Mafkalam

امام خمینی ـ رحمه الله علیه ـ در تفسیر سوره حمد ضمن مباحثی مبسوط درباره این گونه تفاوت در تعبیرها و اصطلاح‌ها، نکته‌های آموزنده‌ای را مطرح کرده و فرموده است: گاهی اختلافاتی بین اهل نظر پدید می‌آید که زبانهای یکدیگر را درست نمی‌دانند، هر طایفه‌ای یک زبان خاصّ دارند، فلاسفه زبان خاص به خودشان را دارند، زبان عرفا هم خاص به خودشان است، فقها هم اصطلاح خاص به خودشان را دارند، مثلاً فلاسفه با تعبیرات «عله العلل» «معلول اول و معلول ثانی» و امثال آن همیشه با تعبیر علیت و معلولیت تعبیر می‌کنند و گاهی تعبیر سبب و مسبب و مبدء و اثر دارند، فقهاء تعبیر معلولیت و علت دارند و در عین حال بیشتر با تعبیر خالق و مخلوق تعبیر می‌کنند، عرفا تعبیراتی مثل ظاهر، مظهر، تجلی و امثال آن دارند.<ref>موسوی خمینی، سید روح الله، سوره حمد، نشر مؤسسه آثار امام، ۱۳۷۶ ش، ص۱۷۵ تا ۱۹۳، جلسه ۵.</ref>

حال که بیان شد مؤثر و اثر همان علت و معلول و همان خالق و مخلوق است و بین آن‌ها تفاوتی وجود ندارد روشن می‌شود که واژهٔ خلقت در قرآن مجید نیز به همان معناست.