دلیل نیاز جامعه به امام: تفاوت میان نسخه‌ها

در جهان آفرینش انسان با اختیار خود راه سعادت و کمال را طی می‌کند، خداوند نیز اسباب و لوازم رسیدن به کمال را برای او فراهم کرده‌است. انسان از راه حس و عقل بسیاری از نیازمندی‌های مادی خود را تامین می‌کند اما شناخت را‌ه‌‌های رسیدن به کمال از راه دانش تجربی، مانند امور ماورايی و شناخت جهان پس از مرگ ممکن نیست بنابراین انبیای الهی با هدف نشان دادن راه سعادت و کمال، از طرف خدا برای بندگانش مبعوث شده و انسان را در این مسیر هدایت کردند. در قرآن حضرت محمد(ص) به عنوان آخرین فرستاده الهی و قرآن به عنوان کتاب هدایت معرفی شده‌اند. پیامبر تا زمان حیاتش مسئولیت هدایت امت و تبیین قرآن به امت را به دوش کشید. مقتضای حکمت الهی اینست تا کسانی باشند تا بسیاری از احکامی که در قرآن به صورت کلی آمده برای مردم بیان کنند مثل وجوب نماز که کیفیت خواندن آن را پیامبر برای مردم بیان کرد. اگر خداوند بعد از آخرین پیامبر، جانشینی برای او تعیین نکند دین او فراموش میشود و انسان از راه رسیدن به سعادت باز می‌ماند و امام پس از پیامبر همان کسی است که دین خدا حمایت کرده و انسان را در رسیدن به سعادت یاری می‌کند.  

هدف از آفرینش انسان این است که با انجام دادن افعال اختیاری، مسیر تکامل خود را به سوی کمال نهایی بپیماید، کمالی که جز از مجرای اختیار و انتخاب به دست نمی‌آید و ارادهٔ حکیمانهٔ الهی اصالتا به کمال و سعادت انسان تعلّق گرفته است اما از آن جا که این کمال و سعادت جز از راه انجام دادن افعال اختیاری، حاصل نمی‌شود مسیر زندگی بشر، دو راهه و دو سویه قرار داده شده تا زمینه انتخاب و گزینش برای وی فراهم شود و طبعاً یک راه آن هم به سوی شقاوت و عذاب خواهد بود که بالتّبع (و نه بالإصالهٔ) مورد ارادهٔ الهی واقع می‌شود.