گریه حضرت فاطمه(س) برای امام حسین(ع) تا قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح نویسه‌های عربی)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
{{عربی|...یا أبا بصیر إذا نظرتُ إلی وُلْدِ الحسین أتانی ما لا أملکه بما اُتی إلی أبیهم وإلیهم، یا أبا بصیر إنّ فاطمة(س)  لتبکیه وتشهق ، فتَزْفِر جهنَّم زَفْرَة لولا أنَّ الخَزَنة یسمعون بُکاءَها وقد استَعدُّوا لذلک مَخافة أنْ یخرج منها عُنُق أو یَشْرَر دُخانها فیحرق أهل الأرض فیَکْبَحونها ما دامَتْ باکیة، و یزجُرونها ویستوثِقون من أبوابها مَخافةً علی أهل الأرض، فلا تَسْکنْ حتّی یسکن صوتُ فاطمة(س)...}}<ref>ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، ترجمه ذهنی تهرانی، انتشارات پیام حق، تهران، چاپ: اول، ۱۳۷۷ ش. ص۲۶۳</ref>
{{عربی|...یا أبا بصیر إذا نظرتُ إلی وُلْدِ الحسین أتانی ما لا أملکه بما اُتی إلی أبیهم وإلیهم، یا أبا بصیر إنّ فاطمة(س)  لتبکیه وتشهق ، فتَزْفِر جهنَّم زَفْرَة لولا أنَّ الخَزَنة یسمعون بُکاءَها وقد استَعدُّوا لذلک مَخافة أنْ یخرج منها عُنُق أو یَشْرَر دُخانها فیحرق أهل الأرض فیَکْبَحونها ما دامَتْ باکیة، و یزجُرونها ویستوثِقون من أبوابها مَخافةً علی أهل الأرض، فلا تَسْکنْ حتّی یسکن صوتُ فاطمة(س)...}}<ref>ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، ترجمه ذهنی تهرانی، انتشارات پیام حق، تهران، چاپ: اول، ۱۳۷۷ ش. ص۲۶۳</ref>
{{نقل قول|امام صادق(ع): ... ای ابا بصیر، فاطمه(س) بر امام حسین(ع) گریست و ضجّه زد و به دنبال آن جهنم فریادی کشید که فرشتگان حافظ و نگهبان بر آن، صدای گریه دوزخ را شنیدند و سریع آماده شدند آن را کنترل کنند، زیرا احتمال آن بود که از درون دوزخ آتش زبانه بکشد، یا دود آن بیرون رفته و اهل زمین را بسوزاند. بنابراین، تا زمانی که دوزخ گریان و نالان است، فرشتگانِ حافظ آن را مهار کرده و به دلیل نگرانی که برای اهل زمین دارند، آن را محافظت نموده و درب‌های آن را محکم بسته‌اند؛ ولی با این همه، دوزخ ساکت و آرام نمی‌شود، مگر زمانی که صدای فاطمه(ع) آرام گردد…»}}
{{نقل قول|امام صادق(ع): ... ای ابا بصیر، فاطمه(س) بر امام حسین(ع) گریست و ضجّه زد و به دنبال آن جهنم فریادی کشید که فرشتگان حافظ و نگهبان بر آن، صدای گریه دوزخ را شنیدند و سریع آماده شدند آن را کنترل کنند، زیرا احتمال آن بود که از درون دوزخ آتش زبانه بکشد، یا دود آن بیرون رفته و اهل زمین را بسوزاند. بنابراین، تا زمانی که دوزخ گریان و نالان است، فرشتگانِ حافظ آن را مهار کرده و به دلیل نگرانی که برای اهل زمین دارند، آن را محافظت نموده و درب‌های آن را محکم بسته‌اند؛ ولی با این همه، دوزخ ساکت و آرام نمی‌شود، مگر زمانی که صدای فاطمه(ع) آرام گردد…»}}
احادیث دیگری نیز وجود دارد که ضمن اشاره به گریهی جانسوز فاطمه(س) برای فرزندش امام حسین(ع)، به آرام کردن او توسط نبی اکرم(ص) یا علی(ع) نیز اشاره دارد، مثل حدیثی از امام صادق(ع) که می‌فرماید:
«فاطمه اطهر(س) در حالی به زائران امام حسین نظر می‌کند که تعداد: هزار پیغمبر، هزار صدّیق، هزار شهید و هزار هزار ملائکه کروبین با آن بانو هستند و او را در گریه کردن یاری می‌نمایند. فاطمه زهراء(س) ناله و فریادی می‌زند که کلیه ملائکه آسمانها به علت ناله آن بانو گریان می‌شوند. حضرت زهرای اطهر(س) آرام نمی‌شود تا اینکه پیامبر خدا(ص) می‌آید و به وی می‌فرماید: ای دخترم! تو کلّیّه ملائکه آسمانها را گریان نمودی و آنان را از تقدیس و تسبیح خدا بازداشتی. آرام باش تا آنان مشغول تقدیس و تسبیح باشند؛ زیرا خدا امر خود را اجرا خواهد کرد»<ref>علامه مجلسی، زندگانی حضرت امام حسین(ع)(ترجمهی جلد ۴۵ بحارالأنوار)، نجفی، محمد جواد، اسلامیه، تهران، چاپ سوم، ۱۳۶۴ ش. ص۲۵۸</ref>
بررسی سند حدیث:


