اوصاف اهل تقوا در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}قرآن اوصاف زیادی برای متقین نام برده شده است از جمله:

تقوی از ریشه «وقی یقی» است و مصدر آن «وقایه» است، راغب اصفهانی در مفردات می‌گوید، وقایه نگهداری و محافظت هر چیز است از آنچه به انسان ضرر وآزار می‌رساند و در ادامه می‌فرماید: تقوی عبارت است از محافظت و نگهداری نفس، از آنچه جای نگرانی است. در عرف شرع تقوی یعنی حفظ نفس از ورود هر چه که گناه است.}}<ref>خسروی، غلامرضا، کتاب مفردات راغب، انتشارات رضوی، ج۱، ص۵۳۰.</ref>

* '''بهتر دانستن آخرت از دنیا:''' خداوند می‌فرماید: {{قرآن|و الاخره خیرٌ لمن اتّقی}}،<ref>سوره نساء آیه ۷۷.</ref><nowiki> سرای آخرت برای هر که پرهیزکار باشد بهتر است.» برای پرهیزکاران آخرت بهتر از دنیاست، و تسلیم نبودن در برابر احکام الهی و هراس از رویارویی با دشمن، اهمیت دادن بیش از حد به دنیا، نشانه بی تقوایی است.}}</nowiki><ref>هاشمی رفسنجانی، اکبر، تفسیر راهنما، قم: مرکز فرهنگ و معارف قرآن، ج۳، ص۴۷۶.</ref>

* تا حد امکان گناه نمی‌کنند و اگر گناهی از آنان سر زند، زود توبه می‌کنند. خداوند می‌فرماید: {{قرآن|و لا تزّکوا انفسکم هو اعلم بمن اتقی}}،<ref>سوره نجم، آیه ۳۲.</ref><nowiki> خودستایی نکنید، او پرهیزکاران را بهتر می‌شناسد.» مبادرت به نیکی و پرهیز از گناه و زشتی و خودستایی، از تقوا پیشگی است.}}</nowiki><ref>تفسیر راهنما، همان، ج۱۸، ص۱۸۳.</ref> اهل تقوی اصرار بر گناه نمی‌کنند و اگر گناهی از آنان سر زند در اولین فرصت، توبه می‌کنند. چنان‌که می‌فرماید: {{قرآن|و الذین اذا فعلوا … فاستغفروا …}}، هنگامی که مرتکب شوند، طلب آمرزش کنند ….

* نماز را اقامه می‌کنند. خداوند می‌فرماید: {{قرآن|و یقیمون الصّلوه}}<ref>سوره بقره، آیه۳.</ref> ...، نماز را بر پا می‌دارند.» اقامه کردن نماز با خواندن آن فرق دارد و منظور از اقامهٔ نماز، زنده کردن و احیاء کردن آن در جامعه است که تنها کار متقین است. البته در قرآن کریم، هیچ‌گاه نیامده است، نماز بخوانید، چون نماز ستون دین است و ستون بر پا کردنی است نه خواندنی.<ref>تفسیر کوثر، ذیل آیه ۳ سوره بقره.</ref>

* بر نفس خود احاطه و اشراف دارند. آنجا که باید، خشمگین می‌شوند و آنجا که نباید، به خشم خود مسلطند. خداوند می‌فرماید: {{قرآن|یا ایها الذین ءامنوا قتلوا الذین یلونکم من الکفار و لیجدوا فیکم غلطه و اعلموا انّ الله مع المتقین}}،<ref>سوره توبه، آیه ۱۲۳.</ref> جهاد کنید تا کفّار در شما درشتی و نیرومندی و قوت و پایداری را حس کنند و بدانید که خدا همیشه یار پرهیزکاران است.» جهاد با کفار و نرمش نداشتن در برابر آنان از جلوه‌های تقواست.<ref>تفسیر راهنما، پیشین، ج۷، ص۳۴۸.</ref> و در جائی که نباید خشمگین شوند، خشم خود را فرو می‌برند، چنان‌که می‌فرماید: {{قرآن|و الکاظمین الغیظ …}} خشم خود را فرو می‌برند.»

* شب زنده داری و بیتوته کار همیشگی آنان است. خداوند می‌فرماید: {{قرآن|و المستغفرین بالاسحار}}،<ref>سوره آل عمران، آیه ۱۷.</ref> در سحرگاهان استغفار می‌کنند.» به هنگام سحر و آخر شب، آن هنگام که آرامش و صفای خاصی همه جا را فرا گرفته، در آن هنگام که غافلان و بیخبران در خوابند و غوغای جهان مادی فرو نشسته و توجه خاصی به ارزشهای اصلی هستی در سر مردان خدا و قلب زنده دالان پیدا می‌شود، به یاد خدا به پا می‌خیزند و استغفار و طلب آمرزش می‌کنند.<ref>تفسیر نمونه، پیشین، ج۲، ص۳۴۴.</ref>

* حقوق دیگران را مراعات می‌کنند. خداوند می‌فرماید: {{قرآن|و للمطلقات متعُ بالمعروف حقاً علی المتقین}}<ref>سوره بقره، آیه ۲۴۱.</ref> و برای همهٔ زنان مطلقه، هدیه مناسبی است، این حقی است بر همهٔ مردان پرهیزکار» رعایت حقوق دیگران وظیفهٔ تقوا پیشگان و نشانهٔ تقوااست.<ref>تفسیر نمونه، پیشین، ذیل آیه ۲۴۱ سوره بقره.</ref>

* به عهد و پیمان وفادارند. خداوند می‌فرماید: {{قرآن|من اوفی بعهده و اتّقی فانّ الله یحب المتقین}}،<ref>تفسیر راهنما، پیشین، ذیل آیه ۷۶ سوره آل عمران.</ref> آنکه به پیمان خود وفا کند و بپرهیزد البته خداوند پرهیزکاران را دوست دارد.» وفای به عهد، امانتداری و پرهیز از خیانت، از نشانه‌های تقواست.

