گسترش آسمان بر اساس آیه ۴۷ سوره ذاریات: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ابرابزار)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}سوال: اگر جمله‌ای اسمیه باشد و در آن اسم فاعل به کار رود آیا این اسم فاعل معنی استمرار و پیوستگی را دارد یا خیر؟ آیا چنین قاعده ای در زبان و ادبیات عربی وجود دارد؟ مثلاً عبارت «انا لموسعون» (آیه ۴۷ ذاریات) جمله‌ای اسمیه است و در آن اسم فاعل (موسع) به کار رفته است، آیا این موسع که به معنی گستراننده است معنی استمرار و پیوستگی را می‌دهد یا خیر؟ یعنی آیا درست است که آیه را چنین معنا کنیم: «قطعاً ما همواره و همیشه درحال گسترش آسمان هستیم» یا در اینجا فقط خداوند می‌فرماید که ما جهان را باز کردیم و گستراندیم و تمام شد و این گسترش دیگر ادامه ندارد و فقط یکبار گستراندیم و به وجود آوردیم؟
{{شروع متن}}
{{سوال}}
در آیه ۴۷ سوره ذاریات، کلمه موسع به معنی گستراننده است. آیا موسع معنی استمرار و پیوستگی را می‌دهد یا خیر؟ منظور اینست که آسمان همواره در حال گسترش است یا اینکه آسمان یکبار خلق و گسترده شد و دیگر تمام؟ و این گسترش دیگر ادامه ندارد و فقط یکبار گستراندیم و به وجود آوردیم؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}


مقدمه
==مفهوم شناسی==
 
قرآن کریم ضمن پرداختن به مسئله پیدایش هستی از پدیده‌های متعددی نام می‌برد که هر یک نقش ویژه‌ای در شکل‌گیری و تکامل جهان هستی به عهده دارند. خداوند در مورد خلقت و گسترش آسمان در آیه ۴۷ سوره ذاریات می‌فرماید: {{قرآن|وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ|ترجمه=و ما آسمان را با قدرت بنا کردیم، و همواره آن را وسعت می‌بخشیم!|ترجمه مکارم شیرازی}}
قرآن کریم ضمن پرداختن به مسئله پیدایش هستی از پدیده‌های متعددی نام می‌برد که هر یک نقش ویژه‌ای در شکل‌گیری و تکامل جهان هستی به عهده دارند. پدیده «گسترش آسمان» که در آیه ۴۷ سوره ذاریات بدان پرداخته شده، یکی از این پدیده‌هاست. خداوند در این آیه می‌فرماید: «وَ السَّماءَ بَنَیْناها بِأَیْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ»؛ «و آسمان را به قدرت خود برافراشتیم، و بی‌گمان، ما [آسمان‏] گستریم».


شرح واژگان اصلی
شرح واژگان اصلی
۷٬۲۳۰

ویرایش