آیة الکرسی: تفاوت میان نسخه‌ها

۶۷۱ بایت حذف‌شده ،  ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:
{{قرآن بزرگ|اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَه وَلا نَوْمٌ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلا بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلا بِمَا شَاءَ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَلا یَئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ |ترجمه=خداست که معبودی جز او نیست؛ زنده و برپادارنده است؛ نه خوابی سبک او را فرو می‌گیرد و نه خوابی گران؛ آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است، از آنِ اوست. کیست آن کس که جز به اذن او در پیشگاهش شفاعت کند؟ آنچه در پیش روی آنان و آنچه در پشت سرشان است می‌داند. و به چیزی از علم او، جز به آنچه بخواهد، احاطه نمی‌یابند. کرسی او آسمانها و زمین را دربر گرفته، و نگهداری آنها بر او دشوار نیست، و اوست والای بزرگ. (۲۵۵) در دین هیچ اجباری نیست. و راه از بیراهه بخوبی آشکار شده است. پس هر کس به طاغوت کفر ورزد، و به خدا ایمان آورد، به یقین، به دستاویزی استوار، که آن را گسستن نیست، چنگ زده است. و خداوند شنوای داناست. (۲۵۶) خداوند سرور کسانی است که ایمان آورده‌اند. آنان را از تاریکیها به سوی روشنایی به در می‌برد. و[لی] کسانی که کفر ورزیده‌اند، سرورانشان [همان عصیانگران] طاغوتند، که آنان را از روشنایی به سوی تاریکیها به در می‌برند. آنان اهل آتشند که خود، در آن جاودانند. (۲۵۷)|سوره=بقره|آیه=۲۵۵–۲۵۷|۲۵۵|لا إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَه الْوُثْقَی لا انْفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ|۲۵۶|اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَوْلِیَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُمَاتِ أُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ|۲۵۷}}
{{قرآن بزرگ|اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَه وَلا نَوْمٌ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلا بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلا بِمَا شَاءَ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَلا یَئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ |ترجمه=خداست که معبودی جز او نیست؛ زنده و برپادارنده است؛ نه خوابی سبک او را فرو می‌گیرد و نه خوابی گران؛ آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است، از آنِ اوست. کیست آن کس که جز به اذن او در پیشگاهش شفاعت کند؟ آنچه در پیش روی آنان و آنچه در پشت سرشان است می‌داند. و به چیزی از علم او، جز به آنچه بخواهد، احاطه نمی‌یابند. کرسی او آسمانها و زمین را دربر گرفته، و نگهداری آنها بر او دشوار نیست، و اوست والای بزرگ. (۲۵۵) در دین هیچ اجباری نیست. و راه از بیراهه بخوبی آشکار شده است. پس هر کس به طاغوت کفر ورزد، و به خدا ایمان آورد، به یقین، به دستاویزی استوار، که آن را گسستن نیست، چنگ زده است. و خداوند شنوای داناست. (۲۵۶) خداوند سرور کسانی است که ایمان آورده‌اند. آنان را از تاریکیها به سوی روشنایی به در می‌برد. و[لی] کسانی که کفر ورزیده‌اند، سرورانشان [همان عصیانگران] طاغوتند، که آنان را از روشنایی به سوی تاریکیها به در می‌برند. آنان اهل آتشند که خود، در آن جاودانند. (۲۵۷)|سوره=بقره|آیه=۲۵۵–۲۵۷|۲۵۵|لا إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَه الْوُثْقَی لا انْفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ|۲۵۶|اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَوْلِیَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُمَاتِ أُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ|۲۵۷}}


== جایگاه ==
== جایگاه و فضیلت ==
[[شیخ طوسی]] در [[کتاب آمالی شیخ طوسی|امالی]] از [[امام علی(ع)]] روایت کرده است که «باور نمی‌کنم کسی که اسلام را فهمیده باشد یا در اسلام متولد شده باشد و صبح کند شب را و این آیه را نخواند {{قرآن|اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَه وَلا نَوْمٌ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلا بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلا بِمَا شَاءَ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَلا یَئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ.}} آنگاه فرمود: اگر بدانید که این آیه چیست و در این آیه چه چیزی هست در هیچ حالی آن را ترک نخواهید کرد».<ref>طوسی، آمالی، ج۲، ص۱۲۲.</ref>
[[شیخ طوسی]] در [[کتاب آمالی شیخ طوسی|امالی]] از [[امام علی(ع)]] روایت کرده است که «باور نمی‌کنم کسی که اسلام را فهمیده باشد یا در اسلام متولد شده باشد و صبح کند شب را و آیه الکرسی را نخواند؛ آنگاه فرمود: اگر بدانید که این آیه چیست و در این آیه چه چیزی هست در هیچ حالی آن را ترک نخواهید کرد».<ref>طوسی، آمالی، ج۲، ص۱۲۲.</ref>