* در قصاص، عدالت محور می‌باشند. خداوند می‌فرماید: {{قرآن|فمن اعتدی … ان الله مع المتقین}}<ref>سوره بقره، آیه ۱۹۴.</ref><nowiki> هر کسی به شما تجاوز کرد به او تعدی کنید … خداوند با پرهیزکاران است.» زیاده روی در پاسخ گوئی از حریم تقوی خارج است، بی عدالتی در مقابله به مثل کردن، حقی در برابر دشمنان دین بی تقوائی است.}}</nowiki><ref>تفسیر نمونه، پیشین، ج۲، ص۱۹.</ref>

* شکیبا و صبورند. خداوند می‌فرماید: {{قرآن|الصّابرین …}}<ref>سوره آل عمران، آیه ۱۷.</ref> متقین در کارها، صبر و استقامت و پشتکار دارند و در برابر حوادث و در برابر گناه و به هنگام گرفتاری و شدائد فردی و اجتماعی، ایستادگی و مقاومت به خرج می‌دهند.<ref>تفسیر نمونه، پیشین، ج۲، ص۳۴۴.</ref>

* راستگویند: خداوند می‌فرماید: {{قرآن|الصّابرین و الصّادقین …}}<ref>سوره آل عمران، آیه ۱۷.</ref> متقین راستگو و درست کردارند، آنچه در باطن به آن معتقدند، در ظاهر هم به آن عمل می‌کنند و از نفاق و دروغ و خیانت به دورند.<ref>همان.</ref>

* فروتن و متواضعند. خداوند می‌فرماید: {{قرآن|.... و القانتین}}<ref>سوره آل عمران، آیه ۱۷.</ref> ...، در برابر خداوند خضوع می‌کنند.» حضرت علی(ع) در این خصوص می‌فرمایند: متقین از تکبر دوری می‌جویند.<ref>نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، مؤسسه انتشارات مشهور، خطبه ۱۹۳، ص۴۰۵.</ref> آنان در راه بندگی و عبودیت خدا، خاضع و فروتن هستند و به این کار مداومت دارند.<ref>تفسیر نمونه، پیشین، ج۲، ص۳۴۵.</ref>

* دیگران را می‌بخشند. خداوند می‌فرماید: {{قرآن|و العافین عن الناس}}<ref>سوره آل عمران، آیه ۱۳۴.</ref> متقین از خطاهای مردم می‌گذرند، گذشت و بخشش آن‌ها باعث می‌شود تا این که کینه‌ها و عداوت میان مردم از بین برود.

* سخاوتمندند. خداوند می‌فرماید: {{قرآن|فامّا من اعطی واتقی}}،<ref>سوره لیل، آیه ۵.</ref><nowiki> اما آن کس که انفاق کند و پرهیزکاری پیش گیرد» از صفات متقین پرهیز از ثروت اندوزی، تزکیه خواهی، سخاوتمندی و اخلاص است که نشانه‌های تقوا به حساب می‌آیند.}}</nowiki><ref>تفسیر راهنما، پیشین، ج۲۰، ص۵۲.</ref> متقین در همه حال انفاق می‌کنند چه وقت راحتی و چه وقت محرومیت.<ref>تفسیر نمونه، پیشین، ج۳، ص۹۶.</ref> چنان‌که می‌فرماید: {{قرآن|ینفقون فی السراء و الضرّاء}}<ref>تفسیر نمونه، پیشین، ج۲، ص۳۴۴.</ref> در سختی انفاق می‌کنند. آنان نه تنها از اموال بلکه از تمام مواهب مادی و معنوی که در اختیار دارند، در راه خدا انفاق می‌کنند و به این وسیله، دردهای اجتماع را درمان می‌بخشند. به این نکته در آیهٔ ۱۶ سورهٔ آل عمران اشاره شده است که فرمود: {{قرآن|... فاغفرلنا …}}، خداوند همه ما را بیامرز»

* دوستی‌های با دوام دارند. خداوند می‌فرماید: {{قرآن|بعضهم لبعض عدو الا المتقین}}<ref>سوره زخرف، آیه ۶۷.</ref> ...، دوستان در آن روز دشمن یکدیگرند، مگر پرهیزکاران.» تقوا عامل حفظ و ثبات دوستی‌ها و مودت‌هاست.<ref>تفسیر راهنما، پیشین، ج۱۷، ص۱۲۶.</ref> چون متقین با دوستان خود شراکتِ در خیر می‌کنند، از این جهت، هیچ‌گاه از یکدیگر نمی‌هراسند و نمی‌رنجند.<ref>تفسیر نمونه، پیشین، ج۱۹، ص۴۵۰.</ref>

* در امور اقتصادی دقّت می‌کنند: خداوند می‌فرماید: {{قرآن|... لا تاکلو الربا … فاتقوا}}،<ref>سوره آل عمران، آیه ۲۲۰.</ref> ربا نخورید و پرهیزکار باشید. این آیه لزوم رعایت تقوای الهی را در امور اقتصادی می‌رساند و اشاره دارد، که ربا خواری با تقوا پیشگی، ناسازگار است و پرهیز از ربا خواری در جامعهٔ ایمانی، نشانهٔ تقوا پیشگی آن جامعه است.<ref>تفسیر راهنما، پیشین، ج۳، ص۶۴.</ref>