فهرست همسران و فرزندان امام حسن(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

{{شاخه

}}

{{سوال}}

{{پایان پاسخ}}

بر اساس شرع مقدس اسلام و آيات قرآن كريم داشتن همسران متعدد براي مرد در صورتي كه قادر به رعايت عدالت و تأمين معاش و اداره خانواده و تربيت فرزندان باشد، مجاز شمرده شده است. و آنچه درباره معصومين درباره تعداد همسران آن‌ها وجود دارد داراي مصالح ديني يا سياسي يا اجتماعي مي‌باشد و چون آن‌ها داراي مقام معنوي رفيع هستند در هيچ يك از ابعاد زندگي با افراد عادي قابل مقايسه نيستند،و البته به اين نکته نيز بايد توجه کرد که برخي از گفته‌ها درباره ائمه(ع) در زمينه ي تعداد همسران ايشان بدور از واقعيات و با انگيزه هاي خاص جعل شده است.<ref>مانند گفتار برخي نويسندگان اهل سنّت كه در بحار، ج۴۴، ص۱۷۳، نقل شده و آنچه در قوت القلوب آمده درباره تعداد زنان امام حسن به خاطر ضعف سند قابل اعتماد نيست.</ref>

 

امام حسن(ع) بر خلاف آنچه كه در اخبار و احاديث ضعيف آمده است بيش از چند زن دائم و چند كنيز نداشت با اين که در دوره آن حضرت بسياري از مردم و اعيان زنان متعدد و كنيزان فراوان داشتند، در حالي كه هيچ يك از آنان از وجاهت و جايگاه امام برخوردار نبودند.البتهنبايد از اين نکته غافل شد که شرايط محيطي عصر مورد تحقيق غالبا از سوي محققين مورد غفلت واقع مي شود و وقايع آن زمان با شرايط فعلي سنجيده مي شود که خود باعث عدم درک صحيح واقعيات مي شود.

 

 

 

۲. خوله دختر منظور بن ريان، مادر حسن مثني؛

 

 

 

۵. كنيزي به نام نفيله، مادر عمرو، قاسم و عبدالله كه هرسه در كربلا در كنار امام حسين(ع) شهيد شدند؛<ref>مفيد، الارشاد، چ اول، قم: آل البيت، ۱۴۱۳، ج۲،‌ص۲۶.</ref>

 

۶. زينب دختر يسبع بن عبدالله بجلي؛

 

۷. زني از بني ثقيف؛

 

۸. كنيزي به نام صافيه، مادر عبدالرحمن. عبدالرحمن با امام حسين(ع) از مدينه تا مكه همراه بود كه با لباس احرام در ابواء از دنيا رفت و نتوانست در كربلا حاضر شود.

 

۹. جعده دختر اشعث بن قيس كندي كه قاتل امام حسن(ع) است.

 

 

 

 

 

 

و دخترانش ام عبدالله و فاطمه و ام سلمه و رقيه نيز از مادران متعدد بودند كه بدين ترتيب آن حضرت ۱۵ فرزند و ۹ زن داشته است. بنابر گفته ي شيخ مفيد همين عدد درباره تعداد همسران و فرزندان آن حضرت معتبر است و مرحوم مجلسي و برخي ديگر از علماي شيعه نيز همين عدد را نقل نموده‌اند.<ref>علامه مجلسي، محمد تقي، بحار، چاپ سوم، تهران: اسلاميه، ۶۳، ج۴۴، ص۱۶۳ الي ۱۷۳.</ref>

۲ـ الارشاد، شيخ مفيد، ترجمه رسول محلاتي.

==منابع==

 

  | شناسه =  

  | تیترها =  

  | ویرایش =  

  | لینک‌دهی =  

  | ناوبری =  

  | نمایه =  

  | تغییر مسیر =  

  | بازبینی =  

  | تکمیل =  

  | اولویت =  

  | کیفیت =