۱٬۴۰۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
==آداب و رسوم در ایام | '''اخلاق زناشویی در ایام عادت ماهیانه''' موضوعی است که [[علامه طباطبایی]] در کتاب خود از [[امام باقر(ع)]] نقل نموده است. برخی این مسائل را بیاهمیت و بدون اولویت دانستهاند. اما با توجه به آداب و رسومهای موجود [[قبل از اسلام]] و دوری کامل از زن در محیط خانه و خانواده این مسئله از [[پیامبر(ص)]] سوال و در آیه ۲۲۲ [[سوره بقره]] پاسخ داده شده است. امروزه با پیشرفت [[علم پزشکی]] دلیل عدم جواز نزدیکی، دوران پاکسازی رحم زن بیان شده است؛ اما باز در بسیاری از مناطق دنیا این عمل در ایام عادت انجام میگیرد. اسلام لذت بردن زن و مرد از یکدیگر در این ایام را اجازه میدهد و باید گفت که بیان این امور در [[منابع روایی]] و [[کتابهای شیعه]] لازم است. | ||
علامه طباطبائی مفسر المیزان و نیز | |||
==آداب و رسوم در ایام عادت زنانه قبل از اسلام== | |||
علامه طباطبائی [[مفسر المیزان]] و نیز برخی دیگر از مفسرین ذیل آیه ۲۲۲ سوره بقره که در آن راجع به [[حیض]] یعنی [[عادت زنانگی]] سوال شده، این مطلب را آوردهاند که طوائف مختلف مردم در مسئله حیض دیدگاهها و برخوردهای مختلف داشتهاند و [[یهود]] در این مسئله شدت عمل به خرج میداد و در حال حیض، مردان حتی از غذا و آب و محل زندگی و بستر زنان حائض دوری میکردند؛ یعنی زنان در ایام عادت ماهانه بایستی در یک اتاق جداگانه باشند و به هیچ چیزی دست نزنند و حتی وارد اتاقهای دیگران هم نشوند. | |||
مشرکین عرب نیز در این بارهحکمی نداشتند، جز اینکه ساکنین مدینه از آداب و رسوم یهودیان متأثر بوده و آنان نیز همان سختگیریهای یهود را در معاشرت با زنان حائض انجام میدادند. ولی عربهای دیگر چه بسا نزدیکی با زن حائض را ترجیح داده و میگفتند نطفه که در حال حیض منعقد شود باعث میشود بچه جنگجو به وجود بیاید و جنگجو بودن در میان عشایر صحرانشین، صفتی ممدوح بوده است. | مشرکین عرب نیز در این بارهحکمی نداشتند، جز اینکه ساکنین مدینه از آداب و رسوم یهودیان متأثر بوده و آنان نیز همان سختگیریهای یهود را در معاشرت با زنان حائض انجام میدادند. ولی عربهای دیگر چه بسا نزدیکی با زن حائض را ترجیح داده و میگفتند نطفه که در حال حیض منعقد شود باعث میشود بچه جنگجو به وجود بیاید و جنگجو بودن در میان عشایر صحرانشین، صفتی ممدوح بوده است. |
ویرایش