تسبیح: تفاوت میان نسخه‌ها

۷۱۱ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۹ مهٔ ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
{{سوال}}
{{سوال}}
تسبیح خداوند و حقیقت آن چیست؟{{پایان سوال}}
تسبیح خداوند و حقیقت آن چیست؟{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}'''تسبیح خداوند''' به معنای دور بودن او از هرگونه عیب و نقص است. خداوند در آیات متعددی بندگانش را به تسبیح خود فرا می‌خواند و تسبیح خداوند، از پرکاربردترین مفاهیم در قرآن است. بر اساس آیات قرآن همه موجودات عالم مشغول تسبیح خداوند هستند. تسبیح خداوند معانی متعددی میان مفسران دارد. ذکر اذکار خاص و نام‌های خداوند، نماز، حمد و ستایش خداوند به صورت زبانی و قلبی و مهم‌تر از همه، تنزیه خداوند از هر عیب و نقصی و باور و ایمان قلبی به آن، از مفاهیم تسبیح شمرده می‌شود.
{{پاسخ}}'''تسبیح خداوند''' به معنای دور بودن او از هرگونه عیب و نقص است. خداوند در آیات متعددی بندگانش را به تسبیح خود فرا می‌خواند و تسبیح خداوند، از پرکاربردترین مفاهیم در قرآن است. بر اساس آیات قرآن همه موجودات عالم مشغول تسبیح خداوند هستند. تسبیح خداوند معانی متعددی میان مفسران دارد. ذکر اذکار خاص و نام‌های خداوند، نماز، حمد و ستایش خداوند به صورت زبانی و قلبی و مهم‌تر از همه، تنزیه خداوند از هر عیب و نقصی و باور و ایمان قلبی به آن، از مصادیق تسبیح شمرده می‌شود.


== معنا و مفهوم تسبیح ==
== معنا و مفهوم تسبیح ==
تسبیح در اصل از ماده «سبح» به معنی حرکت سریع در آب و هوا است. به همین منظور در مورد خداوند نیز به معنی حرکت سریع، در مسیر عبادت پروردگار است.<ref>راغب اصفهانی، المفردات، بی جا، دفتر نشر الکتاب، چاپ دوم، ۱۴۰۴ هـ، ص۲۲۱.</ref> تسبيح در لغت، به معناى تنزيه از نقايص است.<ref>منشور جاويد،  سبحانى، شیخ جعفر، ج۱، ص۹۹</ref> حقیقت تسبیح، نفی هرگونه عیب و نقص و گواهی موجودات جهان به پاکی و یکتایی خداوند است.
تسبيح، تنزيه خداوند در ذات و صفات و افعال، از همه كاستى‌ها و ناشايستگى‌هاست.<ref>نهج الذكر، محمدی ری‌شهری، محمد، ج۱، ص۴۳۹</ref> خداوند در قرآن خود را منزه می‌شمرد.<ref>آیه ۹۳ سوره اسراء</ref> حضور صفات ‌تنزیهی همراه با تسبیح ‌الاهی در عبارات قرآنی، نشان ‌از مفهوم سلبی در تسبیح ‌دارد: تسبیح از شرک، تسبیح از اینکه فرزندی بگیرد، تسبیح از اینکه به وعده‌اش عمل نکند.<ref>دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۵، ص۵۹۱۵</ref>
 
تسبيح، تنزيه خداوند متعال در ذات و صفات و افعال، از همه كاستى‌ها و ناشايستگى‌هاست.<ref>نهج الذكر، محمدی ری‌شهری، محمد، ج۱، ص۴۳۹</ref> خداوند در قرآن خود را منزه می‌شمرد.<ref>آیه ۹۳ سوره اسراء</ref> حضور صفات ‌تنزیهی همراه با تسبیح ‌الاهی در عبارات قرآنی، نشان ‌از مفهوم سلبی در تسبیح ‌دارد: تسبیح از شرک، تسبیح از اینکه فرزندی بگیرد، تسبیح از اینکه به وعده‌اش عمل نکند.<ref>دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۵، ص۵۹۱۵</ref>


در قرآن تسبیح خداوند عبادت شمرده شده است<ref>آیه ۲۰۶ سوره اعراف</ref> تسبیح در قرآن همراه با ذکر <ref>آیه ۴۲ سوره احزاب</ref> و حمد آمده است.<ref>آیه ۱۳۰ سوره طه و ۳۹ سوره ق و آیه ۴۸ سوره طور</ref>  از [[ابن عباس]] روایت آمده است که مقصود از تسبيح در ساعات شب، نماز شب است‏.<ref>مجمع البيان فی تفسير القرآن، طبرسی، ج۷، ص: ۵۸
در قرآن تسبیح خداوند عبادت شمرده شده است<ref>آیه ۲۰۶ سوره اعراف</ref> تسبیح در قرآن همراه با ذکر <ref>آیه ۴۲ سوره احزاب</ref> و حمد آمده است.<ref>آیه ۱۳۰ سوره طه و ۳۹ سوره ق و آیه ۴۸ سوره طور</ref>  از [[ابن عباس]] روایت آمده است که مقصود از تسبيح در ساعات شب، نماز شب است‏.<ref>مجمع البيان فی تفسير القرآن، طبرسی، ج۷، ص: ۵۸
۱۱٬۹۱۳

ویرایش