هروله: تفاوت میان نسخه‌ها

 

معنای اصطلاحی: هروله به راه رفتن در بخشی از مسعی (محل سعی بین صفا و مروه) که حاجیان وعمره گذاران در مکه انجام می‌دهند؛ یعنی سعی بین صفا و مروه که از ارکان حج و عمره است. در قسمتی از این محل مستحب است که حاجی و عمره گذار مرد، هروله کند، یعنی به راه رفتن خود کمی سرعت دهد. به طوری که نه راه رفتن عادی باشد و نه دویدن با سرعت. به این عمل هروله می‌گویند.

فقها و عرفا می‌گویند: مستحب است که مردان به صورت آرام، در بخشی از مسیر بین صفا و مروه بدوند و هروله کنند این به معنای فرار از هوای نفس و زیر پا گذاشتن غرور و قدرت آدمی است.<ref>نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت، اسرار و معارف حج، تهران، دار الحدیث، ۱۳۸۵ش ص۱۹۱.</ref>

امام صادق(ع) در حدیثی فرمودند: {{عربی|وَ هَرْوِلْ هَرْوَلَةً مِنْ هَواكَ وَ تَبرِّياً مِنْ جَميعِ حَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ|ترجمه=و هَرْوَله كن امّا هروله‌ای كه در معنا، گريختن از هوای نفس و بيزاری جستن از تمام حول و قوّه‌ات باشد.}}<ref>انصاریان، حسین، عرفان اسلامی، ۱۳۸۶ش، دارالعرفان، جلد ۷، ص ۱۷۸.</ref>

و هم چنین مستحب است که حاجی در وادی محسّر که مکانی بین مشعر و منی است و محل نابودی اصحاب فیل است، به صورت هروله رد شود و توقف نکند.<ref>صافی گلپایگانی، مناسک حج، ص۱۶۴، مسئله ۱۶۳.</ref>

در فلسفه استحباب هروله در مسعی آمده که شیطان خود را به ابراهیم(ع) نمایاند و ابراهیم از دست او گریخت تا با وی هم سخن نشود<ref>مجلسی، محمد باقر، همان، ص۲۳۷.</ref> یا اینکه ابراهیم به دستور جبرئیل بر شیطان حمله‌ور شد و شیطان گریخت.<ref>همان، ص۲۳۴.</ref>

درباره امام حسین(ع) شاید منظور این باشد که امام، رفتن و برگشتن‌اش، به سوی قتلگاه و خیمگاه به صورت، راه رفتن هروله‌ای بوده است، شاید این مطلب اشکالی نداشته باشد، ولی اگر کسی بخواهد بگوید استحباب هروله در حج به خاطر امام حسین(ع) می‌باشد، یا این که مستحب است در روز عاشورا یا در مجالس روضه، هروله کرد، چنین چیزی در اخبار و احادیث وارد نشده است.

امروزه در برخی مناطق، در ایام عزاداری امام حسین(ع) خیمه بر پا کرده و قتلگاه درست می‌کنند و به صورت تعزیه و عزاداری، بین این دو محل، به روش هروله رفت و آمد می‌کنند. این رفتارها اگر صرفاً به عنوان تعزیه و مراسم عزاداری باشد اشکالی ندارد، ولی نبایستی این اموری را که مستند تاریخی ندارد به تاریخ عاشورا نسبت داد.

* درکربلا چه گذشت؛ شیخ عباس قمی.

* مقتل مقرم، عبد ارزاق مقرم

  | شاخه اصلی =

|شاخه فرعی۱ =

|شاخه فرعی۲ =