برداشته شدن عذاب از قوم یونس: تفاوت میان نسخه‌ها

حضرت یونس(ع) پیوسته قوم خود را پند داد، ولی قوم او مخالفت می‌کردند. حضرت یونس گفت: من با زبان خوش با منطق شما را به خیر و صلاح دعوت کردم، اگر گفتار من در روح شما اثر کند، به هدفی که به آن امیدوار بوده‌ام، رسیده‌ام؛ ولی اگر دعوت مرا رد کنید، بلایی سخت بر شما نازل می‌گردد. قوم به یونس گفتند: ای یونس! ما دعوت تو را نمی‌پذیریم و از تهدید تو نیز هراسی نداریم، اگر راست می‌گویی آن عذابی که ما را از آن می‌ترسانی بر ما نازل کن!

صبر یونس لبریز شد و چون از بحث خود نتیجه‌ای نگرفت، از آنان ناامید گشت و با ناراحتی قوم خود را رها کرد، بدین ترتیب یونس فکر کرد که مسئولیت او به پایان رسیده است و آنچه انجام داده کفایت می‌کند و به استقبال قضاء و نزول کیفر الهی از شهر خارج شد.