استدلال اهل‌بیت(ع) به حدیث غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام علی(ع)]]، [[فاطمه زهرا(ع)]]، [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] از افرادی بودند که برای [[اثبات امامت]] و حقانیت خود به [[حدیث غدیر]] استدلال نموده‌اند.

۱. جلسه شورای شش نفره برای تعیین خلیفه بعد از عمر بن خطاب، حضرت برای اولویت خود بر دیگران بعد از استدلال‌های فراوانی که با اهل شوری داشتند فرمودند: ''«فانشد الله رجلا سمع النبی صلی الله علیه و اله یوم غدیر خم یقول: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله » ان یشهد الان بما سمع ...؛ هر کس کلام پیامبر اکرم در روز غدیر خم را شنیده است که می فرمود: «هر کس که من مولای او هستم اینک علی مولای اوست. خداوندا، هر کس علی را دوست دارد دوست بدار و آن که علی را دشمن بشمارد، دشمن دار، هر کس علی را یاری کند یاری کن، و هر که علی را خوار کند، خوار ساز.» برخیزد و شهادت دهد»''.<ref>امینی، عبدالحسین، الغدیر، مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیه، ۱۴۱۶ق، ۱۹۹۵م، ج۱، ص۳۲۷.</ref>

بعد از [[واقعه غصب فدک]] حضرت زهرا(س) در مقابل مردم به این حدیث استدلال کرده‌اند: ''«انسیتم قول رسول‌الله(ص) یوم غدیر خمّ: من کنت مولاه فعلی مولاه، و قوله: انت منی بمنزله هارون من موسی؛''<ref>امینی، عبدالحسین، الغدیر، ج۱، ص۳۹۶.</ref> آیا بیان [[رسول خدا(ص)]] را در [[روز غدیر]] فراموش کرده‌اید: که فرمودند هر کس من مولای او هستم، علی مولای اوست و فرمودند: یا علی تو نسبت به من، به منزله هارون هستی نسبت به موسی(ع)».

امام حسن(ع) در سال ۴۱ هجری و در جریان صلح با [[معاویه]] در اینکه پس از پیامبر اکرم(ص) چه کسی شایسته مقام امامت بود، به این حدیث استدلال نمودند. حضرت در یک سخنرانی فرمودند: ''و سمعوه یقول لابی: انت منی بمنزله هارون من موسی الاّ انه لا نبی بعدی: و قد رأوه و سمعوه حین أخذ بید ابی بغدیر خمّ و قال لهم: من کنت مولاه فعلی مولاه، اللهم وال من والاه، و عاد من عاداه، ثم امرهم أن یبلّغ الشاهد الغائب؛''<ref>امینی، عبدالحسین، الغدیر، ج۱، ص۳۹۷.</ref> و همه شنیدند که پیامبر اکرم(ص) به پدرم فرمود: تو برای من به منزله هارون هستی نسبت به موسی الاّ این که بعد از من پیامبری نیست و همه دیدند و شنیدند هنگامی که پیامبر دست پدرم را در غدیر خم گرفت و به مردم گفت: هر کس من مولای اویم، علی مولای اوست، خدایا دوست بدار کسی که او را دوست می‌دارد و دشمن بدار کسی که او را دشمن می‌دارد و سپس فرمود: حاضران به افراد غایب برسانند و… .

امام حسین(ع) در سال ۵۸ یا ۵۹ هجری قمری، قبل از مرگ معاویه به همراه عبدالله بن عباس، عبدالله بن جعفر و عده‌ای از بنی هاشم برای انجام [[حج]]، به [[مکه]] سفر نمودند، حضرت در آن سال بنی‌هاشم و [[شیعیان]] را در [[مِنا]]، دور خود جمع کرد، بعد از سخنرانی علیه معاویه که ولایت عهدی یزید را مطرح کرده بود و ذکر بیاناتی در مورد غصب خلافت و فضیلت و برتری خود و اهل بیت(ع)، به حدیث غدیر اشاره کردند: ''«انشدکم الله اتعلمون انّ رسول الله نصبه یوم غدیر خمّ، فنادی له بالولایه، و قال: ولیبلّغ الشاهد الغائب؟'' قالوا: اللهم نعم… الحدیث؛ شما را به خداوند سوگند می‌دهم آیا می‌دانید همانا رسول خدا(ص)، پدرم علی را در روز غدیر خم به عنوان ولی نصب کرد و گفت: حاضران به افراد غایب برسانند؟ همه جمع گفتند: آری ما گواهی می‌دهیم».<ref>امینی، عبدالحسین، الغدیر، ج۱، ص۳۹۸.</ref>