وظایف منتظران ظهور: تفاوت میان نسخه‌ها

«هرگاه زمان غيبت فرارسيد به دستورات امامان پيشين چنگ زنيد تا امام آخرين ظهور كند».(<ref>مجلسى، محمد باقر، بحار الانوار، پيشين، ج۵۲، ص۱۳۳، ح ۳۷.</ref>)

«هرگاه روزى رسيد كه امامى از آل محمد(صلى الله عليه وآله) در ميان خود حاضر نداشتيد همان امامانى را كه دوست مى داشتيد دوست بداريد و همان كسان(خط باطلى) را كه دشمن مى داشتيد دشمن بداريد و همواره در خط ولايت حقّه جاى داشته باشيد و صبح و شام در حالت انتظار به سر ببريد... و همان دينى را كه داشتيد داشته باشيد تا خداوند ستاره ى هدايت شما راطالع سازد تا خداوند صاحب دين را برساند».(<ref>همان، ج۵۲، ص۱۳۴، ح ۳۸.</ref>)

«از دين امامان، پارسايى است... و انتظار فرج باصبر و شكيبايى».(<ref>همان، ص۱۲۲، ح ۱.</ref>)

«پس از شما كسانى بيايند كه يك نفر ايشان پاداش پنجاه نفر از شما را داشته باشند (اصحاب) گفتند: اى رسول خدا! ما در جنگ بدر و احد و حنين با تو بوديم و درباره ى ما آيه نازل شده است؟ پيامبر(صلى الله عليه وآله) فرمود: اگر آنچه به ايشان رسد به شما رسد شكيبايى آنان را نداريد».(<ref>همان، ص۱۳۰، ح ۲۶.</ref>)

«... آنها حزب خداى متعال هستند كه به راستى حزب خدا رستگارند».(<ref>همان، ج۵۲، ص۱۴۳، ح ۶۰.</ref>)

«چشم به راه رسيدن فرج باشيد و از كارگشايى و آسايش رسانى الهى نوميد مباشيد».(<ref>همان، ج۵۲، ص۱۲۳، ح ۷.</ref>)

«در برپايى حكومت عدل و حق شتاب مكنيد پس از آنكه زمان مناسب آن فرا رسد كه پشيمان خواهيد شد و زمان آن را دور و دراز نپنداريد كه دلهايتان سخت و نااميد شود».(<ref>همان، ص۱۲۳، ح ۷.</ref>)

«.. آيا نمى دانى كسى كه منتظر امر ما (حكومت ما) باشد و بر بيمها و آزارهايى كه بيند شكيبايى ورزد در روز بازپسين در كنار ما خواهد بود».(<ref>مجلسى، محمد باقر، بحار الانوار، پيشين، ج۵۲، ص۲۵۴.</ref>)

«براى صاحب اين امر غيبتى است كه متمسك در آن غيبت، بدين خود مانند كسى است كه با دست خود خار درخت خاردار را بتراشد».(<ref>همان، ج۵۲، ص۱۲۵.</ref>)

«من مات و لم يعرف امام زمانه مات ميته جاهليه».(<ref>همان، ج۲، ص۴۰۹، باب ۳۸، ح ۹.</ref>)

«اى مردم! خداوند بندگان را نيافريد مگر براى اينكه او را بشناسند زمانى كه او را شناختند او را پرستش كنند و هنگامى كه او را پرستش كردند با عبادت او از بندگى غير او بى نياز مى شوند. شخصى سؤال كرد: اى پسر پيامبر! پدر و مادرم فداى شما باد معرفت خداوند چيست؟ فرمود: شناخت اهل هر زمانى نسبت به امامشان، امامى كه طاعت او بر آنان واجب است».(<ref>مجلسى، محمد باقر، بحار الانوار (دار الكتب الاسلاميه، تهران، بازار سلطانى) ج۵، ص۳۱۲، ح ۱.</ref>)

«به خدا قسم غايب مى شود امام شما زمانى از روزگار و مردم آزموده مى شوند تا آنكه گفته مى شود مُرد يا كشته شد و به كدام وادى رفت و هر آينه گريان مى شود بر او چشمان مؤمنان».(<ref>همان، ص۳۴۷، باب ۳۳، ح ۳۵.</ref>)

الف) غايب بودن آن حضرت و نرسيدن دست به دامان وصالش و روشن نگشتن ديدگان به نور جمالش با اين كه او در ميان مردم است و بر زواياى اعمال آشكار و پنهان بندگان اطلاع دارد.(<ref>طبرسى نورى، النجم الثاقب(انتشارات علميه اسلاميه) ص۴۲۴ - ۴۲۵.</ref>)

«چه بسيار زنان و مردان مؤمنى كه متأسف و محزون در وقت فقدان ، معين ما يعنى حضرت حجت هستند».(<ref>همان، ص۴۲۴.</ref>)

ب) حزن و اندوه براى مظلوميت امام و دين مبين اسلام، زيرا آن مجسمه ى غيرت از يك طرف ظلم و ستم و بى عدالتى هاى روى زمين را مى بيند و نيز نظاره گر تشتت امت اسلام و هجوم دسيسه هاى شياطين و مقهور شدن دين قاهره است و از طرفى ديگر به واسطه ى مساعد نبودن زمينه ى ظهور و به واسطه ى اعمال ناپسند بشريت در پرده غيبت بسر مى برد و دستش از اجرا و صدوراحکام الهى و جلوگيرى از ظلم و بيداد ظالمان كوتاه است».(<ref>همان ص۴۲۵. به صورت اقتباس.</ref>)

ثالثاً: روز جمعه از جهات مختلفى (ولادت با سعادت حضرت، انتقال مقام امامت به او، مختص شدن لقب قائم به وى در روز جمعه بوده و نيز ظهور او و پيروانش در جمعه خواهد بود)(<ref>سيد محمد تقى موسوى اصفهانى، مكيال المكارم (انتشارات ايران نگين، چاپ اول، ۱۳۸۱) ترجمه سيد مهدى حائرى قزوينى، ج۲، ص۷۱ - ۷۲.</ref>) اختصاص به حضرت صاحب الامر دارد.(<ref>همان، ص۳۴۱.</ref>)