دلیل عذاب نشدن مشرکین در زمان پیامبر اسلام(ص): تفاوت میان نسخه‌ها

اولین نکتهٔ که در این باره می‌توان مورد اشاره قرار داد آن است که تا وقتی خداوند برای یک قوم رسول نفرستد و اتمام حجّت نکند، آن قوم را عذاب نخواهد کرد، {{قرآن|و ما کنّا معذبین حتی نبعث رسولاً}}<ref>اسراء: ۱۵.</ref> یعنی ما هرگز قومی را مجازات نخواهیم کرد مگر آن که پیامبری مبعوث کرده باشیم؛ و چنان‌که علامه طباطبایی اشاره کرده‌اند در آیه به جای کلمه نبی از رسول استفاده شده است؛ زیرا رسالت منصبی است خاص که اتمام حجت می‌آورد و در پی انجام آن و مخالفت افراد با رسولان یا عذاب دنیوی (استیصال) خواهد آمد یا اجازه بهره‌گیری از حیات دنیوی تا زمانی معین؛}}<ref>. طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان، قم، مؤسسه اسماعیلیان، چاپ پنجم، ۱۳۷۱، ج۱۳، ص۵۸.</ref> چنان‌که می‌فرماید: {{قرآن|یؤخّرکم الی اجلٍ مسمّی<ref>ابراهیم/۱۰.</ref>

نکتهٔ دیگری که در این بحث ذکر آن لازم است، ناامیدی پیامبران از هدایت آن قوم می‌باشد، چنان‌که می‌فرماید: {{قرآن|حَتَّی إِذَا اسْتَیْأَسَ الرُّسُلُ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ کُذِبُوا جاءَهُمْ نَصْرُنا فَنُجِّیَ مَنْ نَشاءُ وَ لا یُرَدُّ بَأْسُنا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمینَ}}<ref>یوسف: ۱۱۰.</ref> تا تا آن جا که رسولان [از ایمان کافران‏] نومید شدند و [مردم‏] گمان بردند که به آنها دروغ گفته شده، در این هنگام یاری ما به آنها رسید. پس هر که را خواسته بودیم نجات یافت، و عذاب ما از قوم گنهکار برگشت ندارد.