باطن قرآن از دیدگاه فلاسفه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:
او با الهام از آیه ۵۸ سوره [[سوره سجده|سجده]]، قرآن را سفره‌ای از مائده‌های آسمانی می‌داند که همه‌گونه طعام در آن هست؛ اهل حس از ظاهر قرآن و اهل معنی از باطن آن بهره می‌برند؛ البته او رسیدن به همه اسرار قرآن و تمام درجات آن را غیرممکن شمرده است.
او با الهام از آیه ۵۸ سوره [[سوره سجده|سجده]]، قرآن را سفره‌ای از مائده‌های آسمانی می‌داند که همه‌گونه طعام در آن هست؛ اهل حس از ظاهر قرآن و اهل معنی از باطن آن بهره می‌برند؛ البته او رسیدن به همه اسرار قرآن و تمام درجات آن را غیرممکن شمرده است.


به باور ملاصدرا، با [[عقل نظری]] و [[علم حصولی]] نمی‌توان به درک باطن قرآن رسید؛ بلکه تنها با آشنایی نسبت به فرهنگ عرفانی معصومان(ع)<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، مفاتیح الغیب، تهران، انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۹، (فاتحه اول)؛ همو، تفسیر القرآن الکریم، ج۱، ص۳۰۷.</ref> و طهارت باطنی روح، می‌توان به آن دست یافت.<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، مفاتیح الغیب، تهران، انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۶۸، (فاتحه دهم از مفتاح اول) و ص۹۸.</ref> ملاصدرا باطن قرآن را استکمال ظاهر قرآن می‌داند، نه مخالف آن؛ بنابراین اگر فهم باطنی از قرآن، مخالف ظاهر آن بود مورد قبول نیست.<ref>رک: ملاصدرا شیرازی، محمد، متشابهات القرآن، بی جا، جامعه المشهد، ۱۳۵۲؛ ملاصدرا، محمد، تفسیرسوره جمعه، بی جا، انتشارات مولی، چاپ سوم، ۱۳۸۸، ص۲۲۶.</ref>
به باور ملاصدرا، با [[عقل نظری]] و [[علم حصولی]] نمی‌توان به درک باطن قرآن رسید؛ بلکه تنها با آشنایی نسبت به فرهنگ عرفانی معصومان(ع)<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، مفاتیح الغیب، تهران، انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۹، (فاتحه اول)؛ همو، تفسیر القرآن الکریم، ج۱، ص۳۰۷.</ref> و طهارت باطنی روح، می‌توان به آن دست یافت.<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، مفاتیح الغیب، تهران، انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۶۸، (فاتحه دهم از مفتاح اول) و ص۹۸.</ref> ملاصدرا باطن قرآن را استکمال ظاهر قرآن می‌داند، نه مخالف آن؛ بنابراین اگر فهم باطنی از قرآن، مخالف ظاهر آن بود مورد قبول نیست.<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، متشابهات القرآن، بی جا، جامعه المشهد، ۱۳۵۲؛ ملاصدرا، محمد، تفسیرسوره جمعه، بی جا، انتشارات مولی، چاپ سوم، ۱۳۸۸، ص۲۲۶.</ref>


به گفته [[علامه طباطبایی]] مفسر و فیلسوف شیعه، ظاهر قرآن همان معنای آشکاری است که در ابتدای امر از آیه‌ای به دست می‌آید و باطن آن معنایی است که در زیر پوشش ظاهر قرار دارد. به نظر او،‌ باطن قرآن ممکن است یک معنا یا معانی زیادی داشته باشد. همچنین ممکن است معنای نزدیکی باشد یا معانی دوری که نیازمند واسطه است.<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ج۳، ص۷۴.</ref>
به گفته [[علامه طباطبایی]] مفسر و فیلسوف شیعه، ظاهر قرآن همان معنای آشکاری است که در ابتدای امر از آیه‌ای به دست می‌آید و باطن آن معنایی است که در زیر پوشش ظاهر قرار دارد. به نظر او،‌ باطن قرآن ممکن است یک معنا یا معانی زیادی داشته باشد. همچنین ممکن است معنای نزدیکی باشد یا معانی دوری که نیازمند واسطه است.<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ج۳، ص۷۴.</ref>
automoderated
۶٬۳۴۱

ویرایش