automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۱۰۵
ویرایش
حاملان عرش خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
== متن آیه == | |||
{{قرآن بزرگ|الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ | |||
| سوره = غافر | |||
| آیه = ۷ | |||
| ترجمه = كسانى كه عرش [خدا] را حمل مى‌كنند، و آنها كه پيرامون آنند، به سپاس پروردگارشان تسبيح مى‌گويند و به او ايمان دارند و براى كسانى كه گرويده‌اند طلب آمرزش مى‌كنند: «پروردگارا، رحمت و دانش [تو بر] هر چيز احاطه دارد؛ كسانى را كه توبه كرده و راه تو را دنبال كرده‌اند ببخش و آنها را از عذاب آتش نگاه دار.» | |||
}} | |||
== معنای عرش == | |||
از جمله الفاظی که مورد بحث قرار گرفته، کلمه عرش است که در لغت به چیزی که سر آن پوشیده است یا «تخت پایه بلند» اطلاق می‌شود<ref>ر. ک. راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن الکریم، بیروت، دارالکاتب العربی، ص۳۴۱.</ref> در مقابل کرسی که به معنای تخت پایه کوتاه است، سپس این کلمه در مورد قدرت خداوند به کار رفته است. | از جمله الفاظی که مورد بحث قرار گرفته، کلمه عرش است که در لغت به چیزی که سر آن پوشیده است یا «تخت پایه بلند» اطلاق می‌شود<ref>ر. ک. راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن الکریم، بیروت، دارالکاتب العربی، ص۳۴۱.</ref> در مقابل کرسی که به معنای تخت پایه کوتاه است، سپس این کلمه در مورد قدرت خداوند به کار رفته است. | ||
| خط ۱۷: | خط ۲۴: | ||
برخی دیگر، «عرش» را به «مجموعه عالم هستی» تفسیر کرده‌اند. و از معانی دیگر عرش «عالم ماوراء طبیعت» است و «کرسی» به معنای مجموع عالم مادّه ـ اعم از زمین و آسمان ـ استعمال شده است و از آن جا که مخلوقات و معلومات خداوند از ذات پاک او جدا نیستند، گاهی «عرش» بر «علم خدا» اطلاق می‌شود. و اگر به قلب پاک بندگان با ایمان «عرش الرحمان» گفته شده به خاطر این است که جایگاه معرفت ذات پاک او و نشانه‌ای از نشانه‌های عظمت و قدرت اوست. | برخی دیگر، «عرش» را به «مجموعه عالم هستی» تفسیر کرده‌اند. و از معانی دیگر عرش «عالم ماوراء طبیعت» است و «کرسی» به معنای مجموع عالم مادّه ـ اعم از زمین و آسمان ـ استعمال شده است و از آن جا که مخلوقات و معلومات خداوند از ذات پاک او جدا نیستند، گاهی «عرش» بر «علم خدا» اطلاق می‌شود. و اگر به قلب پاک بندگان با ایمان «عرش الرحمان» گفته شده به خاطر این است که جایگاه معرفت ذات پاک او و نشانه‌ای از نشانه‌های عظمت و قدرت اوست. | ||
در هر مورد باید از قراین فهمید که منظور از «عرش» کدام یک از معانی آن است، ولی در عین حال، همگی در این امر مشترکند که عرش بیانگر بزرگی و عظمت خداوند متعال است. در آیه مذکور (سوره مؤمن، آیه ۷) که از حاملان عرش الهی سخن می‌گوید، ممکن است منظور از عرش، همان حکومت خداوند و تدبیر او در عالم هستی باشد و حاملان عرش، اجراکنندگان حاکمیت و تدبیر او هستند. و نیز ممکن است به معنای مجموعه عالم هستی یا عالم ماوراء طبیعت باشد و حاملان آن فرشتگانی هستند که پایه‌های تدبیر این جهان به فرمان خدا بر دوش آنها است. پس منظور از «الذین» فرشتگانی هستند که حاملان عرش الهی هستند.<ref>ر. ک. تفسیر نمونه، همان.</ref> | |||
در برخی روایات اسلامی از جمله روایتی از امام باقر | در برخی روایات اسلامی از جمله روایتی از امام باقر(ع) آمده که حاملان عرش الهی، (و کسانی که پایه عرش الهی به خاطر آنان پایدار است) حضرت محمد(ص) علی، حسن، حسین(ع) نوح، ابراهیم، موسی، و عیسی(ع) هستند.<ref>ر. ک. استرآبادی، سید شرف الدین، الآیات الظاهره، مؤسسه نشر اسلامی، ص۶۹۱.</ref> | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||