استفاده نکردن امامان(ع) از کرامت برای یاری دین: تفاوت میان نسخه‌ها

در کتاب‌های شیعه توانایی‌های خارق‌العاده‌ای به امامان شیعه نسبت داده شده است. اگر این ادعاها درست بود، اثری از آن در زندگی امامان(ع) نمودار می‌شد و آنها از این توانایی‌های خارق‌العاده برای مؤفقیت خود و یاری دین خدا استفاده می‌کردند، در حالی که در تاریخ چنین چیزی مشاهده نمی‌شود.{{پایان شبهه}}

[[امامان شیعه|امامان(ع)]] هنگامی که [[مقام امامت|مقام امامت آنها]] مورد تردید قرار می‌گرفت و ممکن بود برخی از مردم از راه حق منحرف شوند، به اذن الهی، با نشان دادن [[کرامت]]، مقام امامت خود را ثابت می‌کردند. کرامات و توانایی‌های خارق‌العاده امامان(ع) برای انجام امور شخصی یا پیشبرد اهداف دین نبود؛ مانند [[معجزه|معجزه پیامبران(ع)]] که فقط برای اثبات [[نبوت|مقام نبوت]] به‌کار می‌رفت و برای پیشبرد اهداف دین استفاده نمی‌شد. [[پیامبران]] و امامان برای رسیدن به اهداف الهی و یاری دین از راه‌های متعارف و معمول زندگی دنیا استفاده می‌کردند.   

امام(ع) مانند [[نبی]] منصبی الهی دارد که باید برای معرفی و اثبات خود قدرت خارق‌العاده داشته باشد. امام مانند نبی، مطیع فرمان خدا است؛ بنابراین از قدرتی که خدا به او داده است، فقط در محدوده‌ای که اجازه یافته و فقط برای اثبات ارتباط آسمانی خود برای جویندگان حقیقت و اتمام حجت بر منکران، استفاده می‌کند. بر اساس آیه ۱۱ [[سوره ابراهیم]]، پیامبران بدون اذن خدا نمی‌توانند معجزه‌ای بیاورند.