automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
بعضی از سورههای قرآن نامهای مختلفی دارند از جمله سورههای فلق و ناس است که یکی از نامهای آنها «معوذه» است و به هر دو سوره اطلاق «معوذتین» (دو معوذه) شده است، لذا به دو سوره «معوذتین» میگویند و در روایات هم به این دو سوره مبارکه اطلاق «معوذتین» شده است. | بعضی از سورههای قرآن نامهای مختلفی دارند از جمله سورههای فلق و ناس است که یکی از نامهای آنها «معوذه» است و به هر دو سوره اطلاق «معوذتین» (دو معوذه) شده است، لذا به دو سوره «معوذتین» میگویند و در روایات هم به این دو سوره مبارکه اطلاق «معوذتین» شده است.<ref>جویباری، رستگار، تفسیر بصائر، قم، ناشر مؤلف، چاپ اول، ۱۴۱۳ هـ، ج۶۰، ص۶۵۸.</ref> | ||
کلمه معوذه از «عَوْذ» گرفته شده به معنای پناه بردن و حفظ کردن خویش و پرهیز دادن از شر، از راه پناه بردن به کسی که میتواند آن شر را دفع کند.<ref>ر. ک. هاشمزاده هریسی، هاشم، شناخت سورههای قرآن، تهران، انتشارات کتابخانه صدر، ۱۳۷۳، ص۶۳۲؛ و طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ترجمه سید محمد باقر موسوی همدانی، قم، انتشارات اسلامی، ج۲۰، ص۶۸۰.</ref> | کلمه معوذه از «عَوْذ» گرفته شده به معنای پناه بردن و حفظ کردن خویش و پرهیز دادن از شر، از راه پناه بردن به کسی که میتواند آن شر را دفع کند.<ref>ر. ک. هاشمزاده هریسی، هاشم، شناخت سورههای قرآن، تهران، انتشارات کتابخانه صدر، ۱۳۷۳، ص۶۳۲؛ و طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ترجمه سید محمد باقر موسوی همدانی، قم، انتشارات اسلامی، ج۲۰، ص۶۸۰.</ref> | ||
== علت نامگذاری این دو سوره به معوذتین == | == علت نامگذاری این دو سوره به معوذتین == | ||
قبل از جواب دادن به این سؤال تذکر این مسئله لازم است قرآن خود را به عنوان شفاء معرفی میکند و میفرماید: {{قرآن|وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَه لِلْمُؤْمِنِینَ وَ لا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلاَّ خَساراً<ref>اسراء/ ۸۲.</ref> و ما آنچه از قرآن فرستیم شفای دل و رحمت الهی به اهل ایمان است لکن کافران را به جز زیان چیزی نخواهد افزود. قرآن میتواند برای کسانی که به او تمسک میکنند و با او مأنوس هستند هم شفای ظاهری برای آنها باشد و هم شفای معنوی و روحی او باشد. | قبل از جواب دادن به این سؤال تذکر این مسئله لازم است قرآن خود را به عنوان شفاء معرفی میکند و میفرماید: {{قرآن|وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَه لِلْمُؤْمِنِینَ وَ لا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلاَّ خَساراً}}<ref>اسراء/ ۸۲.</ref> و ما آنچه از قرآن فرستیم شفای دل و رحمت الهی به اهل ایمان است لکن کافران را به جز زیان چیزی نخواهد افزود. قرآن میتواند برای کسانی که به او تمسک میکنند و با او مأنوس هستند هم شفای ظاهری برای آنها باشد و هم شفای معنوی و روحی او باشد.<ref>طبرسی، مجمعالبیان، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۱۸ هـ، ج۶، ص۲۲۶.</ref> | ||
