۱۱٬۹۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
پس از مرگ، | روح انسان با اینکه پس از مرگ، وارد برزخ شده، ولی با آن عالم، بیگانه است و به بدن خاکی، توجه بسیار دارد. خروج روح از بدن نیز یکباره نیست; بلکه تدریجی است. از این رو،<ref name=":0">الانوار النعمانیه، ج۴، ص۲۱۸.</ref> قطع انس و علاقه ی آن نیز تدریجی است. در روزهای نخستین مرگ، روح کاملاً متوجه بدن است، به همین دلیل در احادیث بسیاری آمده است که روح، مراسم غسل، تشییع جنازه و تدفین خود را میبیند.<ref name=":0" /> برای نخستین بار، جسد خود را میبیند که زیر خاک میکنند و به سبب تشویشی که از سرنوشت جسد خود دارد، خود را نیز در قبر مییابد. | ||
در کتاب «من لا یحضره الفقیه» آمده است: چون میت را نزدیک قبر آورند، به ناگاه او را وارد قبر نکنند؛]زیرا[ قبر هولهای (ترسهای) بزرگی دارد و حامل آن، از «هول مطلع» به خدا پناه آورد. میت را نزدیک قبر به زمین بگذارند، اندکی صبر کنند تا آمادگی داخل شدن را بگیرد، پس اندکی او را پیش تر برند و اندکی درنگ کنند، آن گاه او را به کنار قبر ببرند. | در کتاب «من لا یحضره الفقیه» آمده است: چون میت را نزدیک قبر آورند، به ناگاه او را وارد قبر نکنند؛]زیرا[ قبر هولهای (ترسهای) بزرگی دارد و حامل آن، از «هول مطلع» به خدا پناه آورد. میت را نزدیک قبر به زمین بگذارند، اندکی صبر کنند تا آمادگی داخل شدن را بگیرد، پس اندکی او را پیش تر برند و اندکی درنگ کنند، آن گاه او را به کنار قبر ببرند. |