۶٬۸۵۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا امام علی(ع) | آیا امام علی(ع)، غاصب بودن خلفای قبلی را گوشزد کرد؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
گفتارهای متعددی از [[امام علی(ع)]] در کتابهای | {{درگاه|غدیر}} | ||
گفتارهای متعددی از [[امام علی(ع)]] در کتابهای تاریخی و حدیثی درباره [[غصب خلافت]] نقل شده است. امام(ع) در [[خطبه شقشقیه]]، در نامهای به مردم [[مصر]]، در گفتاری که در [[جنگ صفین]] از او نقل شده و در شماری دیگر از خطبههای [[نهجالبلاغه]]، درباره غصب [[خلافت]] صحبت کرده است. | |||
همچنین در خطبههایی مانند خطبه وسیله که در [[اعتبار کتاب کافی|کتاب کافی]] ذکر شده و نیز خطبهای در آغاز زمامداریاش و خطبهای قبل از عزیمت به [[بصره]] که در [[شرح نهج البلاغه (ابنابیالحدید)|شرح نهجالبلاغه ابن اَبِیالْحدید]] نقل شده، به غصب خلافت تصریح کرده است. | |||
در برخی خطبهها نام غصبکننده خلافت ([[ابوبکر]]) ذکر شده و در برخی دیگر بهصورت کلی غصبکنندگان خلافت، شماری از [[قریش]] شمرده شدهاند. | |||
== نامه به مردم مصر == | == نامه به مردم مصر == | ||
خط ۱۸: | خط ۲۳: | ||
== خطبه ۱۷۲ و ۱۹۷ نهجالبلاغه == | == خطبه ۱۷۲ و ۱۹۷ نهجالبلاغه == | ||
امام علی(ع) در خطبه ۱۷۲ نهجالبلاغه، قریش را در غصب خلافت از او، هماهنگ و همراه دانسته و از خداوند خواسته او را در برابر قریش یاری رساند: «خدایا، مرا در برابر قریش و کسانی که ایشان را یاری و کمک کردند، یاری فرما؛ زیرا آنان قطع رحم من کردند و مقام و منزلت عظیم مرا کوچک شمردند و در غصبِ حق و خلافت و مبارزه با من که حقِ مسلّم من است هماهنگ شدند».<ref>نهج البلاغه صبحی صالح، خطبه ۱۷۲.</ref> | امام علی(ع) در خطبه ۱۷۲ نهجالبلاغه، [[قریش]] را در غصب خلافت از او، هماهنگ و همراه دانسته و از خداوند خواسته او را در برابر قریش یاری رساند: «خدایا، مرا در برابر قریش و کسانی که ایشان را یاری و کمک کردند، یاری فرما؛ زیرا آنان قطع رحم من کردند و مقام و منزلت عظیم مرا کوچک شمردند و در غصبِ حق و خلافت و مبارزه با من که حقِ مسلّم من است هماهنگ شدند».<ref>نهج البلاغه صبحی صالح، خطبه ۱۷۲.</ref> | ||
همچنین بر اساس خطبه ۱۹۷ نهجالبلاغه، امام علی(ع) خود را پس از رحلت پیامبر(ص) برای جانشینی او شایستهتر از دیگران دانسته است: «پیامبر خدا قبض روح شد در حالی که سر او بر سینه من بود. من او را [[غسل]] دادم در حالی که فرشتگان مرا یاری میکردند … چه کسی از من در حال حیات و مرگ پیامبر(ص) به جانشینی او شایستهتر است».<ref>نهج البلاغه صبحی صالح، خطبه ۱۹۷.</ref> | همچنین بر اساس خطبه ۱۹۷ نهجالبلاغه، امام علی(ع) خود را پس از رحلت پیامبر(ص) برای جانشینی او شایستهتر از دیگران دانسته است: «پیامبر خدا قبض روح شد در حالی که سر او بر سینه من بود. من او را [[غسل]] دادم در حالی که فرشتگان مرا یاری میکردند … چه کسی از من در حال حیات و مرگ پیامبر(ص) به جانشینی او شایستهتر است».<ref>نهج البلاغه صبحی صالح، خطبه ۱۹۷.</ref> | ||
خط ۲۸: | خط ۳۳: | ||
== خطبه وسیله == | == خطبه وسیله == | ||
بر اساس خطبهای معروف به [[خطبه وسیله]] که در | بر اساس خطبهای معروف به [[خطبه وسیله]] که در [[اعتبار کتاب کافی|کتاب کافی]] ذکر شده، امام علی(ع) دو فردی که [[خلافت]] را از او غصب کردند بختبرگشته، گمراه و نادان خوانده و جایگاهشان را در [[آخرت]] جایگاه بدی توصیف کرده است: | ||
«در من منقبتهایی وجود دارد که اگر آنها را بر زبان آورم ارتفاع بنای آنها بزرگ و در نتیجه زمان گوش دادن بدانها نیز طولانی میگردد. و اگر در برابر آن، دو بختبرگشته پیراهن خلافت را بر تن کردند و در آنچه حقی به آن نداشته با من ستیزه جستند و از روی گمراهی بر مسند آن سوار شدند و از روی نادانی آن را به خود بستند، پس به بد جایگاهی در آیند و چه بد است آنچه را برای خود آماده و تهیه کردند در خانه گور به یکدیگر لعنت کنند و هر کدام آنها از دیگری بیزاری جوید».<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۸–۳۰.</ref> | «در من منقبتهایی وجود دارد که اگر آنها را بر زبان آورم ارتفاع بنای آنها بزرگ و در نتیجه زمان گوش دادن بدانها نیز طولانی میگردد. و اگر در برابر آن، دو بختبرگشته پیراهن خلافت را بر تن کردند و در آنچه حقی به آن نداشته با من ستیزه جستند و از روی گمراهی بر مسند آن سوار شدند و از روی نادانی آن را به خود بستند، پس به بد جایگاهی در آیند و چه بد است آنچه را برای خود آماده و تهیه کردند در خانه گور به یکدیگر لعنت کنند و هر کدام آنها از دیگری بیزاری جوید».<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۸–۳۰.</ref> | ||
خط ۳۵: | خط ۴۰: | ||
در خطبهای که [[ابن ابیالحدید]]، شارح اهلسنت نهجالبلاغه ذکر کرده، امام علی(ع) در نخستین روزهای زمامداری خود، گروهی از [[قریش]] را غصبکننده خلافت پس از رحلت پیامبر(ص) شمرده است: | در خطبهای که [[ابن ابیالحدید]]، شارح اهلسنت نهجالبلاغه ذکر کرده، امام علی(ع) در نخستین روزهای زمامداری خود، گروهی از [[قریش]] را غصبکننده خلافت پس از رحلت پیامبر(ص) شمرده است: | ||
«ای مردم، آگاه باشید هنگامی که پیامبر گرامی از میان ما رفت، لازم بود کسی با ما درباره حکومتی که او پیریزی کرد، نزاع نکند و به آن چشم طمع ندوزد؛ زیرا ما وارث و ولیّ و عترت او بودیم؛ اما برخلاف انتظار، گروهی از [[قریش]] به حق ما دست دراز کرده خلافت را از ما سلب کردند و از آنِ خود قرار دادند. به خدا سوگند، اگر ترس از وقوع شکاف و اختلاف در میان مسلمانان نبود و بیم آن نمیرفت که بار دیگر کفر و بتپرستی بازگردد و اسلام محو و نابود شود، وضع ما غیر این بود که مشاهده میکنید».<ref>شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱، ص۳۰۷ | «ای مردم، آگاه باشید هنگامی که پیامبر گرامی از میان ما رفت، لازم بود کسی با ما درباره حکومتی که او پیریزی کرد، نزاع نکند و به آن چشم طمع ندوزد؛ زیرا ما وارث و ولیّ و عترت او بودیم؛ اما برخلاف انتظار، گروهی از [[قریش]] به حق ما دست دراز کرده خلافت را از ما سلب کردند و از آنِ خود قرار دادند. به خدا سوگند، اگر ترس از وقوع شکاف و اختلاف در میان مسلمانان نبود و بیم آن نمیرفت که بار دیگر کفر و بتپرستی بازگردد و اسلام محو و نابود شود، وضع ما غیر این بود که مشاهده میکنید».<ref>شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان، ج۱، ص۳۰۷.</ref> | ||
== در ماجرای شورش طلحه و زبیر == | == در ماجرای شورش طلحه و زبیر == | ||
براساس خطبهای که [[ابن ابیالحدید]]، شارح اهلسنت نهجالبلاغه نقل کرده، امام علی(ع) هنگامی که برای سرکوب کردن پیمانشکنی [[طلحه]] و [[زبیر]] عازم بصره شد، ضمن خطبهای قریش را | براساس خطبهای که [[ابن ابیالحدید]]، شارح اهلسنت نهجالبلاغه نقل کرده، امام علی(ع) هنگامی که برای سرکوب کردن پیمانشکنی [[طلحه]] و [[زبیر]] عازم [[بصره]] شد، ضمن خطبهای قریش را افرادی خودکامه توصیف کرده که حق او را غصب کردند: | ||
«هنگامی که خداوند پیامبر خود را قبض روح کرد و قریش با خودکامگی، خود را بر ما مقدم شمرد و ما را از حقمان بازداشت؛ ولی من دیدم که صبر و بردباری بر این کار بهتر از ایجاد تفرقه میان مسلمانان و ریختن خون آنان است؛ زیرا مردم به تازگی اسلام را پذیرفته بودند و دین مانند مشک سرشار از شیر بود که کف کرده باشد و کمترین سستی آن را فاسد میکرد و کوچکترین فرد آن را واژگون میساخت».<ref>شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان، ج۸، ص۳۰.</ref>{{پایان پاسخ}} | «هنگامی که خداوند پیامبر خود را قبض روح کرد و قریش با خودکامگی، خود را بر ما مقدم شمرد و ما را از حقمان بازداشت؛ ولی من دیدم که صبر و بردباری بر این کار بهتر از ایجاد تفرقه میان مسلمانان و ریختن خون آنان است؛ زیرا مردم به تازگی اسلام را پذیرفته بودند و دین مانند مشک سرشار از شیر بود که کف کرده باشد و کمترین سستی آن را فاسد میکرد و کوچکترین فرد آن را واژگون میساخت».<ref>شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان، ج۸، ص۳۰.</ref>{{پایان پاسخ}} | ||
خط ۶۲: | خط ۶۷: | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ب | | اولویت =ب | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:خلافت امام علی(ع)]] | |||
[[رده:خلفا]] |
ویرایش