارف الإسلامية، ۱۴۱۳ق، ج ۱، ص ۲۵۴-۲۵۵.</ref> در سایر منابعی که این نقل در آنها آمده و به غلات نسبت داده نشده است روایت به صورت مرفوع از عمار بن یاسر نقل شده است.<ref>برای نمونه ن.ک: ابن‌شاذان القمی، شاذان بن جبرائیل، الفضائل، قم: منشورات الرضی، ۱۳۶۳، ص ۱۴۰.</ref>


در بحار الانوار روایتی دیگر نزدیک به روایت جمجمه آمده است. در این روایت پرسش امام علی‌(ع) از ماهی‌ای به نام میمونه انجام شده است.<ref>علامه مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۱، ص۲۱۱.</ref> در این روایات نامی از نصیر و ماهی کرکرة و نیز خبری از جزئیات دیگر همچون قتل نصیر و اخراج او از اردوگاه نیست. بنابراین فردی به نام نصیر بن هلال وجود خارجی ندارد و در این داستان بین او و محمد بن نصیر نمیری مؤسس فرقه نصیریه که در زمان امام حسن عسکری(ع) می‌زیسته<ref>علامه حلی، حسن بن یوسف، رجال العلامة الحلی، تصحیح محمدصادق بحرالعلوم، دارالذخائر، نجف، چاپ دوم، ۱۴۱۱ق، ص۲۵۷.</ref> خلط شده است.
در بحار الانوار روایتی دیگر نزدیک به روایت جمجمه آمده است. در این روایت پرسش امام علی‌(ع) از ماهی‌ای به نام میمونه انجام شده است.<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، بیروت: مؤسسة الوفاء، ۱۴۰۳ق، ج ۴۱، ص ۲۱۱.</ref> در این روایات نامی از نصیر و ماهی کرکره و جزئیات دیگر چون قتل نصیر و اخراج او از اردوگاه نیست. از آنجا که در این روایات از مؤسس فرقهٔ نصیریه یاد شده، حدس زده شده که منظور از او محمد بن نصیر نمیری، مؤسس فرقه نصیریه در زمان امام حسن عسکری(ع)، بوده باشد.<ref>علامه حلی، حسن بن یوسف، رجال العلامة الحلی، تصحیح محمدصادق بحرالعلوم، دارالذخائر، نجف، چاپ دوم، ۱۴۱۱ق، ص۲۵۷.</ref>
 
برفرض پذیرش وجود آن در بحارالانوار، چیزی اثبات نمی‌شود چرا که بحارالانوار مفصل‌ترین کتاب حدیثی شیعه است نه معتبرترین آنها. [[علامه مجلسی]] هم این ادعا را نداشته است که تمام احادیث بحارالانوار معتبرند.


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
trustworthy
۷٬۳۴۶

ویرایش