این ارزش و مقام به خاطر معارف دقیق و لطیفی است که در این آیه آمده است و عبارت است از: خداشناسی و توحید خالصی که آیه شریفه متضمن آن است.
ارزش و مقام به خاطر معارف دقیق و لطیفی است که در این آیه آمده است و عبارت است از: خداشناسی و توحید خالصی که آیه شریفه متضمن آن است.
 
== مفهوم و معانی ==
.


== تعداد آیات ==
== تعداد آیات ==
خط ۱۹: خط ۲۲:
* [[سید کاظم یزدی]] در کتاب شریف [[عروة الوثقی]] در بحث [[نماز لیلة الدفن]] آورده است، که این [[نماز]] دو رکعت است و بعد از [[سوره حمد|حمد]] در رکعت اوّل آیه‌الکرسی از اول آیه ۲۵۵ تا آخر آیه ۲۵۷ سوره بقره خوانده می‌شود. ایشان در ادامه بحث می‌فرماید: اگر آیه‌الکرسی فراموش شود. در صورت اجیر بودن نمازش صحیح نیست و باید دوباره بخواند. از ظاهر فتوای ایشان بر می‌آید که «آیه الکرسی شامل» سه آیه می‌باشد.
* [[سید کاظم یزدی]] در کتاب شریف [[عروة الوثقی]] در بحث [[نماز لیلة الدفن]] آورده است، که این [[نماز]] دو رکعت است و بعد از [[سوره حمد|حمد]] در رکعت اوّل آیه‌الکرسی از اول آیه ۲۵۵ تا آخر آیه ۲۵۷ سوره بقره خوانده می‌شود. ایشان در ادامه بحث می‌فرماید: اگر آیه‌الکرسی فراموش شود. در صورت اجیر بودن نمازش صحیح نیست و باید دوباره بخواند. از ظاهر فتوای ایشان بر می‌آید که «آیه الکرسی شامل» سه آیه می‌باشد.


امام خمینی در تعلیقه اش بر عروه الوثقی می‌فرماید: این حکم بنا بر احتیاط می‌باشد. چنان‌که در روایات هم وارد شده که مستحب است تا {{قرآن|هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ}} آخرآیه ۲۵۷ قرائت شود.<ref>عروه الوثقی با تعلیقه امام خمینی (ره)، چاپ مؤسسه تنظیم نشر آثار امام (ره)، چاپ اول، ص۴۹۸.</ref>
[[امام خمینی]] در تعلیقه‌اش بر عروه الوثقی می‌فرماید: این حکم بنا بر احتیاط می‌باشد. چنان‌که در روایات هم وارد شده که مستحب است تا {{قرآن|هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ}} آخرآیه ۲۵۷ قرائت شود.<ref>عروه الوثقی با تعلیقه امام خمینی (ره)، چاپ مؤسسه تنظیم نشر آثار امام (ره)، چاپ اول، ص۴۹۸.</ref>
* [[علامه طباطبائی]] می‌فرماید: آیه الکرسی فقط شامل آیه ۲۵۵ سوره بقره است و فقرات دیگر جزء آیه الکرسی نیست و در ادعیه و [[نمازهای مستحبی]] که خواندن آیه الکرسی وارد شده به همین مقدار اکتفاء می‌شود و جمع کثیری از علماء و مفسرین نیز همین نظریه را صحیح می‌دانند و از روایات هم این معنی استفاده می‌شود.<ref>مهر تابان، یادنامه علامه طباطبائی، ص۱۸۰.</ref>
* [[علامه طباطبائی]] می‌فرماید: آیه الکرسی فقط شامل آیه ۲۵۵ سوره بقره است و فقرات دیگر جزء آیه الکرسی نیست و در ادعیه و [[نمازهای مستحبی]] که خواندن آیه الکرسی وارد شده به همین مقدار اکتفاء می‌شود و جمع کثیری از علماء و مفسرین نیز همین نظریه را صحیح می‌دانند و از روایات هم این معنی استفاده می‌شود.<ref>مهر تابان، یادنامه علامه طباطبائی، ص۱۸۰.</ref>


automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱

ویرایش