فرعون: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فرعون''' نام حاکمان مصر قدیم است. مقصود از فرعون در قرآن، حاکم مصر در زمان [[حضرت موسی(ع)]] است. او ادعای رب بودن می‌کرد و بنی اسرائیل را به بردگی و بندگی گرفته بود.

نام فرعون در قرآن ۷۴ بار آمده که مقصود فرعون زمان حضرت موسی(ع) (یکی فرعون مصر در زمان تولد حضرت موسی و دیگری فرعون مصر در زمان پیامبری حضرت موسی) است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۵۵۶</ref> فرعون خود را «رب اعلی» معرفی می‌کرد و همه چیز را از خودش می‌دانست.<ref>آیه ۵۱ سوره زخرف</ref>ولی خود خدایانی داشت.<ref>آیه ۱۲۷ سوره اعراف</ref> قرآن، فرعون را فردی برتری جو، متکبر<ref>آیه ۴۶ سوره مؤمنون</ref> و مُفسِد و ذوالاتاد (صاحب میخ، کنایه از قدرت) توصیف می‌کند. فرعون ظلم می‌کرد، پسران [[بنی اسرائیل|بنی‌اسرائیل]] را می‌کشت و زنانشان را برای کنیزی نگه می‌داشت.<ref>آیه ۴ سوره قصص</ref> بنی‌اسرائیل توسط مأموران در شکنجه و عذاب بودند.<ref>آیه ۴۹ سوره بقره</ref> خداوند موسی و هارون را با دلایل روشن نزد فرعون فرستاد اما او تکذیب کرد و ایمان نیاورد.<ref>آیه ۴۵، ۴۷، ۴۸سوره مؤمنون

آیه ۴۳ سوره طه</ref> موسی و هارون از او درخواست کردند از عذاب بنی‌اسرائیل دست بکشد و آنان را با ایشان روانه کند. اما فرعون قبول نکرد.<ref>آیه ۴۷ سوره طه</ref>

سرانجام خداوند، موسی و بنی‌اسرائیل را از دریا عبور داد و فرعون و قومش که آنان را تعقیب می‌کردند در دریا غرق شدند.<ref>آیات ۹۰ سوره یونس، ۴۰ سوره قصص، ۵۵ سوره زخرف، ۵۰ سوره بقره</ref>

گفتگوی فرعون و موسی در جایی معین انجام شد تا هرکدام از دو طرف معجزه خود را ارائه کنند. آنان سحری کردند و حضرت موسی(ع) عصای خود را انداخت و تبدیل به موجودی شد ساحران ایمان آوردند اما فرعون ایمان نیاورد. <ref>آیات ۴۷ تا ۷۳ سوره طه</ref>