۱۱٬۹۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|امام حسین}} | {{درگاه|امام حسین}} | ||
'''نماز ظهر عاشورا''' | '''نماز ظهر عاشورا''' توسط [[امام حسین(ع)]] و بهصورت جماعت (نماز خوف) اقامه شد در حالی که لشکر [[عمر بن سعد]] دست از جنگ نکشید و امام و یارانش را مورد حمله قرار داده بود. امام در میانه جنگ در حالی که فرصت اقامه [[نماز]] تنهایی یا در محل امنی نماز نخواند که برای این کار امام دلایلی ذکر شده است. خود امام مفسر و عالم به [[احکام شرعی]] است، بیان اهمیت و جایگاه نماز حتی در جنگ، بیان هدف مبارزه خویش برای آیندگان از جمله این دلایل است. | ||
==اقامه نماز ظهر عاشورا در میدان جنگ== | ==اقامه نماز ظهر عاشورا در میدان جنگ== | ||
[[روز عاشورا]] بعد از آن که جنگ آغاز شد و برخی یاران امام [[شهید]] شدند. شخصی به نام [[ابو ثمامه صائدی]] به امام عرض کرد، جانم به فدای شما باد، میبینم دشمن به شما نزدیکتر شده و هم اینک وقت نماز فرا رسیده است به [[خدا]] سوگند تا من زنده هستم نخواهم گذاشت آسیبی به تو برسد ولی دوست دارم که پروردگار خود را در حالی دیدار کنم که این نماز را که وقتش رسیده با تو بخوانم. بعد حضرت به [[زهیر بن قین]] و سعید بن عبدالله فرمود جلو بایستید و حضرت خود اذان داد و نماز را اقامه فرمود، وقتی تیری از جانب دشمن میآمد آن دو خود را سپر امام میکردند تا تیر به امام اصابت نکند، و سعید بن عبدالله در همین ماجرا به شهادت رسید.<ref>شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، نشر مؤمنین، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۷۴۸.</ref> | [[روز عاشورا]] بعد از آن که جنگ آغاز شد و برخی یاران امام [[شهید]] شدند. شخصی به نام [[ابو ثمامه صائدی]] به امام عرض کرد، جانم به فدای شما باد، میبینم دشمن به شما نزدیکتر شده و هم اینک وقت نماز فرا رسیده است به [[خدا]] سوگند تا من زنده هستم نخواهم گذاشت آسیبی به تو برسد ولی دوست دارم که پروردگار خود را در حالی دیدار کنم که این نماز را که وقتش رسیده با تو بخوانم. بعد حضرت به [[زهیر بن قین]] و سعید بن عبدالله فرمود جلو بایستید و حضرت خود اذان داد و نماز را اقامه فرمود، وقتی تیری از جانب دشمن میآمد آن دو خود را سپر امام میکردند تا تیر به امام اصابت نکند، و سعید بن عبدالله در همین ماجرا به شهادت رسید.<ref>شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، نشر مؤمنین، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۷۴۸.</ref> |