امّا نسبت به این سوره از روایات اینگونه استفاده میشود که اگر انسان خود یا دیگران را بوسیله این دو سوره تعویذ کند، مریضی او خوب میشود و از شروری که در این دو سوره بیان شده در امان خواهد بود، لذا از امام صادق(ع) نقل شده که: «پیامبر(ص) مریض شدند، تب ایشان شدت پیدا کرد، جبرئیل (و میکائیل) این دو سوره را برای شفای پیامبر(ص) نازل کردند، جبرئیل به قرائت سوره فلق و میکائیل به قرائت سوره ناس در پایین پای آن حضرت برای شفا متوسل شدند».<ref>خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، انتشارات دوستان، چاپ اول، ۱۳۷۷، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref> | امّا نسبت به این سوره از روایات اینگونه استفاده میشود که اگر انسان خود یا دیگران را بوسیله این دو سوره تعویذ کند، مریضی او خوب میشود و از شروری که در این دو سوره بیان شده در امان خواهد بود، لذا از امام صادق(ع) نقل شده که: «پیامبر(ص) مریض شدند، تب ایشان شدت پیدا کرد، جبرئیل (و میکائیل) این دو سوره را برای شفای پیامبر(ص) نازل کردند، جبرئیل به قرائت سوره فلق و میکائیل به قرائت سوره ناس در پایین پای آن حضرت برای شفا متوسل شدند».<ref>خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، انتشارات دوستان، چاپ اول، ۱۳۷۷، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref> | ||
همچنین امام صادق(ع) میفرماید: «پیامبر(ص) فرمود: اگر کسی خواست به دیگری بدی انجام بدهد، و او بخواهد که خدا این شخص را از او دور کند (و مانع بدی او شود) پس وقتی که او را میبیند بگوید: «اَعُوذُ وَ بِحَولِ اللهِ وَ قُوَتِهِ مِن حَولِ خَلقِهِ وَ قُوُّتِهِم» و سوره فلق را بخواند بعد هم این آیه را بخواند: {{قرآن|فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ<ref>. توبه / ۱۲۹.</ref> در این صورت خداوند فریب هر فریبکاری و مکر هر مکرکنندهای و حسد هر حسدورزی را از او دور میکند و باید این کلمات را در صورت او بخواند».<ref>علی بن جمعه العروسی الحویزی، تفسیر نورالثقلین، بیروت، مؤسسه التاریخ العربی، چاپ اول، ۱۴۲۲ هـ، ج۸، ص۳۷۹.</ref> | همچنین امام صادق(ع) میفرماید: «پیامبر(ص) فرمود: اگر کسی خواست به دیگری بدی انجام بدهد، و او بخواهد که خدا این شخص را از او دور کند (و مانع بدی او شود) پس وقتی که او را میبیند بگوید: «اَعُوذُ وَ بِحَولِ اللهِ وَ قُوَتِهِ مِن حَولِ خَلقِهِ وَ قُوُّتِهِم» و سوره فلق را بخواند بعد هم این آیه را بخواند: {{قرآن|فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ}}<ref>. توبه / ۱۲۹.</ref> در این صورت خداوند فریب هر فریبکاری و مکر هر مکرکنندهای و حسد هر حسدورزی را از او دور میکند و باید این کلمات را در صورت او بخواند».<ref>علی بن جمعه العروسی الحویزی، تفسیر نورالثقلین، بیروت، مؤسسه التاریخ العربی، چاپ اول، ۱۴۲۲ هـ، ج۸، ص۳۷۹.</ref> | ||
باز نقل شده که امام رضا(ع) یک فرد صرعی را (غشی) دید، یک کاسه آب درخواست کردو بعد امام(ع) سوره حمد و سوره فلق و ناس (معوذتین) را قرائت فرمود و در آب دمید، آب را روی آن مریض ریختند بعد هم مریض خوب شد و امام(ع) فرمود: «دیگر به آن حالت بر نمیگردد».<ref>علی بن جمعه العروسی الحویزی، تفسیر نورالثقلین، بیروت، مؤسسه التاریخ العربی، چاپ اول، ۱۴۲۲ هـ، ج۸، ص۳۷۹.</ref> | باز نقل شده که امام رضا(ع) یک فرد صرعی را (غشی) دید، یک کاسه آب درخواست کردو بعد امام(ع) سوره حمد و سوره فلق و ناس (معوذتین) را قرائت فرمود و در آب دمید، آب را روی آن مریض ریختند بعد هم مریض خوب شد و امام(ع) فرمود: «دیگر به آن حالت بر نمیگردد».<ref>علی بن جمعه العروسی الحویزی، تفسیر نورالثقلین، بیروت، مؤسسه التاریخ العربی، چاپ اول، ۱۴۲۲ هـ، ج۸، ص۳۷۹.</ref> |