سوره سجده: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۰۹ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۳ اکتبر ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:


== ویژگی‌ها ==
== ویژگی‌ها ==
سوره سجده به الم سجده هم مشهور است و ۳۰ آیه دارد و جزو سوره‌های مکی شناخته می‌شود.
سوره سجده به الم سجده هم مشهور است و ۳۰ آیه دارد و جزو [[سوره‌های مکی]] شناخته می‌شود. آیه ۱۵ این سوره آیه سجده‌دار است که به همین سبب این سوره سجده نام گرفته است.


در فضیلت خواندن این سوره از پیامبر اسلام ص نقل شده است: کسی که سوره سجده را بخواند مانند آن است که شب قدر را احیا گرفته باشد.
در فضیلت خواندن این سوره از پیامبر (ص) نقل شده است کسی که سوره سجده را بخواند مانند آن است که شب قدر را احیا گرفته باشد.<ref>ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۷، ص ۱۰۳.</ref>


== محتوا ==
== محتوا ==
قبل از هر چیز سخن از عظمت قرآن، و نزول آن از سوی پروردگار عالمیان، و نفی اتهامات دشمنان از آن است. سپس بحثی پیرامون نشانه‌های خداوند در آسمان و زمین، و تدبیر این جهان دارد. بحث دیگری پیرامون آفرینش انسان از «خاک» و «آب نطفه» و «روح الهی» و اعطای وسائل فراگیری علم و دانش، یعنی چشم و گوش و خرد از سوی خداوند به او می‌باشد. بعد از آن از رستاخیز و حوادث قبل از آن یعنی مرگ و بعد از آن یعنی سؤال و حساب سخن می‌گوید. بحثهای مؤثر و تکان دهنده‌ای از بشارت و انذار دارد مؤمنان را به جنة الماوی نوید می‌دهد و فاسقان را به عذاب آتش تهدید می‌کند. به همین مناسبت اشاره کوتاهی به تاریخ بنی اسرائیل و سرگذشت موسی ع و پیروزیهای این امت دارد. و باز به تناسب بحث بشارت و انذار اشاره‌ای به احوال گروهی دیگر از امتهای پیشین و سرنوشت دردناک آنها می‌کند. بار دیگر به مسئله «توحید و نشانه‌های عظمت خدا» بازمی‌گردد و با «تهدید دشمنان لجوج» سوره را پایان می‌دهد. به این ترتیب هدف اصلی سوره تقویت مبانی ایمان به مبدء و معاد و ایجاد موج نیرومندی از حرکت به سوی تقوا، و بازداری از سرکشی و طغیان و توجه به ارزش مقام والای انسان است که مخصوصاً در آغاز حرکت اسلام و در محیط مکه فوق‌العاده لازم بوده است.<ref>ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۷، ص: ۱۰۵.</ref>
در آغاز این سوره سخن از عظمت قرآن و نزول آن از سوی پروردگار عالمیان، و نفی اتهامات دشمنان از آن است. سپس بحثی پیرامون نشانه‌های خداوند در آسمان و زمین و خلقت آن، و تدبیر این جهان دارد. بحث دیگر پیرامون آفرینش انسان از «خاک» و «آب نطفه» و «روح الهی» و اعطای وسائل فراگیری علم و دانش، یعنی چشم و گوش و خرد از سوی خداوند به او می‌باشد. بعد از آن از رستاخیز و حوادث قبل از آن یعنی مرگ و بعد از آن یعنی سؤال و حساب سخن می‌گوید.سپس سخن از بشارت و انذار دارد و مؤمنان را به جنة الماوی نوید می‌دهد و فاسقان را به عذاب آتش تهدید می‌کند. به همین مناسبت اشاره کوتاهی به تاریخ بنی اسرائیل و سرگذشت موسی (ع) و پیروزی‌های این امت دارد. و باز به تناسب بحث بشارت و انذار اشاره‌ای به احوال گروهی دیگر از امت‌های پیشین و سرنوشت دردناک آنها می‌کند. بار دیگر به مسئله «توحید و نشانه‌های عظمت خدا» بازمی‌گردد و با «تهدید دشمنان لجوج» سوره را پایان می‌دهد.<ref>ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۷، ص: ۱۰۵.</ref>


=== خلقت آسمان و زمین در شش روز ===
=== خلقت آسمان و زمین در شش روز ===
automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۵٬۹۹۰

ویرایش