در میان روات سلسله سند حدیثی که در ابتدا آوردیم، شخصی است به نام: عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ که نجاشی او را ضعیف غال (غلو کننده) می‌نامد و ابن غضائری او را ضعیف، مرتفع القول و از دروغگویان اهل بصره می‌شمارد.<ref>معجم‌رجال‌الحدیث، ج: ۱۰ ص: ۲۴۲ شماره راوی: ۶۹۵۱</ref> لذا این حدیث از احادیث ضعیف شمرده می‌شود و نمی‌توان به آن اطمینان نمود.
== بررسی سند ==
حدیث گریه [[حضرت فاطمه(س)]] برای [[امام حسین(ع)]] تا [[قیامت]]، در کتاب [[کامل الزیارات (کتاب)|کامل الزیارات]] نوشته [[ابن قولویه]] از [[امام صادق(ع)]] نقل شده است. یکی از راویان در سلسله‌سند این حدیث، عبدالله بن عبدالرحمن اَصَمّ است، که [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]] رجال‌نگار [[شیعه]]، او را [[حدیث ضعیف|ضعیف]] و [[غلو|غلوکننده]] دانسته است. [[احمد بن حسین غضائری|ابن غضائری]] نیز او را ضعیف و دروغگو معرفی کرده است.<ref>معجم‌رجال‌الحدیث، ج: ۱۰ ص: ۲۴۲ شماره راوی: ۶۹۵۱</ref> بنابراین، این حدیث را  از نظر سند ضعیف شمرده‌اند.  


== بررسی محتوا‌ ==
اگر چه این روایت از حیث سندی ضعیف است، ولی از حیث دلالی با سایر احادیث و عقاید شیعه تضادی ندارد که در ادامه، بیشتر روشن خواهد شد.
اگر چه این روایت از حیث سندی ضعیف است، ولی از حیث دلالی با سایر احادیث و عقاید شیعه تضادی ندارد که در ادامه، بیشتر روشن خواهد شد.


