آرزوی مرگ از حضرت مریم(س): تفاوت میان نسخه‌ها

این حرفی که حضرت مریم(س) در آیه ۲۳ سوره مریم ذکر کرده است این حرکات و گفتار، زن‌ها را از به دنیا آوردن نوزاد پشیمان یا ترسان نمی‌کند؟

{{پایان سوال}}

{{پاسخ}}

خداوند متعال در بیان متولد شدن حضرت عیسی(ع) می‌فرمایند: {{قرآن|فَأَجَاءهَا الْمَخَاضُ إِلَی جِذْعِ النَّخْلَه قَالَتْ یَا لَیْتَنِی مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَکنتُ نَسْیاً مَّنسِیّاً}}<ref>مریم / ۲۳.</ref>؛ درد زایمان او «مریم» را به کنار تنه درخت خرمایی کشاند؛ (آن قدر ناراحت شد که) گفت ای کاش پیش از این مرده بودم و به کلی فراموش می‌شدم))

اگر این جمله حضرت مریم(س) مربوط به ترس و سختی درد زایمان بود، این سخن صحیح بود که ترس از حامله شدن و زایمان را در دل زنان تزریق می‌کند؛ امّا دقت در آیات قبل و بعد و خود آیه نشان می‌دهد این ترس ربطی به حاملگی و وضع حمل نداشته است بلکه همه هم و غم حضرت مریم(س) از تهمت و نارواهایی است که پشت سر داشته یعنی از این می‌ترسید که قوم به او تهمت بزنند که عفت خود را حفظ ننموده‌ای لذا از خدا طلب مرگ می‌کند و می‌فرماید ای کاش مرده بودم.

آیه ۱۶ تا ۳۴ سوره مریم(س) مربوط به حضرت مریم و چگونگی حامله شدن او و به دنیا آوردن فرزندش و مقابله قومش با این اتفاق غیرعادی و… می‌باشد. بنا بر آیات قبل، حضرت مریم(س) به اراده خدا به کاهنان بیت‌المقدس سپرده شده تا در آنجا نشو نما کند و او در کناری از آن معبد جایگاهی برای عبادت ساخته و جدا از کاهنان به عبادت مشغول بود که روح و ملک مقرب خدا بر او به صورت انسانی ظاهر و نمایان شده و به وی وعده فرزنددار شدن می‌دهد حضرت مریم(س) در جواب با تعجب می‌گوید چگونه من بدون داشتن رابطه حلال با مردی فرزند دار می‌شوم و فرشته جواب می‌دهد که این اراده خداست و هر کاری (از جمله فرزند دار شدن تو بدون این که با مردی به حلال رابطه داشته باشی) بر او آسان است و به اراده خدا مریم حامله می‌شود و قبل از وضع حمل به خاطر ترس از تهمت بنی اسرائیل و کاهنان معبد که مخالف او بوده و دنبال بهانه ای برای ریختن آبرویش بودند از معبد بیرون رفته سر به بیابان می‌نهد و در بیابان، درد وضع حمل او را به سوی تنه درخت خرمای خشکیده‌ای می‌کشاند و در آن حال آرزو می‌کند که ای کاش قبل از این مرده بودم و این آرزو و حالت آن حضرت به چند دلیل بود:

۳. نبود یک فرد با خرد و رشید و اهل درک و فهم. این زن پاکدامن و عفیف با مولود می‌خواهد به طرف قومی برود که اهل درک و فهم نیستند طبیعی است به خاطر آبروی خود می‌ترسد و از خداوند طلب مرگ می‌کند خداوند متعال در آیه بعد به آن حضرت دلداری می‌دهد که نگران غذا مباش و خداوند بندگان صالح خود را تنها نخواهد گذاشت این است که می‌فرماید: ناگهان از طرف پایین پای حضرت مریم(س) صدا زد که: اندوهگین مباش که خدا از زیر پای تو چشمه ای جاری کرد، و تنه درخت را تکان بده تا رطب تازه بر تو بریزد و بخور و بیاشام و (به دفاع خدا) چشم تو به این مولود روشن باشد و هرگاه کسی از تو درباره این فرزند سئوال کرد، به اشاره بگو من روزه دارم و نمی‌توانم با احدی حرف بزنم.<ref>مریم / ۲۴–۲۶.</ref>

== معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر ==