|
|
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) |
خط ۲۳: |
خط ۲۳: |
|
| |
|
| == انسان، خلیفه خداوند بر زمین == | | == انسان، خلیفه خداوند بر زمین == |
| طبق آیه ۳۰ سوره بقره، انسان خلیفه خداوند بر زمین است. خداوند میفرماید:{{قرآن|وَ إِذْ قالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَه إِنِّی جاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَه|ترجمه=و (به خاطر بیاور) هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: من در روی زمین، جانشینی (نمایندهای) قرار خواهم داد.|سوره=بقره|آیه=۳۰}} اما در اینکه مقصود از خلیفه در آیه چیست اختلاف وجود دارد. [[آیت الله مکارم شیرازی]] میگوید: «در اینکه منظور از آن در اینجا جانشین چه کسی و چه چیزی است مفسران احتمالات گوناگونی دادهاند. بعضی گفتهاند منظور جانشین فرشتگانی است که قبلا در زمین زندگی میکردند. و بعضی گفتهاند منظور جانشین انسانهای دیگر یا موجودات دیگری که قبلا در زمین میزیستهاند. بعضی آن را اشاره به جانشین بودن نسلهای انسان از یکدیگر دانستهاند. ولی انصاف این است که- همانگونه که بسیاری از محققان پذیرفتهاند- منظور خلافت الهی و نمایندگی خدا در زمین است، زیرا سؤالی که بعد از این فرشتگان میکنند و میگویند نسل آدم ممکن است مبدء فساد و خونریزی شود و ما تسبیح و تقدیس تو میکنیم متناسب همین معنی است، چرا که نمایندگی خدا در زمین با این کارها سازگار نیست.»<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جلد۱، صفحه۱۷۱</ref> | | طبق آیه ۳۰ سوره بقره، انسان خلیفه خداوند بر زمین است؛ البته برخی از مفسران مراد از این آیه را این دانستهاند که انسان جانشین فرشتگانی که قبلا در زمین زندگی میکردند شد، یا جانشین موجودات و انسانهای دیگری که پیش از این در زمین زندگی میکردند، گردید. آیتالله مکارم شیرازی معتقد است مراد از این آیه همانگونه که بسیاری از محققان پذیرفتهاند، خلافت الهی و نمایندگی خدا در زمین است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جلد۱، صفحه۱۷۱</ref> |
|
| |
|
| == آموختن علم به انسان == | | == آموختن علم به انسان == |
خط ۳۷: |
خط ۳۷: |
|
| |
|
| == امانتدار خداوند == | | == امانتدار خداوند == |
| انسان امانتی را از خداوند قبول کرد که دیگر موجودات از پذیرش آن سر باز زدند. قرآن میفرماید:{{قرآن|إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَه عَلَی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَها …|ترجمه=ما امانت را به آسمان و زمین و کوهها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتهاند و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید.|سوره=احزاب|آیه=۷۲}} اینکه این امانت چیست اختلاف وجود دارد. برخی گفتهاند: «منظور از امانت «ولایت الهیه» و کمال صفت عبودیت است که از طریق معرفت و عمل صالح حاصل میشود. منظور صفت «اختیار و آزادی اراده» است که انسان را از سایر موجودات ممتاز میکند. مقصود «عقل» است که ملاک تکلیف و مناط ثواب و عقاب است. منظور «اعضاء پیکر انسان» است. مقصود «معرفت اللَّه» است. منظور «واجبات و تکالیف الهی» همچون نماز و روزه و حج است… روشن میشود که این تفسیرهای مختلف با هم متضاد نیستند بلکه بعضی را میتوان در بعضی دیگر ادغام کرد، بعضی به گوشهای از مطلب نظر افکنده و بعضی به تمام. برای به دست آوردن پاسخ جامع، باید نظری به انسان بیفکنیم ببینیم او چه دارد که آسمانها و زمینها و کوهها فاقد آنند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جلد۱۷، صفحه ۴۵۳</ref> | | طبق آیه ۷۲ سوره احزاب، انسان امانتی را از خداوند قبول کرد که دیگر موجودات آن را نپذیرفتند. درباره اینکه این امانت چیست اختلافنظر است. برخی از مفسران آن را ولایت الهیه و کمال صفت عبودیت دانستهاند که از طریق معرفت و عمل صالح حاصل میشود. «اختیار و آزادی اراده»، «عقل»، «اعضای پیکر انسان»، «شناخت خدا» و «تکالیف الهی» از دیگر نظرها است.<ref>نگاه کنید به مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جلد۱۷، صفحه ۴۵۳</ref> |
| | |
| | ناصر مکارم شیرازی، مفسر شیعه، معتقد است تفسیرهای مختلف از امانت در این آیه، با هم متضاد نیستند و هر کدام به گوشهای از مفهوم امانت اشاره کردهاند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جلد۱۷، صفحه ۴۵۳</ref> |
|
| |
|
| == انسان حامل پرهیزکاری و پلیدی == | | == انسان حامل پرهیزکاری و پلیدی == |
خط ۸۲: |
خط ۸۴: |
| {{پانویس}} | | {{پانویس}} |
|
| |
|
| [[رده:مقالات پیشنهادی]] | | [[رده:مقالههای پیشنهادی]] |