مفاد صلح‌نامه امام حسن(ع) با معاویه: تفاوت میان نسخه‌ها

  |شاخه فرعی۱ =تاریخ وسیره معصومان

مفاد صلح نامه امام حسن مجتبی(ع) با معاویه را بیان نمائید؟ آیا معاویه به آن قراداد وفادار ماند؟

# مردم از هر نقطه جهان اسلام از شرّ معاویه در امان باشند.

# معاویه درباره امام حسن و امام حسین ـ علیهما السّلام ـ و سایر اهل بیت خدعه و مکر بکار نبرد؛ و هیچ زیان و ضرری به آنها و اهل بیت پیامبر نرساند.

۶. ناسزا گویی به امیر مؤمنان را منع کند و خودش نیز از آن خود داری نماید.<ref>ر. ک. شیخ مفید الارشاد، چاپ اول، قم، آل البیت، ۱۴۱۳، ج۲، ص۱۴.</ref>و … پس از امضای صلح نامه و امضاء گواهان از صحابه و بسیاری از مردم جنگ برچیده شد و معاویه به هیچ‌یک از مفاد آن عمل نکرد، زیرا هرگز به سنت پیامبر عمل ننمود بلکه بر خلاف آن راهی در پیش گرفت و حکومت پادشاهی و موروثی را در اسلام به بدعت نهاد، شیعیان علی را هر جا می‌یافت (خصوصاً مردان بزرگی چون حجر بن عدی، عمروبن حمق و … که هر یک از آنها یک تنه ملتی بودند که به دست علی(ع) تربیت یافته بودند و می‌توانستند کشوری را اداره کنند دل آنها آکنده از ایمان و تقوا بود) به شهادت می‌رساند.

معاویه به صراحت و با استبداد پس از انعقاد صلح دست به نیرنگ زد و گفت: شروطی که با امام حسن(ع) کرده‌ام همه در زیر پای من است، او در حضور همه به نیرنگ و دغل بازی خود تصریح کرد، اگر چه پیش از این همه مردم کوفه و صحابه از نیرنگهای او و وزیرش عمروعاص آگاه بودند چنان‌که در جنگ صفین و در ماجرای حکمیت تمام صحابه به نیرنگ او آگاه بودند لذا نیرنگ بازی و خدعه‌های معاویه در تاریخ زبانزد عام و خاص شد، اگر چه اصل و اساس و ریشه اسلام آوردن معاویه و پدرش ابوسفیان به دروغ بود، و دروغ نام دیگر نیرنگ است. از این رو بر مردم پوشیده نبود که او مردی نیرنگ باز و حیله‌گر است، چنان‌که امام حسن(ع) را با نیرنگ به شهادت رساند و با نیرنگ خلافت را که حق مسلم اهل بیت پیامبر و ائمه(ع) بود در خاندان بنی امیه موروثی نمود و آنها تا مدتها به نام اسلام و خلفای رسول الله حکومت کردند و پس از آنها بنی عباس چنین جایگاهی یافتند و ائمه را از حقوقشان محروم نمودند و رفته رفته مردم گمان کردند که آنها به راستی جانشین پیامبرند، امّا امامت و مکتب تشیع تنها راهی بود که در فراز و فرودهای تاریخ چهره دروغین آنها را رو نمود و حیله‌هایشان را آشکار کرد.<ref>ر. ک. شیخ راضی آل یاسین، صلح امام حسن، ترجمه مقام معظم رهبری، و دینوری، الامامه و السیاسه، چاپ دوم، قم، منشورات رضی، ۱۳۶۳، ص۱۴۶ تا ص۱۶۶.</ref>

== معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر ==

۱- صلح امام حسن(ع) تألیف شیخ راضی آل یاسین، ترجمه مقام معظم رهبری که کاملترین کتاب در این باره است.