۱۱٬۹۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|آیتالله مکارم شیرازی]] در شرح نهج البلاغه، معتقد است مزامیر جمع مزمور به معنای سرودهایی است که با آهنگ مخصوص خوانده میشود.<ref name=":1" /> به گفته وی، داوود مجموعهای از اشعار روحانی، مناجاتها و اندرزها را با صدای خوش میخواند.<ref name=":1">مکارم شیرازی، ناصر با همکاری جمعی از فضلاء، پیام امام امیرالمؤمنین، قم، علی بن ابیطالب، ۱۳۹۰ ش، ص۲۳۶–۲۴۰.</ref> | [[ناصر مکارم شیرازی|آیتالله مکارم شیرازی]] در شرح نهج البلاغه، معتقد است مزامیر جمع مزمور به معنای سرودهایی است که با آهنگ مخصوص خوانده میشود.<ref name=":1" /> به گفته وی، داوود مجموعهای از اشعار روحانی، مناجاتها و اندرزها را با صدای خوش میخواند.<ref name=":1">مکارم شیرازی، ناصر با همکاری جمعی از فضلاء، پیام امام امیرالمؤمنین، قم، علی بن ابیطالب، ۱۳۹۰ ش، ص۲۳۶–۲۴۰.</ref> | ||
برخی مزامیر را جمع مزمار، نوعی آلت موسیقی دانستهاند.<ref> | برخی مزامیر را جمع مزمار، نوعی آلت موسیقی دانستهاند.<ref>دهخدا، لغتنامه دهخدا، «[https://vajehyab.com/dehkhoda/%D9%85%D8%B2%D9%85%D8%A7%D8%B1 مزمار]»</ref> [[محمدتقی شوشتری]] (درگذشت ۱۳۷۴ش) در شرح خود بر نهجالبلاغه، معتقد است داوود دارای صدای خوشی بوده، آنقدر که گویا در حلق وی، صوت مزمار وجود داشته است.<ref>شوشتری، محمدتقی، بهجالصباغه فیشرح نهجالبلاغه، تهران، امیرکبیر، چاپ اول، ۱۳۷۶ ش، ج۲، ص۷۷.</ref> | ||
[[ابن میثم بحرانی|ابنمیثم بحرانی]] (درگذشت ۶۷۹یا۶۹۹ق) دیگر شارح نهجالبلاغه، دو دلیل را در خواننده خواندن داوود برای اهل بهشت ذکر کرده است: | [[ابن میثم بحرانی|ابنمیثم بحرانی]] (درگذشت ۶۷۹یا۶۹۹ق) دیگر شارح نهجالبلاغه، دو دلیل را در خواننده خواندن داوود برای اهل بهشت ذکر کرده است: |