خط ۳۰: خط ۲۷:
ثالثاً: فضائلی که برای گریه کنندگان بر ابا عبدالله(ع) در روایات وارد شده است را نمی‌توان فقط مختص اهل زمین دانست، خصوصاً مختص کسانی که بعد از شهادت امام حسین(ع) در دنیا زنده بودند و بر ایشان گریه کردند، بلکه مؤمنینی که قبل از امام حسین(ع) از دنیا رفتند، چه پیامبران و اوصیا و چه پیروان آنها، همه دوست دارند بر آن فیض، نایل شوند، پس اگر گریه آنها بعید نباشد، گریه فاطمه زهرا(س) نیز نباید بعید به نظر بیاید.
ثالثاً: فضائلی که برای گریه کنندگان بر ابا عبدالله(ع) در روایات وارد شده است را نمی‌توان فقط مختص اهل زمین دانست، خصوصاً مختص کسانی که بعد از شهادت امام حسین(ع) در دنیا زنده بودند و بر ایشان گریه کردند، بلکه مؤمنینی که قبل از امام حسین(ع) از دنیا رفتند، چه پیامبران و اوصیا و چه پیروان آنها، همه دوست دارند بر آن فیض، نایل شوند، پس اگر گریه آنها بعید نباشد، گریه فاطمه زهرا(س) نیز نباید بعید به نظر بیاید.


پاسخ به سؤال ج:
== احادیث مشابه ==
 
احادیث دیگری نیز وجود دارد که ضمن اشاره به گریهی جانسوز فاطمه(س) برای فرزندش امام حسین(ع)، به آرام کردن او توسط نبی اکرم(ص) یا علی(ع) نیز اشاره دارد، مثل حدیثی از امام صادق(ع) که می‌فرماید:
اولاً: مقایسه حضرت زهرا(س) با سایر مادران شهدا قیاس مع الفارق است، زیرا او نه تنها سرور تمام مادران شهداست، بلکه سرور تمام زنهای عالم است.<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ: دوم، ۱۴۰۳ ق. ج‏۸؛ ص۲۲</ref> و واقعاً اگر فاطمه(س) بر اهل زمین نفرین کند خداوند به خاطر مقامی که حضرت فاطمه(س) در پیشگاهش دارد، به یقین دعایش را مستجاب خواهد نمود امّا فاطمه(س) سایه رحمت و فرزند رحمه للعالمین(ص) است خصوصاً برای محبّانش، چنان‌که پیامبر(ص) می‌فرماید: من دختر خودم را فاطمه نام نهادم به این جهت که حقتعالی او و دوستان او را از آتش منع می‌کند<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، عیون أخبار الرضا علیه السلام، نشر جهان، تهران، چاپ: اول، ۱۳۷۸ق. ج‏۲؛ ص۴۶</ref> خداوند در مورد فاطمه و پدرش و همسرش و فرزندانش می‌فرماید: لَوْلَاهُمْ مَا خَلَقْتُکَ وَ لَا خَلَقْتُ الْجَنَّه وَ النَّارَ وَ لَا السَّمَاءَ وَ الْأَرْض ‏(اگر آنها را خلق نمی‌کردم نه بهشت و جهنمی خلق می‌کردم و نه آسمان و زمینی را)<ref>بحارالانوار، ج‏۱۱؛ ص۱۶۵</ref>و یقیناً جایگاهی که او درپیش خدا دارد برای ما غیرقابل درک است و رضایت او رضایت خداست: إِنَّ اللَّهَ یَرْضَی لِرِضَاکِ وَ یَغْضَبُ لِغَضَبِک‏.<ref>همان، ج‏۳۰؛ ص۳۴۷</ref> لذا گریه بر مصائب اهل بیت(ع) در اوج عبادات است: نَفَسُ الْمَهْمُومِ لَنَا الْمُغْتَمِّ لِظُلْمِنَا تَسْبِیحٌ، وَ هَمُّهُ لِأَمْرِنَا عِبَادَه.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی، دار الحدیث - قم، چاپ: اول، ق‏۱۴۲۹. ج‏۳؛ ص۵۷۲</ref>(نفس شخص اندوهگین به خاطر ستمی که بر ما رفته به منزله تسبیح است، و اندوه او بخاطر ما عبادت است) و ذکر چنین احادیثی، ضمن نشان دادن نهایت مظلومیّت اهل بیت، بر اهمّیّت گریه و عزاداری برای اهل بیت(ع) تأکید می‌کند و ضمن رشد روحی و معنوی شیعیان، باعث پایداری شیعیان، در دفاع از حق و دین اسلام نیز می‌شود.
 
