نقش دعا و خیرات در کاهش عذاب قبر: تفاوت میان نسخه‌ها

اعمال نیک انسان که در طول زندگی خود انجام داده است را مهم‌ترین علت برای رهایی از عذاب قبر دانسته‌اند. با این حال براساس روایات خیرات و دعاها برای افراد مرده، تأثیرگذار است. در روایات نقل شده که زیارت اهل قبور در روزهای جمعه، گشایشی در رفع گرفتاری اموات پدید می‌آورد.<ref>علامه مجلسی، بحار الانوار، ج۶، ص۲۵۶.</ref> از امام صادق(ع) نقل شده که اگر شخصی به نیت میتی صدقه دهد، خداوند جبرئیل را فرمان می‌دهد که این هدیه را به قبر او برساند.<ref>وسائل الشیعه، ج۲، ص۶۵۶، ح ۹.</ref>

از پیامبر(ص) نقل شده که خواندنِ سوره مُلْک بر قبر میت، سبب نجات از عذاب قبر است.<ref>منازل الاخره، ص۲۸ به نقل از: قطب رواندی؛ و نیز روایتی از امام باقر (علیه السلام) به نقل از: کلینی.</ref>

گاه سرنوشت اموات، به وسیله کارهای نیک یا بدِ دیگران نیز تغییر می‌کند؛ بنابر روایات هر شخصی که روش و سنت نیکی را بنا گذارد، و دیگران به آن عمل کند، ثوابی به شخص می‌رسد و هر که روش بدی بنیان گذارد، با انجام آن توسط دیگران، برای او گناه ثبت می‌شود.

در کتاب «الفقه علی المذاهب الاربعه» زیارت اهل قبور، مستحب و به آن سفارش شده است. همچنین قرآن خواندن برای میت را مفید می‌داند. و دعاهایی برای میّت و روی قبور سفارش می‌کند که معلوم می‌شود، تأثیر دعا بر سرنوشت اموات را همهٔ فقیهان مذاهب پذیرفته‌اند.<ref>ر. ک. جعفر سبحانی، بحوث توحید حول التوحید و الشرک، ص۷۵، به نقل از: الفقه علی المذاهب، ص۵۴۰.</ref> مشهور عالمان اهل‌سنت مانند عالمان تشیع، معتقدند که اموات، از اعمال صالح و خیراتی که بازماندگان برای آنها می‌فرستند، بهره‌مند می‌شوند.