آیه «إن تنصروا الله ینصرکم»: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۲۱: خط ۲۱:


در ارتباط با پاداش چنین عملی خداوند در قرآن می‌فرماید: هر کس با چنین نیتی (یاری رساندن به دین)، اقدام کند، خداوند هم از دستش گرفته و او را در رسیدن به هدفی عالی یاری کرده و برایش توفیق عطاء می‌فرماید.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه، قم، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق، ج۱۸، ص۲۲۹.</ref>
در ارتباط با پاداش چنین عملی خداوند در قرآن می‌فرماید: هر کس با چنین نیتی (یاری رساندن به دین)، اقدام کند، خداوند هم از دستش گرفته و او را در رسیدن به هدفی عالی یاری کرده و برایش توفیق عطاء می‌فرماید.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه، قم، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق، ج۱۸، ص۲۲۹.</ref>
خداوند چند چيز را در گرو چند چيز بر خود لازم كرده است: توجّه و يادكردش را در گرو يادكرد انسان<ref>سوره بقره آیه ۱۵۲</ref>نصرت وياريش را در گرو يارى انسان. بركت و ازدياد را در گرو سپاسگزارى انسان<ref>سوره ابراهیم آیه ۷</ref>وفاى به عهدش را در گرو وفادارى انسان‏.<ref>سوره بقره آیه ۴۰.</ref>


==کمک رساندن به دین، وسیله‌ای برای تکامل خود==
==کمک رساندن به دین، وسیله‌ای برای تکامل خود==
در اصل، یاری کردن دین خدا و کمک برای پیاده شدن احکام و دستورات الهی، وسیله‌ای برای تکامل خود انسان به‌شمار می‌رود، یعنی خداوند نیازی ندارد تا به یاری انسان‌های دیندار و مؤمن دستوراتش را در زمین پیاده کند، زیرا با پیاده نشدن احکام الهی، کوچک‌ترین نقصی در ذات خداوند پیدا نمی‌شود، همان‌طورکه اگر تمام اهل زمین مؤمن شوند هیچ سودی برای خداوند نخواهد داشت.
یاری کردن دین خدا و کمک برای پیاده شدن احکام و دستورات الهی، وسیله‌ای برای تکامل خود انسان به‌شمار می‌رود، خداوند نیازی ندارد تا به یاری انسان‌های دیندار و مؤمن دستوراتش را در زمین پیاده کند، زیرا با پیاده نشدن احکام الهی، کوچک‌ترین نقصی در ذات خداوند پیدا نمی‌شود، همان‌طور که اگر تمام اهل زمین مؤمن شوند هیچ سودی برای خداوند نخواهد داشت.


خداوند از آفرینش عالم و جانداران، هیچ نفعی را برای خود اختصاص نداده است، چراکه او نیازمند کسب کمال از طریق مخلوقات خودش نیست؛ اگر غیر از این بود، و او به واسطه آفریده‌ها به مقام و منزلتی نایل می‌گشت، جایگاه خداوندی از او سلب می‌شد. پس: خدایی که نیازمند به تکامل باشد، خدا نیست.<ref>مجموعه آثار، همان، ج۴، ص۶۹۰ و ۶۹۱.</ref>
خداوند از آفرینش عالم و جانداران، هیچ نفعی را برای خود اختصاص نداده است، چرا که او نیازمند کسب کمال از طریق مخلوقات خودش نیست؛ اگر غیر از این بود، و او به واسطه آفریده‌ها به مقام و منزلتی نایل می‌گشت، جایگاه خداوندی از او سلب می‌شد. پس خدایی که نیازمند به تکامل باشد، خدا نیست.<ref>مجموعه آثار، همان، ج۴، ص۶۹۰ و ۶۹۱.</ref>


==منابع==
==منابع==
automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱

ویرایش