۱۱٬۹۱۳
ویرایش
تعریف ایمان به رویارویی مجذوبانه با خدا (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۴۷
، ۱۶ اکتبر ۲۰۲۲بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''ایمان توسط برخی به رویارویی مجذوبانه با خداوند''' تعریف شده است. در این رویکرد، ایمان یک عمل است و شخص مومن با تمام وجود درگیر ایمان می‌شود. این نوع ایمان با خطاب خداوند آغاز می‌شود. تا زمانی که انسان فراخوانده نشود و چیزی بر او آشکار نگردد، ایمان ظهور نمی‌یابد. | '''ایمان توسط برخی به رویارویی مجذوبانه با خداوند''' تعریف شده است. در این رویکرد، ایمان یک عمل است و شخص مومن با تمام وجود درگیر ایمان می‌شود. این نوع ایمان با خطاب خداوند آغاز می‌شود. تا زمانی که انسان فراخوانده نشود و چیزی بر او آشکار نگردد، ایمان ظهور نمی‌یابد. | ||
اشکال‌هایی بر این تعریف وارد شده است. در این تعریف، کتاب اسمانی در حد فرهنگ شفاهی پیامبر تنزل پیدا می‌کند. همچنین وابسته نمودن ایمان به خطاب، محدود کردن متعلق ایمان است. مستندات قرآنی این نوع تفکر ناکافی است و متناسب با خطاب‌های دیگر قرآن درباره ایمان نمی‌شود. ایمان در این نوع تعریف مقدم بر معرفت است و در ایمان نیازی به بُعد معرفتی دیده نمی‌شود. می‌توان این اندیشه را در نظریات الهیدانان جدید مسیحی چون پل تیلیش نیز مشاهده نمود. | |||
== جذبه ایمان در تعریف شهودی تجربی == | == جذبه ایمان در تعریف شهودی تجربی == | ||