ثانیاً: مقایسهی فرزند فاطمه(س) یعنی امام حسین(ع)، با سایر شهدا نیز مع الفارق است؛ زیرا او، یکی از دو سرور جوانان اهل بهشت است.<ref>بحارالانوار، ج‏۱۷؛ ص۲۴۲</ref> چنان‌که تمام شهدای کربلا جان خویش را فدای او کردند و همچنین هیچ شهیدی به مظلوممیت او نیست، چراکه در نیم روزی او و تمام مردان خویشاند او و یاران باوفایش را به فجیعترین شکل به شهادت رساندند و هیچ روزی به سختی روز عاشورا نبوده است: ْ لَا یَوْمَ کَیَوْمِکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّه(ع)‏<ref>همان، ج‏۴۵؛ ص۲۱۸</ref>و از سوی دیگر او امام شیعیان و یکی از معصومین(ع) است که واقعاً هیچ گناهی در طول عمر شریفش از او سر نزده بود و هدفی که او برای قیام علیه ظلم و ظالم داشت فوق‌العاده بزرگ بود، در حالی که خیلی از شهدای حال حاضر، نه معصومند نه امامند و نه هدفی چون هدف امام حسین داشتند و نه مثل او قیام کردند و نه مثل او مظلومانه به شهادت رسیدهاند. و به عبارتی دیگر، در واقع امام حسین(ع) به شهادت آبرو داد در حالی که شهدای امروز با شهادت به آبرو رسیدهاند. «ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا»
 
ثالثاً: مردم قدردان شهدا هستند و ضمن تشیع باشکوه پیکر شهدا، هر سال یادواره‌های متعدّدی برای ایشان می‌گیرند، ولی آنچه که در پیشگاه خداست افضل و برتر است و اجر پاداشی که خدا برای آنها و پدر و مادر صبورشان در نظر گرفته است، قابل درک برای اهل زمین نیست و باید رفت و دید، و خوشا به سعادت کسانی که با شهادت از دنیا می‌روند.


رابعاً: اگر برای حضرت زهرا(س) چیزی را اثبات می‌کنیم، این دلیل نمی‌شود که از سایر مادران شهدا چیزی را نفی کنیم؛ چه بسا حال برخی از مادران شهدا نیز مثل حال زهراء(س) باشد و ما خبر از عالم آخرت نداریم، امّا اگر واقعاً از مادر شهدا بپرسیم که فرق تو و حضرت زهرا(س) و فرق فرزند شهیدت با فرزند شهید حضرت زهرا(س) چیست؟ به یقین خواهد گفت: من فدای زهرایم و فرزندم فدای فرزند زهرا(س) است.
«فاطمه اطهر(س) در حالی به زائران امام حسین نظر می‌کند که تعداد: هزار پیغمبر، هزار صدّیق، هزار شهید و هزار هزار ملائکه کروبین با آن بانو هستند و او را در گریه کردن یاری می‌نمایند. فاطمه زهراء(س) ناله و فریادی می‌زند که کلیه ملائکه آسمانها به علت ناله آن بانو گریان می‌شوند. حضرت زهرای اطهر(س) آرام نمی‌شود تا اینکه پیامبر خدا(ص) می‌آید و به وی می‌فرماید: ای دخترم! تو کلّیّه ملائکه آسمانها را گریان نمودی و آنان را از تقدیس و تسبیح خدا بازداشتی. آرام باش تا آنان مشغول تقدیس و تسبیح باشند؛ زیرا خدا امر خود را اجرا خواهد کرد»<ref>علامه مجلسی، زندگانی حضرت امام حسین(ع)(ترجمهی جلد ۴۵ بحارالأنوار)، نجفی، محمد جواد، اسلامیه، تهران، چاپ سوم، ۱۳۶۴ ش. ص۲۵۸</ref>{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


== منابع ==
== منابع ==
automoderated
۶٬۳۴۱

ویرایش