trustworthy
۷٬۳۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
== تسنن حافظ == | == تسنن حافظ == | ||
مهم‌ترین قرینه بر تسنن حافظ را می‌توان رواج تسنن شافعی در سرزمین شیراز در دوران حیات حافظ به‌شمار آورد.<ref>حمدالله مستوفی، نزهة القلوب، تصحیح محمد دبیرسیاقی، قزوین، حدیث امروز، ۱۳۸۱.</ref> علاوه بر این، شواهدی از اشعار حافظ بر تسنن او می توان یافت. از جمله بیت «من | مهم‌ترین قرینه بر تسنن حافظ را می‌توان رواج تسنن شافعی در سرزمین شیراز در دوران حیات حافظ به‌شمار آورد.<ref>حمدالله مستوفی، نزهة القلوب، تصحیح محمد دبیرسیاقی، قزوین، حدیث امروز، ۱۳۸۱.</ref> علاوه بر این، شواهدی از اشعار حافظ بر تسنن او می توان یافت. از جمله بیت «من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق/ چار تکبیر زدم یکسره بر هرچه که هست» که در آن دستور نماز میت بر اساس فقه اهل سنت مبتنی بر چهار تکبیر آمده است<ref>محمد معین، حافظ شیرین سخن، تهران، بنگاه بازرگانی پروین، ص 301-302.</ref>. در حالی که در فقه شیعه بدون هیچ خلافی پنج تکبیر در این نماز واجب است<ref>محمدحسن نجفی، جواهر الکلام، قم، مؤسسه دایرة المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت، ج 6، ص 396.</ref>. | ||
همچنین، در اشعار حافظ شواهدی بر مذهب کلامی اشعری وجود دارد. از جمله، بیتی در ساقی نامه مشهور حافظ که در آن کلام الله را قدیم می شمرد. این عقیده مطابق با نظر اشعریان و خلاف نظر شیعیان و معتزلیان است که کلام الله را مخلوق می دانند.<ref>محمد معین، حافظ شیرین سخن، بنگاه بازرگانی پروین، ص 302.</ref> این شواهد را می توان در کنار شاگردی حافظ نزد قاضی عضدالدین ایجی، فقیه و متکلم اشعری و صاحب کتاب مواقف در کلام اشعری، دلیلی بر اشعری بودن حافظ به شمار آورد.<ref>بهاءالدین خرمشاهی، حافظ نامه، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، ج 2، ص 903-905.</ref> | |||
== تشیع حافظ == | == تشیع حافظ == | ||