عصمت حضرت زهرا(س): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (added Category:عصمت using HotCat)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
عصمت در لغت به معنای مصونیت و منع است. بر این اساس به چیزی که جنبه محافظت و نگهداری دارد «عصمت» گفته می‌شود و لذا عرب به طناب و ریسمانی که بار و اجناس را می‌بندد تا از پراکنده شدن حفظ کند «عصام» می‌گویند.<ref>بن منظور، لسان العرب، ج۱۲، ۴۰۳. مجمع البحرین، سیدی جامع الاحادیث نور. و مقایس اللغه، ج۴، ص۳۳۱.</ref>
==عصمت معصومان==
 
عصمت در هیچ‌یک از معصومان، یک امر ذاتی نیست بلکه ملکه و نیرویی است که از طرف خدا به فرد معصوم عطا می‌شود و با وجود آن، انگیزه برای ترک طاعت یا ارتکاب معاصی وجود ندارد<ref>فاضل قوشجی، شرح تجرید، ص۴۶۴. تفسیر المیزان، ج۲/۱۴۱. مؤسسه اعلمی، بیروت، سید علی میلانی، االعصمه، مرکز ابحاث اعتقادیه، اول، ۱۴۲۱ق، ص۱۳.</ref> زیرا سیر اختیاری انسان دارای دو رکن اساسی است: علم و اراده. ما اگر دچار معصیت می‌شویم، یا نسبت به زشتی گناه آگاهی کامل نداریم یا از اراده ای قوی برای ترک آن برخوردار نیستیم. هر چه این دو عامل تقویت شوند، دایرهٔ گناهان آدمی، تنگ‌تر و تنگ‌تر خواهد شد. معصومین کسانی هستند که هم از نظر شناخت چنان اند که زشتی و ناپسندی هر کار بدی را به چشم دل می‌بینند و هم به لحاظ اراده چنان قدرتی دارند که طوفان غرایز حیوانی، عنان اختیار را از کف آنان نمی‌رباید. همهٔ ما مرتبه ای از چنین مصونیت‌هایی را تجربه نموده‌ایم؛ به عنوان مثال، خوردن برخی از نجاسات، حتّی به فکر هیچ عاقلی هم خطور نمی‌کند، چه رسد به این که جامهٔ تحقّق پوشد.<ref>ر. ک. تلخیص المحصّل، ص۳۶۹; ارشاد الطالبین، ص۳۰۱; کشف المراد، ص۳۶۵; الالهیات، ج۳، ص۱۵۹; الصحیح من سیره النبی الاعظم، ج۳، ص۲۹۷; امام‌شناسی، ج۱، ص۸۰; امامت و رهبری، ص۱۷۴; تنزیه انبیا از آدم تا خاتم، ص۱۹; گوهر مراد، ص۳۷۹; انیس الموحدین، ب ۳، ف ۲; و فلسفهٔ وحی و نبوت، ص۲۱۸.</ref>
عصمت در هیچ‌یک از معصومین «ع»، یک امر ذاتی نیست بلکه ملکه و نیرویی است که از طرف خدا به فرد معصوم عطا می‌شود و با وجود آن، انگیزه برای ترک طاعت یا ارتکاب معاصی وجود ندارد<ref>فاضل قوشجی، شرح تجرید، ص۴۶۴. تفسیر المیزان، ج۲/۱۴۱. مؤسسه اعلمی، بیروت، سید علی میلانی، االعصمه، مرکز ابحاث اعتقادیه، اول، ۱۴۲۱ق، ص۱۳.</ref>؛ زیرا سیر اختیاری انسان دارای دو رکن اساسی است: علم و اراده. ما اگر دچار معصیت می‌شویم، یا نسبت به زشتی گناه آگاهی کامل نداریم یا از اراده ای قوی برای ترک آن برخوردار نیستیم. هر چه این دو عامل تقویت شوند، دایرهٔ گناهان آدمی، تنگ‌تر و تنگ‌تر خواهد شد. معصومین کسانی هستند که هم از نظر شناخت چنان اند که زشتی و ناپسندی هر کار بدی را به چشم دل می‌بینند و هم به لحاظ اراده چنان قدرتی دارند که طوفان غرایز حیوانی، عنان اختیار را از کف آنان نمی‌رباید. همهٔ ما مرتبه ای از چنین مصونیت‌هایی را تجربه نموده‌ایم؛ به عنوان مثال، خوردن برخی از نجاسات، حتّی به فکر هیچ عاقلی هم خطور نمی‌کند، چه رسد به این که جامهٔ تحقّق پوشد.<ref>ر. ک. تلخیص المحصّل، ص۳۶۹; ارشاد الطالبین، ص۳۰۱; کشف المراد، ص۳۶۵; الالهیات، ج۳، ص۱۵۹; الصحیح من سیره النبی الاعظم، ج۳، ص۲۹۷; امام‌شناسی، ج۱، ص۸۰; امامت و رهبری، ص۱۷۴; تنزیه انبیا از آدم تا خاتم، ص۱۹; گوهر مراد، ص۳۷۹; انیس الموحدین، ب ۳، ف ۲; و فلسفهٔ وحی و نبوت، ص۲۱۸.</ref>


خداوند درباره عصمت فرشتگان و مصونیت پیامبر اکرم «ص» درگرفتن وحی و رساندن آن به مردم بیان گویا و روشنی دارد:
خداوند درباره عصمت فرشتگان و مصونیت پیامبر اکرم «ص» درگرفتن وحی و رساندن آن به مردم بیان گویا و روشنی دارد:
۷٬۲۳۰

ویرایش