دعا: تفاوت میان نسخه‌ها

دعا از مهمترین مفاهیمی است که در کتب صوفیان و عارفان بدان پرداخته شده است. در تصوّفِ اسلامی دعا و مناجات به صورتِ گفتگویی عاشقانه با حق برگزار می‌شود. در [[رساله قشیریه]] آمده است دعا كليد حاجت‌ها و راحت درماندگان و پناهگاه درويشان‌ و غمگسار نيازمندان است‌.<ref>ترجمه رساله قشيريه، عثماني، حسن بن احمد، ص۴۳۶.</ref> از شاعرانی که دعا در آثار او جایگاه ویژه‌ای دارد سنایی است که در این موضوع از دیدگاه عرفان ناب می‌نگرد و در انتقال اندیشه‌های خود در این زمینه، همچون سایر اندیشه‌های عرفانی، به دیگر عارفانِ پس ازخود، سهمِ بسزایی داشته است؛ به طوری که در بسیاری از موضوعات عرفانی، عارفانِ بزرگی همچون: عطّار و مولوی وامدار وی به شمار می‌روند.<ref>اندیشه‌های عرفانی سنایی در بابِ دعا (با تکیه بر حدیقه الحقیقه)، خدابخش  اسداللهی، متن‌شناسی ادب فارسی، دوره جدید، شماره چهارم، زمستان ۱۴۰۰.</ref>  

دعا از منظر [[مولوی]] می‌تواند قضا و قدر را تغییر دهد:  

{{شعر|چون قضا آید نبینی غیر پوست***دشمنان را بازنشناسی ز دوست