۱۱٬۸۸۰
ویرایش
جز (Rezapour صفحهٔ کنیز بودن برخی مادران اهلبیت(ع) را به کنیز بودن مادران هفت امام شیعه منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}}مادران کدام یک از اهلبیت کنیز بودند؟{{پایان سوال}} | ||
{{پایان سوال}} | |||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|زن و خانواده}} | {{درگاه|زن و خانواده}} | ||
مادران هفت امام شیعه، کنیز بودهاند: | مادران هفت امام شیعه، کنیز بودهاند: | ||
*'''مادر امام سجاد(ع)''' | *'''مادر امام سجاد(ع)''' | ||
[[شهربانو]]، دختر یزدگرد | [[شهربانو]]، دختر یزدگرد پادشاه ایران که پس از فتح شهرهای ایران به دست مسلمانان، اسیر و به [[مدینه]] برده شد. او توسط [[امام علی(ع)]] آزاد گردید. او به همسری [[امام حسین(ع)]] درآمد. شهربانو مادر امام سجاد(ع) است.<ref>ترابی، احمد، امام سجاد(ع) جمال نیایشگران، انتشارات آستان قدس رضوی.</ref> در [[کتاب اصول کافی]] آمده است که حضرت علی(ع) به فرزندش امام حسین(ع) فرمود از همسرت شهربانو، خوب محافظت و نگهداری کن و به او نیکی نما، چرا که در آیندهای نزدیک برای تو فرزندی خواهد آورد که بهترین اهل زمین خواهد بود.<ref>کلینی، اصول کافی، ج۲، ص۳۶۹.</ref> | ||
*'''مادر امام کاظم(ع)''' | *'''مادر امام کاظم(ع)''' | ||
حُمَیدَه همسر [[امام صادق(ع)]] و مادر امام کاظم(ع) بود.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، دارالمعرفة، ص۴۱۳.</ref> بنابر روایتی، [[امام باقر علیهالسلام|امام باقر(ع)]]، حمیده را از بردهفروشی خرید و به فرزندش امام صادق(ع) بخشید.<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۴۷۷.</ref> بنابر منابع حدیثی، امام صادق(ع)، پاسخگویی به سؤال فقهی یکی از اصحاب خود را به همسرش حمیده، ارجاع داده و از او خواست تا کنیزش را نزد حمیده بفرستد و پاسخ سؤالش را دریافت کند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش، ج۴، ص۳۰۱.</ref> امام صادق(ع) حمیده به همراه برخی دیگر برای ادای حقوق اهل مدینه میفرستاد.<ref>حر عاملی، هداية الأمة، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۳۱.</ref> همچنین حمیده، یکی از پنج نفری است که امام صادق(ع)، آنها را به عنوان وصی خود معرفی کرد.<ref>قرشی، حیاة الامام موسی بن جعفر(ع)، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۴۱۵-۴۱۶.</ref> | |||
* '''مادر امام رضا(ع)''' | * '''مادر امام رضا(ع)''' | ||
[[نجمه]] و از زنان مؤمنه، پارسا، نجیب و پاکیزه بود. حمیده، همسر امام صادق(ع) او را که کنیزی از اهالی مغرب بود، خرید و به منزل آورد. نجمه در خانه امام صادق(ع) [[مادر امام کاظم|حمیده خاتون]] را بسیار احترام میکرد و به خاطر جلال و عظمت او، هیچگاه نزدش نمینشست. روزی حمیده خاتون، در عالم رؤیا [[رسول اکرم(ص)]] را دید که به او فرمودند: «ای حمیده! نجمه را به ازدواج فرزندت «موسی» در آور، زیرا از او فرزندی به دنیا خواهد آورد که بهترین فرد روی زمین باشد.» پس از این پیام، حمیده به فرزندش [[امام کاظم(ع)]] فرمود: «پسرم! نجمه بانویی است که من هرگز بهتر از او را ندیدهام زیرا در زیرکی و محاسن اخلاقی مانندی ندارد. من او را به تو میبخشم، تو نیز در حق او نیکی کن!...»<ref> شیرازی، علی، زنان نمونه، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه، ص۲۴۰.</ref> نجمه کنیزی بود که حمیده همسر امام صادق(ع) او را خرید و به امام کاظم(ع) بخشید. او برای امام کاظم(ع) امام رضا(ع) را به دنیا آورد.<ref>صدوق، عیون اخبارالرضا، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۱۴.</ref>از [[حمیده همسر امام صادق|حمیده همسر امام صادق(ع)]] خطاب به امام کاظم(ع) نقل شده، کنیزی با فضیلتتر از نجمه ندیده است.<ref>صدوق، عیون اخبار الرضا، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۱۵.</ref> | [[نجمه]] و از زنان مؤمنه، پارسا، نجیب و پاکیزه بود. حمیده، همسر امام صادق(ع) او را که کنیزی از اهالی مغرب بود، خرید و به منزل آورد. نجمه در خانه امام صادق(ع) [[مادر امام کاظم|حمیده خاتون]] را بسیار احترام میکرد و به خاطر جلال و عظمت او، هیچگاه نزدش نمینشست. روزی حمیده خاتون، در عالم رؤیا [[رسول اکرم(ص)]] را دید که به او فرمودند: «ای حمیده! نجمه را به ازدواج فرزندت «موسی» در آور، زیرا از او فرزندی به دنیا خواهد آورد که بهترین فرد روی زمین باشد.» پس از این پیام، حمیده به فرزندش [[امام کاظم(ع)]] فرمود: «پسرم! نجمه بانویی است که من هرگز بهتر از او را ندیدهام زیرا در زیرکی و محاسن اخلاقی مانندی ندارد. من او را به تو میبخشم، تو نیز در حق او نیکی کن!...»<ref> شیرازی، علی، زنان نمونه، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه، ص۲۴۰.</ref> نجمه کنیزی بود که حمیده همسر امام صادق(ع) او را خرید و به امام کاظم(ع) بخشید. او برای امام کاظم(ع) امام رضا(ع) را به دنیا آورد.<ref>صدوق، عیون اخبارالرضا، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۱۴.</ref>از [[حمیده همسر امام صادق|حمیده همسر امام صادق(ع)]] خطاب به امام کاظم(ع) نقل شده، کنیزی با فضیلتتر از نجمه ندیده است.<ref>صدوق، عیون اخبار الرضا، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۱۵.</ref> | ||