۱۱٬۹۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|امام حسین}} | {{درگاه|امام حسین}} | ||
'''نماز ظهر عاشورا''' توسط [[امام حسین(ع)]] و به‌صورت جماعت (نماز خوف) اقامه شد در حالی که لشکر [[عمر بن سعد]] دست از جنگ نکشید و امام و یارانش را مورد حمله قرار داده بود. امام در میانه جنگ در حالی که فرصت اقامه [[نماز]] به تنهایی یا در محل امنی داشت، اما نماز را علنی و به صورت جماعت اقامه کرد. | '''نماز ظهر عاشورا''' توسط [[امام حسین(ع)]] و به‌صورت جماعت ([[نماز خوف]]) اقامه شد در حالی که لشکر [[عمر بن سعد]] دست از جنگ نکشید و امام و یارانش را مورد حمله قرار داده بود. امام در میانه جنگ در حالی که فرصت اقامه [[نماز]] به تنهایی یا در محل امنی داشت، اما نماز را علنی و به صورت جماعت اقامه کرد. | ||
امام مفسر و عالم به [[احکام شرعی]] است، بیان اهمیت و جایگاه نماز حتی در جنگ، بیان هدف مبارزه خویش برای آیندگان از جمله این دلایل است. | امام مفسر و عالم به [[احکام شرعی]] است، بیان اهمیت و جایگاه نماز حتی در جنگ، بیان هدف مبارزه خویش برای آیندگان از جمله این دلایل است. | ||
[[روز عاشورا]] پس از آغاز جنگ و شهادت برخی یاران، شخصی به نام [[ابو ثمامه صائدی]]، رسیدن وقت نماز را اطلاع داد و گفت دوست دارد که پروردگار خود را در حالی دیدار کند که نماز را با امام بخواند. امام به [[زهیر بن قین]] و سعید بن عبدالله فرمود جلو بایستند. امام خود اذان گفت و نماز را شروع کرد. هرگاه تیری از دشمن می‌آمد، آن دو، خود را سپر امام می‌کردند تا تیر به امام اصابت نکند، و سعید بن عبدالله در همین ماجرا به شهادت رسید.<ref>شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، نشر مؤمنین، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۷۴۸.</ref> | |||
در اینکه علت خواندن این نماز به صورت علنی و جماعت دلايلی ذکر شده است: | |||
* امام حسین(ع) حجت [[خدا]]، مفسر دین، عالم به احکام شرعی و به یک لحاظ خود شارع احکام الهی است. خود می‌دانست که نماز در آن شرایط باید چگونه و به چه نحو خوانده شود و این که [[نماز ظهر]] عاشورا را به همان صورت یاد شده اقامه کرده است، دلیلی است بر صحت کار حضرت در آن شرایط است. چون اگر نماز در آن شرایط واجب یا صحیح نمی‌بود، حضرت آن را اقامه نمی‌کرد. | * امام حسین(ع) حجت [[خدا]]، مفسر دین، عالم به احکام شرعی و به یک لحاظ خود شارع احکام الهی است. خود می‌دانست که نماز در آن شرایط باید چگونه و به چه نحو خوانده شود و این که [[نماز ظهر]] عاشورا را به همان صورت یاد شده اقامه کرده است، دلیلی است بر صحت کار حضرت در آن شرایط است. چون اگر نماز در آن شرایط واجب یا صحیح نمی‌بود، حضرت آن را اقامه نمی‌کرد. | ||