automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
در روایتی از [[امام علی(ع)]]، از وجود بندگانی خبر داده شده که خدا در فكر و باطن با آنها مناجات میکند و در ژرفای خردهایشان (ذَاتِ عُقُولِهِم) با آنها سخن میگوید.<ref>شريف رضي، محمد، نهج البلاغه، قم، هجرت، ۱۴۱۴ ق، چاپ اول، خطبه ۲۲۲، ص۳۴۲.</ref> | در روایتی از [[امام علی(ع)]]، از وجود بندگانی خبر داده شده که خدا در فكر و باطن با آنها مناجات میکند و در ژرفای خردهایشان (ذَاتِ عُقُولِهِم) با آنها سخن میگوید.<ref>شريف رضي، محمد، نهج البلاغه، قم، هجرت، ۱۴۱۴ ق، چاپ اول، خطبه ۲۲۲، ص۳۴۲.</ref> | ||
راه رسیدن به علم لدنی، [[تهذیب نفس]] دانسته شده است.<ref>طیب، مهدی، حدیث دوست (شرح رهنمودها و دستور العمل های سلوکی امام صادق به عنوان بصری)، تهران، سفینه، ۱۳۹۰، چاپ اول، ص۵۵ .</ref> برای رسیدن به علم لدنی، مانند علم اکتسابی نیازی به تعلیم و فراگیری | راه رسیدن به علم لدنی، [[تهذیب نفس]] دانسته شده است.<ref>طیب، مهدی، حدیث دوست (شرح رهنمودها و دستور العمل های سلوکی امام صادق به عنوان بصری)، تهران، سفینه، ۱۳۹۰، چاپ اول، ص۵۵ .</ref> برای رسیدن به علم لدنی، مانند علم اکتسابی نیازی به تعلیم و فراگیری نیست؛<ref>محمدی ریشهری، محمد، میزان الحکمة (با ترجمه فارسی)، ترجمه حمیدرضا شیخی، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث، قم، سازمان چاپ و نشر، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۴۵۴.</ref> اگر چه فراگرفتن علم اکتسابی نیز، مقدمه رسیدن به علم لدنی شمرده شده است.<ref>حدیث دوست (شرح رهنمودها و دستور العمل های سلوکی امام صادق به عنوان بصری)، پیشین، ص۶۷.</ref> بر اساس روایتی از [[پیامبر(ص)]]، هر کسی که به آنچه میداند عمل کند، خدا علم آنچه را که نمیداند به او میدهد.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، بيروت، دار إحياء التراث العربي، ۱۴۰۳ق، چاپ دوم، ج۴۰، ص۱۲۸.</ref> گفته شده مراد از علم دوم در این روایت، علم لدنی است. | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} |