ابرار در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

ابرار در قرآن دارای مقام رفیع و بلندی هستند. جایگاه آنان در قرآن، نعیم (بهشت) است:{{قرآن|إِنَّ الْأَبْرَ‌ارَ‌ لَفِي نَعِيمٍ|ترجمه=براستى نيكوكاران در نعيم [الهى‌] خواهند بود.|سوره=مطففین|آیه=۲۲}} که اینگونه توصیفشان می کند:{{قرآن|إِنَّ الْأَبْرَارَ یشْرَبُونَ مِن كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا|ترجمه=به یقین ابرار (و نیكان) از جامی می‌نوشند كه با عطر خوشی آمیخته است|سوره=انسان|آیه=۵}} و نیز در آیه ۱۹۸ [[آل‌عمران]] آنان همان کسانی هستند که تقوا پیشه کردند و در بهشت جاودانه هستند.

{{قرآن|رَّ‌بَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلْإِيمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَ‌بِّكُمْ فَآمَنَّا ۚ رَ‌بَّنَا فَاغْفِرْ‌ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ‌ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَ‌ارِ‌|ترجمه=پروردگارا، ما شنيديم كه دعوتگرى به ايمان فرا مى‌خواند كه: «به پروردگار خود ايمان آوريد»، پس ايمان آورديم. پروردگارا، گناهان ما را بيامرز، و بديهاى ما را بزداى و ما را در زمره نيكان بميران.|سوره=آل عمران|آیه=۱۹۳}} برخی در تفسیر این آیه معتقدند که ابرار همان انبیاء و اولیاء هستند.<ref>تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار، جلد۲، صفحه ۳۸۸</ref>