الشموس الطالعه: تفاوت میان نسخه‌ها

در بخشی از دعای ندبه،‌خطاب به امام زمان(ع) چنین آمده است: «أَيْنَ الشَّمُوسُ‏ الطَّالِعَةُ، أَيْنَ الْأَقْمَارُ الْمُنِيرَة؛»<ref>المزار الكبير (لابن المشهدي)، ص: 578</ref> محققان با توجه به خطاب‌ها و عبارات قبل، این تعبیر را  در مورد مجموعه ائمه معصوم و امام زمان(عج) دانستند. این فقره از دعا، خطاب عمومی دارد و خطاب به همه امامان(ع) است و به صورت طبیعی به‌صورت جمع مورد خطاب قرار گرفته‌اند. بنابراین آنچه از روایات و کتاب‌های شرح دعای ندبه و نیز لحن دعا بر می‌آید، {{متن عربی|أَیْنَ الشُّمُوسُ الطّالِعَهُ ...}} خطاب به همه معصومین و امامان(ع) است.

[[شیخ صدوق]] از [[امام حسین(ع)]] روایت می‌کند که امام حسین(ع) فرمود: روزی به پیامبر(ص) وارد شدم که [[ابی بن کعب]] نزد ایشان بود. پیامبر(ص) به من فرمود: آفرین بر شما یا ابا عبدالله و ای کسی که زینت آسمان‌ها و زمین‌ها هستی. ابن ابی کعب عرض کرد: یا رسول الله(ص) غیر از شما چه کسی می‌تواند زینت آسمان‌ها و زمین‌ها باشد و این چگونه است؟ پیامبر(ص) فرمود: یا ابی کسی که مرا به حق به نبوت برگزید، حسین بن علی(ع) در آسمان‌ها معروف‌تر و بزرگ‌تر است، از آنچه که در زمین هست. چون در سمت راست [[عرش الهی]] نوشته شده: «حسین(ع) چراغ هدایت و کشتی نجات است».<ref>واعظ موسوی، سید علی اکبر، شرح دعای ندبه از کتاب و سنت، تهران، بی نا، چاپ اول، ۱۳۶۳، ص۱۹۹.</ref>

[[جابر بن عبدالله انصاری]] روایت شده که روزی [[پیامبر(ص)]] پس از [[نماز صبح]] که ما با او نماز صبح را به جماعت خواندیم، روی به ما کرد و فرمود: ای مردم کسی که خورشید را از دست داد (خورشید غروب کرد) باید متمسک به ماه شود و (از نور ماه استفاده کند) و کسی که ماه را هم از دست داد، باید از دو [[ستاره فرقدان]] (دو ستاره قطبی) استفاده کند … گفتیم: یا رسول الله، شمس کیست؟ فرمود: من هستم. و در توضیح آن فرمود خدای تعالی ما را هم چون ستاره‌های درخشنده آسمان قرار داد که چون ستاره‌ای غروب می‌کند، ستاره‌ای دیگر طلوع می‌کند …»<ref>شرحی بر دعای ندبه، ص۲۰۰–۲۰۲.</ref>{{پایان پاسخ}}